عروس القرآن (مسدس)
[/b]
شروع ٿو ڪريان ساڻ نام خدا ،
محمّد مُڪو جنهن نور الُهدا.
سدائين هئَو ۽ به هوندو سدا ،
بندي کان ٿئَي ڪين هرگز جدا.
مهربان رحمان منان آھ ،
سڀن کان ٻاجھارو سو سلطان آھ.
[b]اَلرَّحْمٰنُۙ۰۰۱ عَلَّمَ الْقُرْاٰنَؕ۰۰۲ خَلَقَ الْاِنْسَانَۙ۰۰۳ عَلَّمَهُ الْبَيَانَ۰۰۴
[/b]
ترجمو :
خدا پاڪ قرآن سيکاريو ،
هدايت جو رستو به ڏيکاريو.
۽ مخلوق مڙني کي پيدا ڪيو ،
فقط لفظ هڪ ڪُن خدا هو چيو.
بشر کي کاڳهائڻ سيکاريو خدا ،
چٽو جو چوي ٿو اَم ۽ اَبا.
[b]اَلشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ۪۰۰۵ وَّ النَّجْمُ وَ الشَّجَرُ يَسْجُدٰنِ۰۰۶
[/b]
ترجمو :
قمر شمس تارا بنايا ڀلي ،
ٿو هر هڪ سندس حڪم موجب هلي.
قهاريءَ سندو تاب ڪيئَن ڪو جھلي ،
ڇڏيو جنهن مٺو کارو پاڻي رلي.
سنجھي صبح سجدو خدا کي ڪرن ،
وليون وڻ ويچارا نميو پيا نمن.
[b]وَ السَّمَآءَ رَفَعَهَا وَ وَضَعَ الْمِيْزَانَۙ۰۰۷ اَلَّا تَطْغَوْا فِي الْمِيْزَانِ۰۰۸ وَ اَقِيْمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَ لَا تُخْسِرُوا الْمِيْزَانَ۰۰۹
[/b]
ترجمو :
اڀن کي ڪيائين بلند هڪ جھو ،
عدل جو ترازو ڪيائين کڙو.
سبب تنهن ترازو رکڻ جو اهو ،
ته توري توهين جو وٺو ۽ ڏيو.
رکو ان ۾ انصاف جي سڀ نظر ،
نه گھٽ توريو ۽ نه ان کان ڪثر.
[b]وَ الْاَرْضَ وَ ضَعَهَا لِلْاَنَامِۙ۰۰۱۰ فِيْهَا فَاكِهَةٌ١۪ۙ وَّ النَّخْلُ ذَاتُ الْاَكْمَامِۖ۰۰۱۱
[/b]
ترجمو :
پکيڙيو زمينن کي پڻ ذوالمنن ،
فقط لاءِ مخلوق ماڻهن مرن.
منجھس کاڄ ميوا موچارا ڄمن ،
انهن مان ڪريو قوت سڀ پيا پرن.
عجب صوف اکڙوٽ ميوا ٻيا ،
کجيون گوشه نخل اڀريا.
[b]وَ الْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَ الرَّيْحَانُۚ۰۰۱۲ فَبِاَيِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ۰۰۱۳
[/b]
ترجمو :
انهيءَ ارض ۾ ان ٿئَي ايترو ،
کپي ساري مخلوق کي جيترو.
تهن ۽ بهن ۾ لڪل ڪيترو ،
ٻيون خوشبويون عطر هيترو.
چو ٿا جن انسان حيران ٿيو ؟
ڪهڙين نعمتن جا نافرمان ٿيو ؟
[b]خَلَقَ الْاِنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ كَالْفَخَّارِۙ۰۰۱۴ وَ خَلَقَ الْجَآنَّ مِنْ مَّارِجٍ مِّنْ نَّارٍۚ۰۰۱۵ فَبِاَيِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ۰۰۱۶
[/b]
ترجمو :
مٽيءَ مان ماڻهن جي سا مورت بني ،
وڄندڙ ٺڪر جهڙي ڳوهيل ڪني.
