شاعري

بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

بخشل باغيءَ جي شاعريءَ ۾ اسان جي دور جي عڪاسي ڪيل آھي. بخشل باغي سنڌي ادب ۽ ٻوليءَ جو هڪ اهڙو چمڪندڙ ستارو آهي جنھن جي تخليقي اڏام روايتي پيچرن کان هٽي ڪري هڪ منفرد ۽ الڳ ٿلڳ رستي طرف گامزن نظر اچي ٿي.  ھو لکي ٿو تہ ”عشق ۽ شاعريءَ جو ڪاڪ ٽيل منھنجي زندگيءَ جي پيالي ۾ سدائين نَوان نَوان خُمار کڻي پئي ڇُلڪندو رهيو آهي. ۽ مان هميشہ مڌهوشيءَ جي ڪيفيتن ۾ ڪڪورجي، پنھنجي روح ۾ ڪڪر ڪارونڀار پيو وسندو آهيان.“

  • 4.5/5.0
  • 83
  • 19
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • بخشل باغي
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book بارشن کي ڀِڄائي ڇڏيندڙ شاعري

ڀَري ٿي ڀَرت جيون تي

ڀَري ٿي ڀَرت جيون تي

کِڙي ٿي خواب جي خوشبو،
وڃي ٿي ننڊ کي واسي.
اکين تي ريشمي گيسو،
سُتل هُوءَ ٻانھن تي پاسي.

ٻَرن ٿا ٻاٽ ۾ جُگنو،
ندي آ سَمفني ڇيڙي.
ڍَڪيو چنڊ ويس آ گيڙو،
لڳي لھرن مٿان ٻيڙي.

ورائي ٻانھن ڀاڪر سان،
ڀَري ٿي ڀَرت جيون تي.
چُمين جي تار ساغر سان،
نشيلا رنگَ نيڻن تي.

مُحبت جون مِٺيون ڳالھيون،
ڪَڪوريل ڪيفيت دل جي.
ڇُھن تنهنجون ڪنن-واليون،
وڃان ٿو روح ۾ ڇُلجي.
*