ٻاراڻو ادب

مِٽيءَ جا رانديڪا

ڪتاب ”مٽيء جا رانديڪا“ ادل سومري جو ٻارن لاءِ لکيل شاعريءَ تي مشتمل آهي۔
رشيد ڀٽي لکي ٿو:
”ادل سومرو سنڌ جو ڄاتل سڃاتل نوجوان شاعر آهي. نئين دؤر جي شاعرن ۾ منفرد جڳهه والاري ٿو. ٻاراڻن ٻولن ۾ ادل نه رڳو ٻارن لاءِ راند جو سامان ۽ وسيلو مهيا ڪيو آهي پر انهن جي ذهني اؤسر ۽ تربيت لاءِ به ڪوشش ڪئي آهي. انهن ٻولن ۾ سماج جي استحصال ڪندڙ طبقي تي چٿرون ۽ ٽونڪون ۽ انهن جي استحصال کي ڪاميابيءَ سان پيش ڪرڻ ۾ ادل سومري ڪمال خوبي ڏيکاري آهي.“
  • 4.5/5.0
  • 2587
  • 809
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • ادل سومرو
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book مِٽيءَ جا رانديڪا

رايا

• ادل سومرو سنڌ جو ڄاتل سڃاتل نوجوان شاعر آهي. نئين دؤر جي شاعرن ۾ منفرد جڳهه والاري ٿو. ٻاراڻن ٻولن ۾ ادل نه رڳو ٻارن لاءِ راند جو سامان ۽ وسيلو مهيا ڪيو آهي پر انهن جي ذهني اؤسر ۽ تربيت لاءِ به ڪوشش ڪئي آهي. انهن ٻولن ۾ سماج جي استحصال ڪندڙ طبقي تي چٿرون ۽ ٽونڪون ۽ انهن جي استحصال کي ڪاميابيءَ سان پيش ڪرڻ ۾ ادل سومري ڪمال خوبي ڏيکاري آهي.

[b]رشيد ڀٽي
[/b](17 فيبروري 1977)


• ادل جو ڪتاب، ”روز ٽڙن رابيل“ ٻارن لاءِ لکيل سندس اثرائتي شاعريءَ جو مجموعو آهي. چينو پنهنجي ڪاپي کڻي گُم ٿي ويو. سندس ڪمري ۾ ويس ته هو پاٻوهه مان ادل سومري جو ڪتاب پڙهي رهيو هيو. چيومانس: ” گھمڻ نه هلندي ڇا؟ “ انڪار ۾ ڪنڌ لوڏيندي چيائين : ”جيسيتائين ڪتاب پڙهي پورو نه ڪندس، تيسيتائين ٻاهر نه هلندس.“ کيس چيم : ”مونکي ادل جي ڪا شيءَ ٻڌاءِ چينا. ڪا اهڙي شيءِ جنهن سان روح کي روهن ۾ ڀٽڪڻ کان نجات ملي“ چيني، ادل سومري جو هڪ شعر ٻڌايو :

تون نه مرين ها هيل او پٽڙا!
بابل تُنهنجو قيد ڪڙن ۾.

ادل پنهنجي ڏات جو حق ادا ڪيو آهي. مون کي پڪ آهي ته ادل سومرو ڌرتيءَ جو قرض چڪائيندو رهندو. لکندو رهندو، لکندو رهندو.

[b]امر جليل
[/b]روزاني هلال پاڪستان
ڪالم”تنهنجون منهنجون ڳالهيون“
(25 جون 1977)


• ادل سومري ٻارن جي دلچسپيءَ واري عنصر کي ذهن ۾ رکيو آهي. هن جا ٻاراڻا ٻول ۽ ڪهاڻيون، ٻارڙن کي وندرائيندڙ مواد سان ٽٻٽار آهن.

[b]رفيق سومرو
[/b](25 جولاءِ 1979)


• ادل سومري ”روز ٽڙن رابيل“ کي آڻي، جيڪو سڀ کان اهم ڪم ڪيو آهي، اهو آهي، هٿ ٺوڪي روايت يعني وڏن اديبن جو ٻارن لاءِ ادب تخليق ڪرڻ کي پنهنجي گھٽتائي سمجھڻ واري عمل کان بغاوت. ادل جي اهڙي ڪاوش تي هن کي بلڪل حق آهي ته هو اسان سڀني اديبن جي سٿَ ۾ پنهنجي ڳاٽ کي اوچو رکي.

[b]ڪيهر شوڪت
[/b](1978)