شاعري

عشق اياڻو

هونئن ته جاويد پنهنجي زندگيءَ ۾ ئي پاڻ کي سگهاري مضمون نگار ۽ بهترين نثرنويس طور پاڻ مڃرائي چڪو هو پر سندس تخليق جو هڪ ٻيو شاعريءَ وارو پاسو الائي ڇو هميشه اوجهل رهيو، هن جتي پنهنجي ڪالمن ۾ داخلي ۽ خارجي ڪيفيتن کي بنا ڊپ ڊاءَ جي بيان ڪرڻ جي ڪوشش ڪئي آهي اتي سندس ڪوتائون به رومانوي رنگن سميت معاشرتي ڀڃ ڊاهه ۽ ڏاڍ جبر خلاف آواز جو انوکو نمونو پيش ڪن ٿيون، هو جتي ڌرتيءَ تان پاڻ وارڻ لاءِ بيتاب نظر اچي ٿو، اتي سرتيءَ جي سونهن ۽ سندرتا جا به ڳڻ ڳائيندي نه ٿو ٿڪجي.
Title Cover of book عشق  اياڻو

ڪافي

ڪافي

ٿلهه:سدائين دل جو درد بڻيو آ،
جڏهن ڀي ڪوئي ساز ڇڙيو آ.
*
اڌما اڇنگارون ٿا ارپن،
ٿا جذبا ويٺا جان جلائن،
مقتل ۾ ڪوئي ڪنڌ ڪپيو آ.
*
هو ڌرتيءَ لاءِ دلداري هو،
پر هت،ڪو نه بڻيو درٻاري هو،
ڏوهه انهيءَ تي چکيا چڙهيو آ.
*
هائو رڳون رباب ٿي پيس،
تڏهن ته دل جي تار ٽٽي ٿيس،
منهنجو ويساهه ٿي پيو آ.
*
پيو سنڌ جو قومي هيرو سڏبو،
صاف آزاديءَ جو پيرو سڏبو،
ميرُ زندهه ‘جاويد’ ٿي ويو آ.
*