شاعري

رڻ تي رم جهم

ماھتاب محبوب لکي ٿي: ”اياز جون من موهيندڙ سوچون، هيئين سان هنڊائڻ جهڙا ٻول، جيءَ کي جهونجهاڙي، غافل ذهنن کي بيدار ڪندڙ وزنائتا دليل، دلڪش تشبيهون، ڏکن، محبتن، نفرتن جا انوکا اظهار، انهن کي پڙهڻ مھل، پڙهندڙ عجيب قسم جي مختلف ڪيفيتن مان گذري ٿو. اياز جون تحريرون کيس پنهنجي ايڏو تہ ويجهو ٿيون لڳن جو ائين پيو محسوس ڪندو تہ هن جيڪي چيو ٿي سو اڳ ئي سندس دل ۾ هو پر الائي اهو سڀ من جي ڪهڙي گوشي ۾ لڪل هو، جنهن کي ڄاڻڻ ۽ محسوس ڪرڻ هن لاءِ ممڪن ئي نہ هو.“

  • 4.5/5.0
  • 108
  • 29
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • شيخ اياز
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book رڻ تي رم جهم

هي پِتّـٖـي جي پِتُّ، اُنهيءَ ۾

هي پِتّـٖـي جي پِتُّ، اُنهيءَ ۾
ساري دنيا ڪنهن ٻوڙي آ؟
غزلن جا ديوان هوا ۾
پنو پنو ٿِي پکڙيل آهن؛
چنڊ نديءَ ۾ وِٽڙيل آهي
لهر لهر ڄڻ ڪاتيءَ وانگر
ان کي ڇِيههَ ڏئي گذري ٿي.
سَچُّ ڏيئي جو ڪالڪ آهي،
ڪُوڙ ڏيئي ۾ جهلڪا ڏي ٿو
بڻجي وَٽِّ ٻري ٿو؛
اُلُّو اڄ ته چڪورن وانگر
چنڊ جا داعي آهن:
لائي ڪابه سجائي ناهي
ڦاسيءَ جي رَسيءَ کي هاڻي
ڪير بڻائي ڳل جي ڳاني؟
پِنڊيءَ ۾ پاروٿِي ماني
سڀئي سيڪـٖـي کائو يارو
هائو يارو
جي چيخي ٿو چِتُّ، اُنهيءَ ۾
ڪا پِتّي جي پِتُّ ته آهي!
ڪا پِتّي جي پِتُّ ته آهي!