جنن آگ مان جان ڏاترڏني ،
کنيو آگ عنصر انهن آھ ڳنهي
ڇو ٿا جن انسان حيران ٿيو ؟
ڪهڙين نعمتن جا نا فرمان ٿيو ؟
[b]رَبُّ الْمَشْرِقَيْنِ وَ رَبُّ الْمَغْرِبَيْنِۚ۰۰۱۷ فَبِاَيِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ۰۰۱۸
[/b]
ترجمو :
ٻنهي اوڀرن ۽ ٻنهي اولهن ،
جو مالڪ خدا کي مڙئي ٿا چون.
۽ ڪافر ڪٽا ڪين هرگز مڃن ،
مگر ڏک محشر ۾ ڏاڍا ڏسن.
ڇو ٿا جن انسان حيران ٿيو ؟
ڪهڙين نعمتن جا نافرمان ٿيو ؟
[b]مَرَجَ الْبَحْرَيْنِ يَلْتَقِيٰنِۙ ۰۰۱۹بَيْنَهُمَا بَرْزَخٌ لَّا يَبْغِيٰنِۚ۰۰۲۰ فَبِاَيِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ۰۰۲۱
[/b]
ترجمو :
زمينن جي اندر جي دريا ٿين ،
مٺا آب کارن سان گڏجيو پون.
ٿئَي اوٽ پردو ٻنهي وچ چون ،
نه ڪن آڪرائي ٿا هڪڙا ٻين.
ڇو ٿا جن انسان حيران ٿيو ؟
ڪهڙين نعمتن جا نافرمان ٿيو ؟
[b]يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجَانُۚ۰۰۲۲ فَبِاَيِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ۰۰۲۳
[/b]
ترجمو :
سچا موتي سپجن ٻنهي ۾ پيا ،
منجھان آب بارش انهن جو ويا.
۽ مرجان نڪري ٻنهي مان ميان ،
مڻيا مالهائون منجھان تنهن ٿيا.
ڇو ٿا جن انسان حيران ٿيو ؟
ڪهڙين نعمتن جا نافرمان ٿيو ؟
[b]وَ لَهُ الْجَوَارِ الْمُنْشَـٰٔتُ فِي الْبَحْرِ كَالْاَعْلَامِۚ۰۰۲۴ فَبِاَيِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِؒ۰۰۲۵
[/b]
ترجمو :
سمونڊي سفر لئي چلن شھه شغف ،
سڙھ ساڻ اوچا جبل چوطرف.
هزارين نمونا جهازن صرف ،
خدا خلقيا ڏيئي ماڻهن شرف.
ڇو ٿا جن انسان حيران ٿيو ؟
ڪهڙين نعمتن جا نافرمان ٿيو ؟
[b]كُلُّ مَنْ عَلَيْهَا فَانٍۚۖ۰۰۲۶ وَّ يَبْقٰى وَجْهُ رَبِّكَ ذُو الْجَلٰلِ وَ الْاِكْرَامِۚ۰۰۲۷ فَبِاَيِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ۰۰۲۸
[/b]
ترجمو :
زمينن تي جيڪي آھ ٿيندو ختم ،
فنا سڀ تي ايندي سڻي ڪر فهم.
بقا ذات مولى جي آهي ذوالڪرم ،
جو خلاق عالم ۽ راحم رحم.
ڇو ٿا جن انسان حيران ٿيو ؟
ڪهڙين نعمتن جا نافرمان ٿيو ؟
[b]يَسْـَٔلُهٗ مَنْ فِي السَّمٰوٰتِ وَ الْاَرْضِ١ؕ كُلَّ يَوْمٍ هُوَ فِيْ شَاْنٍۚ۰۰۲۹ فَبِاَيِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ۰۰۳۰
[/b]
ترجمو :
اڀن ۽ زمينن ۾ جيڪي رهن ،
ننڍا ۽ وڏا سڀ خدا کان گھرن.
پڄائي مرادون خدا ٿو انهن ،
رهي روز ڪم ۾ خدا ذوالمنن.
ڇو ٿا جن انسان حيران ٿيو ؟
ڪهڙين نعمتن جا نافرمان ٿيو ؟
[b]سَنَفْرُغُ لَكُمْ اَيُّهَ الثَّقَلٰنِۚ۰۰۳۱ فَبِاَيِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ۰۰۳۲
[/b]
ترجمو :
سڀئَي جن انسان گڏجي ٻڌو ،
توجھه توهان ڏي ڪنداسون سگھو.
