سفرناما

ڪوهه طور جو سفر

حضرت مولانا حافظ پير ذوالفقار احمد نقشبندي مجددي دامت برڪاته دين جي تبليغ ۽ ماڻهن جو دليون عشق الاهي سان ڀرڻ لاءِ دنيا جي ڪنڊ ڪڙڇ جو سفر ڪرڻ فرمايو آهي. حضرت سائين جن ڪوه طور جو سفر ڪرڻ فرمايو ۽ افريڪي ملڪ زيمبيا جي هڪ مجلس ۾ انجو احوال بيان ڪيائون جنهن کي هندستان جي عالم مولانا صلاح الدين سيفي (گجرات) قلم بند ڪيو ۽ مڪتبة الفقير آڪٽوبر 2009ع ۾ میں کہاں کہاں نہ پہنچا تری دید کی طلب میں (سفر کوہ طور) جي نالي سان شايع ڪيو.
سنڌ جي مشهور، علمي ۽ اصلاحي رسالي ماهوار “شريعت” ۾ ٻن قسطن (ڊسمبر 2015ع ۽ جنوري 2016ع) ۾ شايع ٿيو.
Title Cover of book ڪوهه طور جو سفر

هڪ تاريخ

اسان کي خبر پئي ته جڏهن نبي ڪريم ﷺ جو زمانو هئو. ان وقت جيڪي هتان پادري هئا اهي مدينه شريف ويا هئا ۽ انهن وڃي ڪري نبي ڪريم ﷺ جي خدمت ۾ هيءَ ڳالهه عرض ڪئي هئي ته سائين! اسان جي اها (شجر تجلي واري) جڳهه آهي جيڪڏهن توهان جو دين ڦهلجي هتي پهچي وڃي ته اها جاءِ اسان وٽ ئي رهڻ جي مهرباني ڪجو. اسان کي امن نامو لکي ڏيو؟ نبي ڪريم ﷺ اهل ڪتاب جو احترام ڪندا هئا انهن سان مهرباني ڪندي نبي ڪريم ﷺ انهن کي امن نامو لکي ڏنو. انهن هاڻي جيڪو ميوزيم ٺاهيو آهي اهو امن نامو ان ۾ لڳل آهي ان تي حضرت عمر رضه ۽ حضرت علي رضه جو صحيحون به هيون اها ڳالهه اسان کي رهبر ٻڌائي ته انهن ميوزيم مٿي ٺاهيو آهي ۽ اها انهنجي خاص جڳهه آهي. تنهنڪري عام وڃڻ ناهن ڏيندا ۽ جيڪي وڃي رهيا هئا تن کان هر هڪ ماڻهو جا پنجاهه ڊالر وٺي رهيا هئا. ۽ اهي ماڻهو حج ڪرڻ آيا هيا تنهنڪري هيءُ ذهن بڻائي آيا هئا ته کوهه جو پاڻي پيو، شجر تجلي جون تصويرون ڪڍو ۽ ميوزم ڏسو پوءِ واپس هليا وڃو تنهنڪري انهن لاءِ پنجاهه ڊالر ادا ڪرڻ ڪو ڏکيو نه آهي.
فرض ڪيو جيڪڏهن ٻه سو ماڻهو هجن ۽ هر هڪ کان پنجاهه ڊالر ورتا وڃن ته اهي ڏهه هزار ڊالر ٿين ٿا ۽ اسان کي خبر پئي ته ان چرچ جو پورو خرچ ان ميوزيم جي آمدني مان هلائن ٿا انهن جو عملو انهن جون گاڏيون ۽ انهن جي زندگي شاهي هئي. الله تعاليٰ جو شان اسان به وياسين اتي ڊگهي قطار هئي. اسان به لائين ۾ لڳي وياسين جڏهن اسان دروازي وٽ پهتاسين ته دروازي جي اندر پادري ويٺو هو ان شايد ڪيمرا لڳائي رکي هئيان مان ڏسي پيو ۽ ٻڌائي پيو ته فلاڻي کي اندر موڪليو جڏهن اسان جو نمبر آيو اسان ٽنهي کي هڪ طرف ڪري ڇڏيائين ۽ اسان جي پويان انگريزن کي سڏڻ شروع ڪيائين جيڪو ماڻهو دروازي وٽ ويٺو هو اهو مصر جو هو، اسان ان کان پڇيو ته ڀلا! اسان کي اندر ڇو نه ٿا وڃڻ ڏين؟ ان چيو ته اڃان اجازت ناهي ملي توهان انتظار ڪيو اسان کي پنڌرهن ويهه منٽ انتظار ڪرڻو پيو اسانجي ساٿين مونکي ٻه دفعا چيو ته سائين هلون ٿا هي اسان کي اندر وڃڻ ڪونه ڏيندا. مان چيو ٿورو وقت بيهو! پنڌرنهن ويهن منٽن کان پوءِ ان پادري اسان کي اندر گهرايو. ان اسان کان پڇيو توهان ڪير آهيو؟ اسان چيو پاڪستان کان آيا آهيون. پڇڻ لڳو ڇو آيا آهيو؟ اسان چيو اسان هي جڳهه ڏسڻ آيا آهيون. ان اسان کان ٻه چار سوال ڪيا پر هر هر مون کي چئي رهيو هو توهان ڪير آهيو؟ مان بار بار ان کي چوان پيو ته مان اليڪٽريڪل انجنيئر آهيان، خير ان اسان کي ٽڪيٽون ته ڏنيون پر اهو سوچيندو رهيو، جڏهن اسان کي اجازت ملي ته اسان اندر وياسين اسان اها سڄي جڳهه ڏٺي ۽ اتي کوڙ ناياب شيون گڏ ڪيل آهن اهي سڀ ڏسي اسان جڏهن واپس آياسين ته ان پادري اسان جي هڪ ساٿي کي گهرايو ۽ چوڻ لڳو هي ماڻهو ڪير آهي؟ ان چيس هي منهنجو استاد آهي، پادري چيس هي ته پنهنجو پاڻ کي انجنيئر چوي ٿو، ساٿي چيس هي اسان جو استاد آهي ۽ انجنيئر به آهي.ان چيو چڱو مان توهان جي فيس واپس ڪيان ٿو ساٿي آيو خوش ٿي ڪري ته سائين! ان منڪ( پادري) اسان کي فيس واپس ڪئي. مان چيو ته اصل سبب هي آهي جو هي اهو پادري آهي جنهن مونکي نماز پڙهندي ڏٺو ۽ ڇو ته اڄ ڪافي زماني کانپوءِان مسجد ۾ نماز پڙهي وئي هن انهيءَ منظر کي ڏٺو ته ان جي دل محسوس ڪيو هوندو ته هن جڳهه جو وارث هتي آيو آهي ۽ ان ڪري مان انهن کان فيس نه وٺان ۽ بنا فيس جي انهن کي سڀ ڪجهه ڏيکاريان خير اسان ٻاهر آياسين ۽ ڪرنل صاحب اسان کي ان کوهه جي پاڻي جون بوتلون ڀري ڏنيون جنهن جو نالو بير موسيٰ آهي.