ھي ڪتاب ساميءَ جي سلوڪن ۽ ساميءَ جي شان ۾ لکيل شعري ڀيٽا طور لکيل آھي. ھيرو ٺڪر لکي ٿو: ”زبير سومري ھن رچنا کي ”شرڌانجلي“ سڏيو آھي، پر غور سان اڀياس ڪر ڏسجي تہ ھي ڪتاب فقط شرڌانجلي نہ آھي، ڇو تہ شرڌانجلي جي معنيٰ ٿيندي آھي ڪنھن شخصيت ڏانھن صدق ۽ احترام رکندي ان جي واکاڻ ڪرڻ ان جي مداح ڳائڻ. پر زبير سومرو ڪوي ساميءَ ڏانھن شرڌا ظاھر ڪندي ڪندي ايترو تہ رنگ ۾ رچي ويو آھي، جو سندس رچناتمڪ شڪتيون (تخليقي قوتون) جاڳي اٿيون آحن ۽ ڪڏھن ھو زمان ۽ مڪان جا فاصلا پار ڪيو، ساميءَ واري زماني ۾ ساميءَ واري شڪارپور ۾ پھچيو وڃي تہ ڪڏھن وري ان کان بہ صديون اڳ جي ويدانتي دور ۾ پھچيو وڃي.“