تُنهنجون راهون تڪڻ اَجايو آ
توکي ساري روئڻ اَجايو آ
توکان پُڄندو نه مونکي پرچائڻُ
مُنهنجو توکان رُسڻ اَجايو آ
ڪجهه ته ڳالهاءِ يار!، ڪر ڳالهيون
ايئن چُپ چُپ رهڻ اَجايو آ
”يادِ آهيان، يا توکان وِسري ويس“
بيوفا کان پُڇڻ اَجايو آ
جي مِلو، مُرڪندي مِلو مون سان
مُنهن سُڄائي ملڻ اَجايو آ
هاڻي منزل کڻي پرين! نه ملي
پوءِ به واپس ورڻ اَجايو آ
ٿيڻو هوندو جو، نيٺ ٿيندو ئي
دل شڪستو ٿيڻ اَجايو آ