ٻين مان ي واندا اجھوڪي اجھو ،
نه ڪريو ڪفر ۽ نه مغرور ٿيو.
ڇو ٿا جن انسان حيران ٿيو ؟
ڪهڙين نعمتن جا نافرمان ٿيو ؟
[b]يٰمَعْشَرَ الْجِنِّ وَ الْاِنْسِ اِنِ اسْتَطَعْتُمْ اَنْ تَنْفُذُوْا مِنْ اَقْطَارِ السَّمٰوٰتِ وَ الْاَرْضِ فَانْفُذُوْا١ؕ لَا تَنْفُذُوْنَ اِلَّا بِسُلْطٰنٍۚ۰۰۳۳ فَبِاَيِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ۰۰۳۴
[/b]
ترجمو :
اڙي جن انسان سرڪش سڻو ،
ڪره ارض ۾ قيد بيشڪ ڀڻو.
نه نڪري سگھندو ٻٽاڪون هڻو ،
سوين ڀل طياره راڪيٽا کڻو.
ڇو ٿا جن انسان حيران ٿيو ؟
ڪهڙين نعمتن جا نافرمان ٿيو ؟
[b]يُرْسَلُ عَلَيْكُمَا شُوَاظٌ مِّنْ نَّارٍ١ۙ۬ وَّ نُحَاسٌ فَلَا تَنْتَصِرٰنِۚ۰۰۳۵ فَبِاَيِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ۰۰۳۶
[/b]
ترجمو :
جي نڪرڻ جي همت ڪري ڪو ڪڏهن ،
اماڙيون لڳنديون تنهين کي تڏهن.
الانبا ۽ دونهون ڏسندو جڏهن ،
مقابل نه ٿيندو انهيءَ سان هڏهن.
ڇو ٿا جن انسان حيران ٿيو ؟
ڪهڙين نعمتن جا نافرمان ٿيو ؟
[b]فَاِذَا انْشَقَّتِ السَّمَآءُ فَكَانَتْ وَرْدَةً كَالدِّهَانِۚ۰۰۳۷فَبِاَيِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ۰۰۳۸
[/b]
ترجمو :
سرشتو دنيا ۾ ڪبو سڀ ختم ،
سڀئَي اڀ ڦاٽي پوندا مثل چم.
گلابي رنگت ٽڪر ٽڪرا نم ،
نه پرواه ان ، جنهن ڪيا نيڪ ڪم.
ڇو ٿا جن انسان حيران ٿيو ؟
ڪهڙين نعمتن جا نافرمان ٿيو ؟
[b]فَيَوْمَىِٕذٍ لَّا يُسْـَٔلُ عَنْ ذَنْۢبِهٖۤ اِنْسٌ وَّ لَا جَآنٌّۚ۰۰۳۹فَبِاَيِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ۰۰۴۰
[/b]
ترجمو :
نه ان ڏينهن پڇبو ڪنهين کان اتي ،
آهيو نيڪ يا بد گذاريو ڪٿي.
جنن کان ۽ انسن کان پڇبو جتي ،
اهو هنڌ هڪڙو مقرر هتي.
ڇو ٿا جن انسان حيران ٿيو ؟
ڪهڙين نعمتن جا نافرمان ٿيو ؟
[b]يُعْرَفُ الْمُجْرِمُوْنَ بِسِيْمٰهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِيْ وَ الْاَقْدَامِۚ۰۰۴۱فَبِاَيِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ۰۰۴۲
[/b]
ترجمو :
گنهگار شڪلين مان پڌرا ٿيا ،
مثل دونهين ڪاري سڃاتا ويا.
جھلي کان ڄنڊن ۽ پيرن پڪڙيا ،
ملائڪن وڃي منجھه دوزخ هنيا.
ڇو ٿا جن انسان حيران ٿيو ؟
ڪهڙين نعمتن جا نافرمان ٿيو ؟
[b]هٰذِهٖ جَهَنَّمُ الَّتِيْ يُكَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُوْنَۘ۰۰۴۳يَطُوْفُوْنَ بَيْنَهَا وَ بَيْنَ حَمِيْمٍ اٰنٍۚ۰۰۴۴ فَبِاَيِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِؒ۰۰۴۵
[/b]
ترجمو :
جهنم اهو هي آھ وعدو ڪيل ،
گنهگار ڪوڙو ٿي سمجھيو دغل.
