ٿري ٻارُ ۽ بادل
واريءَ تي وسڪار ڪري وڃُ
خوش ٿرين جا ٻار ڪري وڃُ.
بادل! ڪيڏو سهڻو آهين
تيز هوا ۾ ڊڪڻو آهين
ٿوري دير اسان وٽ ترسي
ڌرتيءَ تي سينگار ڪري وڃُ
خوش ٿرين جا ٻار ڪري وڃُ.
توتي ناهي قرض اسان جو
مڃُ ادا هي عرض اسان جو
ويندي ويندي گاج ڪري تون
واٽن تي وڻڪار ڪري وڃُ
خوش ٿرين جا ٻار ڪري وڃُ.
توسان گڏجي کنوڻ کلي ٿي
ٻارن جي دل هينئن چوي ٿي
ماروئڙن جي ماڳ مٿان تون
خوشين جا انبار ڪري وڃُ
خوش ٿرين جا ٻار ڪري وڃُ.