ڪراڪيٽ (Crocket) ۾ اشفاق سيهڙ طرفان دعوت
ڀائو امداد سيهڙ جي باري ۾ مون پوين صفحن ۾ تفصيلي احوال لکيو آهي. امداد صاحب جو ننڍو ڀاءُ اشفاق تڏهن ڪافي ننڍو هو ۽ منهنجي پٽن سان سندس دوستي هئي. هوسٽن ۾ اشفاق ڪراڪيٽ ۾ رهندو آهي، هي هڪ ننڍڙو شهر هوسٽن جي ڪائونٽي ۾ آهي ۽ هوسٽن کان ڪافي پري آهي. تنهنڪري فيصلو اهو ٿيو هو ته اشفاق صاحب جو ڪو ماڻهو مون کي ممتاز جي گهران وٺي ويندو ۽ وري ساڳي رات جو ڪلوٽ ۾ اعجاز جي گهر ڇڏي ويندو. توڙي جو ٻنهين طرفن ڏي هي ڪافي وڏو سفر هو پر ڊاڪٽر امداد سيهڙ ۽ اشفاق جي محبت سفر جي ان تڪليف کي ڪنهن کاتي ۾ ئي نه آندو.
شام جو ساڍي پنجين وڳي، ڊاڪٽر اقبال جيڪو ڊاڪٽر امداد سيهڙ جو وڏو ڀاءُ آهي، مون کي ممتاز جي گهران وٺڻ آيو، جتان سڌا امداد صاحب جي گهر آياسين ۽ اُتان ٽيئي ڄڻا گڏجي اشفاق جي گهر لاءِ روانا ٿياسين، جيڪو هوسٽن ڪائونٽي جي ننڍڙي شهر ڪراڪيٽ (Crocket) ۾ رهندو آهي. ڪراڪيٽ ڏانهن ويندي رستي تي ٽي ننڍا ننڍا شهر آيا جن جا نالا هن ريت آهن: هَنٽس وِل (Hunts Ville)، ٽِرنٽي (Trinity) ۽ لَوَليڊي (Love Lady). منهنجو اندازو آهي ته ڪراڪيٽ، هوسٽن شهر کان گهٽ ۾ گهٽ 50-60 ميل پري هوندو. بلڪل ٻهراڙي آهي ۽ روڊ جهنگ مان گذري رهيو هو، پر مجال آهي جو سنڌ وانگر ڪا بدامني هجي ۽ اوچتو ڪو ڌاڙيل يا ڦورُو ڪلاشنڪوف کڻي ظاهر ٿئي ته ٻاهر ڪڍو سڀ ڪجهه جيڪو ڪجهه اوهان وٽ آهي. ٿوريءَ دير ۾ اشفاق صاحب جي گهر پهچي وياسين جتي سندن والد صاحب سائين خدا بخش سيهڙ به موجود هو. سائين خدابخش صاحب مون کي ڏسي خوش ٿيو ۽ مون کي پڻ سندن موجودگيءَ تي ڏاڍي خوشي ٿي ڇو ته جڏهن به اسان هڪ ٻئي سان ملندا آهيون ته هڪ ٻئي کي لطيف جا بيت ٻڌائيندا آهيون. اڄوڪي ڪچهريءَ ۾ پڻ سائينءَ اسان کي لطيف جا توڙي ٻين بزرگن جا ڪافي بيت ٻڌايا ۽ مون به کين ڪجهه بيت ٻڌايا ۽ بيتن جي ڏي وٺ کي ڊاڪٽر امداد، ڊاڪٽر اقبال توڙي اشفاق خوب انجواءِ (Enjoy) پئي ڪيو.
رات جي ماني به واهه جي هئي. الائي ڪيترا طعام ٺهي آيا هئا ۽ هر طعام بيحد لذيذ ۽ ذائقي دار هو. رات جو 11 وڳي تائين ڪچهري هلي. ان کان پوءِ موڪلايوسين. وري به ڊاڪٽر امداد جي گهر آياسين جتان ڊاڪٽر اقبال پنهنجي گاڏي ڊرائيو ڪري رات جي ڏيڍ وڳي ڌاران مون کي ڪلوٽ ۾ اعجاز جي گهر اچي ڇڏيو.