ضيافت جي لئَي آب ات ٽهڪيل ،
پيارين ڏوهين کي پاڻي تتل.
ڇو ٿا جن انسان حيران ٿيو ؟
ڪهڙين نعمتن جا نافرمان ٿيو ؟
[b]وَ لِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهٖ جَنَّتٰنِۚ۰۰۴۶فَبِاَيِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِۙ۰۰۴۷ذَوَاتَاۤ اَفْنَانٍۚ۰۰۴۸ فَبِاَيِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ۰۰۴۹
[/b]
ترجمو :
خدا جي اڳيان جي بيهڻ کان ڊنا ،
خدا باغ ٻه تن کي بهشتي ڏنا.
ٻئَي باغ آهن سي گھاٽا گھنا ،
گھڻو سرس آهن سي سارھ ڪنان.
ڇو ٿا جن انسان حيران ٿيو ؟
ڪهڙين نعمتن جا نافرمان ٿيو ؟
[b]فِيْهِمَا عَيْنٰنِ تَجْرِيٰنِۚ۰۰۵۰فَبِاَيِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ۰۰۵۱
[/b]
ترجمو :
ٻنهي ۾ ٻه چشما چڱا پيا وهن ،
ٿا زنجيل هڪڙي کي نالو ڏين.
ٻيو سلسبيل آھ رک پنهنجي من ،
بهشتي ڀري پر پيالا پين.
ڇو ٿا جن انسان حيران ٿيو ؟
ڪهڙين نعمتن جا نافرمان ٿيو ؟
[b]فِيْهِمَا مِنْ كُلِّ فَاكِهَةٍ زَوْجٰنِۚ۰۰۵۲فَبِاَيِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ۰۰۵۳
[/b]
ترجمو :
اهي ٻئَي باغ مذڪور ٿيا ،
مٺا ميواتن جا به مشهور ٿي.
ثمر ٻه ٻه جنسون سي منظور ٿيا ،
چکيو جن انهن مان سي مسرور ٿيا.
ڇو ٿا جن انسان حيران ٿيو ؟
ڪهڙين نعمتن جا نافرمان ٿيو ؟
[b]مُتَّكِـِٕيْنَ عَلٰى فُرُشٍۭ بَطَآىِٕنُهَا مِنْ اِسْتَبْرَقٍ١ؕ وَ جَنَا الْجَنَّتَيْنِ دَانٍۚ۰۰۵۴فَبِاَيِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ۰۰۵۵
[/b]
ترجمو :
وڇاڻن تي ريشم جي ٽيڪون ڏيو ،
بهشتي بهشت ۾ وهندا ٺهيو.
خدا ميوو باغن جو ويجھو ڪيو ،
اُٿي ويٺي تن جو اهو کاڄ ٿيو.
ڇو ٿا جن انسان حيران ٿيو ؟
ڪهڙين نعمتن جا نافرمان ٿيو ؟
[b]فِيْهِنَّ قٰصِرٰتُ الطَّرْفِ١ۙ لَمْ يَطْمِثْهُنَّ اِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَ لَا جَآنٌّۚ۰۰۵۶فَبِاَيِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِۚ۰۰۵۷
[/b]
ترجمو :
انهن بهشتي ماڙين ۾ جيڪي رهن ،
حياوان حورون ٿا تن کي چون.
شرم کان نگاه هيٺ ڪريو هلن ،
نه ڇوهيو انهن کي ڪنهين انس جن.
ڇو ٿا جن انسان حيران ٿيو ؟
ڪهڙين نعمتن جا نافرمان ٿيو ؟
[b]كَاَنَّهُنَّ الْيَاقُوْتُ وَ الْمَرْجَانُۚ۰۰۵۸فَبِاَيِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ۰۰۵۹
[/b]
ترجمو :
اهي جي به حورون رهن بهشت ۾ ،
ته ياقوت مرجان آهن ڄڻڪ سي.
خدا پاڻ تن جي ٿو ساره ڪري ،
اندر هن آية چِٽو ٿو چئَي.
