تعارف
22هين نومبر 1930ع تي ڪوٽڙيءَ ۾ ڄاوَل موهن ڪلپنا، سنڌي ڪھاڻيڪاري ۽ ناول نگاريءَ ۾ سگهاري حيثيت رکي ٿو. پنھنجي لکڻين جي شروعات هُن 1948ع ڌاري ’آتم هٿيا‘ نالي ليک لکڻ سان شروع ڪئي هئي. جنھن کان پوءِ هُن ڄڻ تہ ڪڏهن بہ پوئتي مُڙي نہ ڏٺو. تقريبن ٻہ سئو ڪھاڻين، ڪجهہ شاعري ۽ تنقيد نگاريءَ کي سيني ۾ سانڍي، موهن هڪ ڊگهو سفر طئہ ڪيو. ’اڃا رات باقي آ‘، ‘آوارہ‘، ’بک، عشق ۽ ادب‘، ’چانڊوڪي ۽ زهر‘، ’درد جو در ياھہ‘، ’فنڪار ۽ فيلسوف‘، ’فرشتن جي دنيا‘، جھاز جي ڊيڪ تي‘، ’ماءُ‘، ’سورج جي ڳولا‘، ’تون منھنجي سُندرتا جو آرنڀ آهين‘، ’اُها شام‘ سندس ادبي ڳُٽڪن جي سُونھن آهن.
1984ع ۾ ’اُها شام‘ تي ساهتيہ اڪيڊمي ايوارڊ ماڻيندڙ موهن جي شادي ’ڪمل‘ سان ٿي هئي ۽ کين هڪ نياڻي ’گيتا‘ جو اولاد ٿيو. پنھنجي آتم ڪٿا ’بُک، عشق ۽ ادب‘ ۾ سندس حياتيءَ جون وارتائون پڙهڻ لائق آهن.
19 جون 1992ع تي هُن لاڏاڻو ڪيو.
ڪھاڻي ’مانُ اپمانُ‘ موهن ڪلپنا جي تحرير جو ’ڪلاس‘ پيش ڪري ٿي.