واري آلا نيڻ اُگهي ٿي!
هوءَ جي ايندي گهٽي دل جي،
ڌڙڪن ڌڙڪن ڌُوڙ اُڏائي،
مھڪي پَوندي مِٽي دل جي،
پايل پيرن ۾ ڇمڪائي.
ڪهڙو مور ٽَھُوڪيو مون مان،
ڪهڙي ڊيل ڊُڪي وَئي دل ۾،
پَل پَل ڪوئل ڪُوڪيو مون مان،
سانجهه لٿي ڪا سُرمَئي دل ۾.
ڪَڪرن هيٺان ڪَرڪن ڪُونجون،
مون ۾ هڪڙو روھ رَڙي ٿو،
چوڏَس گوڙ گهٽائون گُونجون،
ڳوڙهو ڳوڙهو بُوند ڳَڙي ٿو.
اُڃَ جي رنگ گَهڙيو آ جيون،
تنھنجي تانگهه تَراشيا سپنا،
بادل ڪنھن کي ڳولي بَن بَن،
بُوندن مَنجهه سَمايا سپنا.
هَرڻي جھڙي هيسيل آشا،
صحرا سانڍي ساھ ڊُڪي ٿي،
ڌُنڌلا ڌُنڌلا پاڻيءَ پاڇا،
ڊِھ تي ڊُڪندي ڪين رُڪي ٿي.
ڀِٽَ تي ڀَڙڪِي سِج ٻَريو آ،
اَڪَ تپائي لُوءِ لڳي ٿي،
ٿُوهر ٿڌڙو ساھ ڀَريو آ،
واري آلا نيڻَ اُگهي ٿي!
*