ڇو ٿا جن انسان حيران ٿيو ؟
ڪهڙين نعمتن جا نافرمان ٿيو ؟
[b]هَلْ جَزَآءُ الْاِحْسَانِ اِلَّا الْاِحْسَانُۚ۰۰۶۰فَبِاَيِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ۰۰۶۱
[/b]
ترجمو :
بديءَ جو بدي بدلو سڀڪو ڀري ،
چڱائيءَ جو بدلو چڱائي سري.
ٿو محسن سان احسان سڀڪو ڪري ،
بري کان ٿو سڀڪو ڀڄي ٿئَي پري.
ڇو ٿا جن انسان حيران ٿيو ؟
ڪهڙين نعمتن جا نافرمان ٿيو ؟
[b]وَ مِنْ دُوْنِهِمَا جَنَّتٰنِۚ۰۰۶۲فَبِاَيِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِۙ۰۰۶۳
[/b]
ترجمو :
اٿو باغ انهن سوا ٻح ٻيا ،
سڳوري ڌڻيءَ پاڪ پيدا ڪيا.
بهشتين جي ڪارڻ خدا خلقيا ،
اندر هن آية سي قادر چيا.
ڇو ٿا جن انسان حيران ٿيو ؟
ڪهڙين نعمتن جا نافرمان ٿيو ؟
[b]مُدْهَآمَّتٰنِۚ۰۰۶۴فَبِاَيِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِۚ۰۰۶۵
[/b]
ترجمو :
چهچ سبز ساوا ٻئَي باغ سي ،
ڪومايا نه ڪڏهين ادا سچ اهي.
ڏسڻ سان سرهائي اکين کي رسي ،
انهن جهڙا دنيا ۾ آهن ڪٿي ؟
ڇو ٿا جن انسان حيران ٿيو ؟
ڪهڙين نعمتن جا نافرمان ٿيو ؟
[b]فِيْهِمَا عَيْنٰنِ نَضَّاخَتٰنِۚ۰۰۶۶فَبِاَيِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ۰۰۶۷
[/b]
ترجمو :
ڦوهارن مثل تن ۾ چشما چڱا،
ڪڏهين ڪين وسرن پيتي هڪ لڱا.
انهن جون ساراهون ڪريو ناسگھان ،
سي پرور پيارج توکان ٿو مڱان.
ڇو ٿا جن انسان حيران ٿيو ؟
ڪهڙين نعمتن جا نافرمان ٿيو ؟
[b]فِيْهِمَا فَاكِهَةٌ وَّ نَخْلٌ وَّ رُمَّانٌۚ۰۰۶۸فَبِاَيِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِۚ۰۰۶۹
[/b]
ترجمو :
بهشتي باغن ۾ کجوريون سجھن ،
ميوا ڪئَين موچارا مٺا ٻيا ملن.
مٺا ڏاڙهون صوف سرها سڀن ،
ملندا بهشتين کي پاران پرين.
ڇو ٿا جن انسان حيران ٿيو ؟
ڪهڙين نعمتن جا نافرمان ٿيو ؟
[b]فِيْهِنَّ خَيْرٰتٌ حِسَانٌۚ۰۰۷۰فَبِاَيِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِۚ۰۰۷۱
[/b]
ترجمو :
چڱيون عورتون پاڪ سهڻيون سٺيون ،
بهشتي باغن ۾ رهن ٿيون ڪٺيون.
اهي نيڪ سيرت موچاريون ميون ،
ملنديون بهشتين کي سي اڻ پڇيون.
ڇو ٿا جن انسان حيران ٿيو ؟
ڪهڙين نعمتن جا نافرمان ٿيو ؟
[b]حُوْرٌ مَّقْصُوْرٰتٌ فِي الْخِيَامِۚ۰۰۷۲فَبِاَيِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِۚ۰۰۷۳
[/b]
ترجمو :
انهن عورتن جا تنين ۾ مڪان ،
گذارين پردي اندر اي ميان !
ٻاهر تن جين ڪرڻ جو ناهي گمان ،
سي فرمانبردار ڻيون ۽ جُوان.
