سفرناما

ڪوهه طور جو سفر

حضرت مولانا حافظ پير ذوالفقار احمد نقشبندي مجددي دامت برڪاته دين جي تبليغ ۽ ماڻهن جو دليون عشق الاهي سان ڀرڻ لاءِ دنيا جي ڪنڊ ڪڙڇ جو سفر ڪرڻ فرمايو آهي. حضرت سائين جن ڪوه طور جو سفر ڪرڻ فرمايو ۽ افريڪي ملڪ زيمبيا جي هڪ مجلس ۾ انجو احوال بيان ڪيائون جنهن کي هندستان جي عالم مولانا صلاح الدين سيفي (گجرات) قلم بند ڪيو ۽ مڪتبة الفقير آڪٽوبر 2009ع ۾ میں کہاں کہاں نہ پہنچا تری دید کی طلب میں (سفر کوہ طور) جي نالي سان شايع ڪيو.
سنڌ جي مشهور، علمي ۽ اصلاحي رسالي ماهوار “شريعت” ۾ ٻن قسطن (ڊسمبر 2015ع ۽ جنوري 2016ع) ۾ شايع ٿيو.
Title Cover of book ڪوهه طور جو سفر

هڪ قديم مسجد

چوڻ لڳو ته هڪ صحابي حضرت عمرو بن العاص رضه هتي آيو هيو (جنهن مصر کي فتح ڪيو) ان چرج جي اندر هڪ مسجد ٺاهي هئي. اها مسجد اڃا تائين آهي پر پادرين حڪومت کان چارج وٺي رکي آهي ۽ انهن ان کي بند ڪري رکيو آهي. ڪو ماڻهو اتي وڃي نٿو سگهي مسجد ته پنهنجي جاءِ تي آهي پر تالو لڳل آهي ان جي اندر وڃڻ ۽ نماز پڙهڻ منع آهي ان جو اهو دروازو بند رکن ٿا. جڏهن ان ڪرنل اسان کي ٻڌايو ته اسان جي دل ۾ ان مسجد جي اندر وڃڻ جو شوق ٿيو ته ان کي هڪ صحابي ٺاهيو آهي خبر ناهي ته اسان جا ڪيئي وڏڙا هتي آيا هوندا چوڻ لڳو ته توهان ڀاڳن وارا آهيو جو ان مسجد جي ويجهو مرمت ۽ تعمير جو ٿي رهيو آهي ۽ مزدور سيمنٽ ۽ سرون کڻڻ لاءِ اچن وڃن ٿا. توهان وڃو جيڪڏهن ڪوئي پڇي توهان هتي ڪيئن آيا آهيو؟ ته چئجو دروازو کليل ڏسي اسان اندر آياسين سبحان الله جيڪو اتان جو پهريدار آهي اهو ئي اسان کي واٽ ڏسي رهيو آهي اهو اتي ئي بيهي رهيو اسان آرام سان دروازو کوليو ۽ ٽيئي اندر وياسين۽ اهو گائيڊ به ڏاڍو خوش هيو ته مونکي اندر وڃڻ جو اڄ موقعو ملي ويو. مسجد ايتي وڏي نه هئي ان جي دروازي کي تالو لڳل هيو پر شيشن مان اندريون حصو ڏسڻ اچي رهيو هو. مان ساٿين کي چيو ته چاشت نماز جو وقت آهي ۽ وضو به آهي دل گهري ٿي ٻه رڪعتون پڙهون. ان رهبر چيو ته انهن جا پادري ڦري رهيا آهن. جيڪڏهن ڪنهن ڏسي ورتو ته اسان اندر اچي ۽ نماز به پڙهي آهيون ته اها خطرناڪ ڳالهه آهي. مان چيو ته اسان ته نمازپڙهنداسون ان چيو ڪيئن پڙهندو؟ مون چيو ته ان جو طريقو مان ٻڌايان ٿو ٽيئي منهن ٻئي طرف ڪيو ۽ پاڻ ۾ ڪچهري شروع ڪريو مان توهان جي پٺيءَ جي اوٽ ۾ بيهي ٻه رڪعتون پڙهي وٺان ٿو. انهن ائين ڪيو الله پاڪ جو شان مان اڃا هڪ رڪعت مس پڙهي هئي ته اتي هڪ وڏو پادري اچي ويو لڳي پيو ته اهو وڊيو جي ذريعي نگراني ڪري رهيا هئا. انهن اسان کي مسجد جي دروازي وٽ ڏسي ورتو هو اهو آيو ۽ مونکي ڏسندو رهيو جيئ ڪو ناراضگي ۾ هوندو آهي. اسان جا ساٿي گهٻرائجي ويا ته هي هاڻي اسان کي پڪڙيندا ۽ چوندا ته هتان نڪري وڃو اڃا اسان کي ٻيون زيارتون به ڪرڻيون هيون. خير اسان دعائون گهريون ۽ ٻاهر نڪري آياسين ٻاهر اسان ڏٺو ته جيڪو ڪرنل هيو اهو اڃا تائين انهيءَ جڳهه تي بيٺو هو اسان ان کي ٻڌايو ته ادا! اسان ڏسي به آياسين ۽ نماز به پڙهي آياسين. تنهن تي هو کلي پيو. الله پاڪ جو شان ڏسو جو الله جل جلاله دلين ۾ محبت وجهندڙ آهي. هو مونکي چوڻ لڳو ته ڇا توهان شجر تجليءَ جا پن وٺڻ پسند ڪندو؟ مان چيو ڇو نه؟ چيائين ته توهان کي خبر ناهي ان تي ته پابندي آهي؟ پوءِ چوڻ لڳو چڱو مان توهان کي اهي پن ڏيندس پر توهان انهيءَ بينچ تي جتي پهريان ويٺا هيو اتي وڃي پهريان وانگر (مراقبي ۾) ويهو ته پوءِ مان توهان کي پن پٽي ڏيان. ان جو سبب هي آهي اصل ائين ٿيو جو اسان ته هليا وياسين برننگ بش (شجر تجلي) وٽ وڃي ويهي رهياسين ۽ مراقبو شروع ڪيوسين. جڏهن اسن مراقبو ڪري رهيا هئاسين ته جيڪي زائرين هجوم ڦري رهيو هو اهي ان شجر تجلي جون ٻه ٽي تصويرون ڪڍي باقي اسان جون تصويرون ڪڍي رهيا هئا اسان جي چوڌاري رش کي ان ڪرنل ڪيمرا جي ذريعي ڏٺو ته هيءَ سڄي قوم ڪنهن شيءِ جي پٺيان بيٺل آهي جو شجر تجلي هيڏانهن آهي ۽ انهن جون ڪيمرائون هيڏي هلي رهيون آهن ته ان اهو منظر ڪيمرا جي ذريعي ڏٺو اسان کي خبر نه هئي اسان ته مراقبي ۾ ويٺا هئاسين مراقبي ختم ڪرڻ تي محسوس ٿيو ته اسان وٽ هڪ مائي بيٺي آهي ۽ ان جو مڙس فوٽو ڪڍي رهيو آهي. ٻئي طرف ڏٺو ته هوڏانهن ٻيو ماڻهو بيٺو آهي ۽ ان جي زال ان جو فوٽو ڪڍي رهي آهي. امهم جي زندگي ته ائين هوندي آهي اسان ان ڪرنل کان پڇيو ته ڀلا توهان اسان کي ويهڻ لاءِ ڇو چيو؟ ان ٻڌايو ته ان وڻ وٽ تقريبا پنج سو ماڻهو هر وقت هوندا آهن ۽ جيڪڏهن ڪو ماڻهو ان جا پن پٽيندو آهي ته ان کي سزا ملندي آهي. تنهنڪري مان ماڻهن جي سامهون پن نه پيو ٽوڙيسگهان. جڏهن ماڻهو توهان جا فوٽو ٺاهڻ ۾ مصرو ٿي ويا ته وڻ جي سائيڊ خالي هئي ان دوران مان ڪجهه پن ٽوڙيا خير انجا پنج يا ڇهه پن اسان کي ڏنائين انهيءَ شجر تجلي وٽ ويهي اسان دعا گهري ۽ مان پنهنجي ساٿين کي چيو ته انهيءَ جڳهه تي الله پاڪ کي اهو عرض ڪرڻ گهرجي ته الله! ان جڳهه تي هڪ ڪانڊيري هئي انهيءَ تي توهان جون تجليون پيون هيون. اسان ميريون دليون کڻي آيا آهيون انهن تي پنهنجون تجليون ڪرڻ فرماءِ! بهرحال اها نور سان ڀريل ۽ پُر سڪون جاءِ هئي.