ڇو ٿا جن انسان حيران ٿيو ؟
ڪهڙين نعمتن جا نافرمان ٿيو ؟
[b] لَمْ يَطْمِثْهُنَّ اِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَ لَا جَآنٌّۚ۰۰۷۴فَبِاَيِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِۚ۰۰۷۵
[/b]
ترجمو :
هونديون پاڪ حورون اهي سڀ اڃا ،
ملنديون بهشتين کي جيڪي سڀان.
ڪنواريون اڇوتن سونهاريون سدا ،
نڪي جنّ انسان گڏيون ادا.
ڇو ٿا جن انسان حيران ٿيو ؟
ڪهڙين نعمتن جا نافرمان ٿيو ؟
[b]مُتَّكِـِٕيْنَ عَلٰى رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَّ عَبْقَرِيٍّ حِسَانٍۚ۰۰۷۶فَبِاَيِّ اٰلَآءِ رَبِّكُمَا تُكَذِّبٰنِ۰۰۷۷
[/b]
ترجمو :
ويهندا بهشتي غاليچن مٿي ،
سبز رنگ سائي لٿي ۽ پٿي.
وهاڻا پٿرڻيون ملندن اتي ،
انهن جهڙا دنيا ۾ آهن ڪٿي.
ڇو ٿا جن انسان حيران ٿيو ؟
ڪهڙين نعمتن جا نافرمان ٿيو ؟
[b]تَبٰرَكَ اسْمُ رَبِّكَ ذِي الْجَلٰلِ وَ الْاِكْرَامِؒ۰۰۷۸
[/b]
ترجمو :
اسم رب پاڪ جو پاڪ اعلى اُتم ،
برڪتن جو ڀنڊار راحن رحم.
صفت تنهن جي قرآن ۾ ذوالڪرم ،
محمّد مُڪو جنهن ڪري شاھ اُمم.
وصف وير جي ڪيتري هت ڪبي ،
جو شافع انت جو سڳورو نبي.
ڪئَين نعمتون پاڪ پيدا ڪيون ،
سڀئَي خاص انسان ڪارڻ ٺهيون.
ڏسون پسون ٿا نئَين سج نيون ،
اهي رب خالق خدا خلقيون.
ڪريان هت انهن جو ذڪر ڪيترو ،
زبان ۾ نه آھ زور ڪو ايترو.
دنيا ساري مڪتب بنائي خدا ،
سکو نهن منجهان سبق سهڻا سدا.
اٿو ماڳ عبرت هي ادا ،
گذاريو ڇو گوندر اندر ٿي گدا.
پڙهو پاڪ قرآن مومن پيا ،
اَٿو ان جو تفسير ساري دنيا.
اڀن کان خدا آب ٿو موڪلي ،
نباتات تنهن مان ڦُٽي ۽ کُلي.
عجب جڳه سندو روز چرخو چلي ،
چوي سڀڪو بيشڪ بلي ! ڙي بلي ! !
مقرر مهينا ۽ راتيون ٿيا ،
وٺون فائدا سڀ انهن مان پيا.
نرالو ڪريو نعمتن تي شڪر ،
لکان ڪيتريون هت چيم مختصر.
نه ڪريو ڪڏهين نعمتن جو ڪفر ،
۽ احسان محسن مڃيو سر بسر.
خريديو ڇو دوزخ پيا اي پسر ،
ڇڏي در خدا جو نه ٿيو در بدر.
ختم ترجمو ٿيو اچي هت ادا ،
مدد ساڻ منان خالق خدا.
ستر سال هجري تيرهن سؤ جدا ،
جماد الاول ماھ ۾ مومنا.
جمع ڏينهن جنهن جي ڪيم ابتدا ،
جمع ڏينهن موٽي ڪيم انتها.
عروس القرآن نالو ڏيئَي ،
ادا چوپڙي هيءَ ڇپائي ويئَي.
مدد مشفقن جن به مون ساڻ ڪئَي ،
مڃيان مهرباني انهن جي چئَي.
مصنف ۽ قاري ٿين بخش سڀ ،
اهو عرض منهن جو سڻي شال رب.
سپاهيءَ جي صاحب اگھائج دعا ،
خدايا پڇاڙيءَ ۾ هي عرض آ.
محابي محمّد جي ڏج تون بچا ،
ڪنان باھ دوزخ اي سائين سچا.
پڙهي پاڪ ڪلمون پڄن شل پساھ ،