سرفراز علي جتوئي جا وڻندڙ چيل جملا
سرفراز علي ڪافي ڀيرا چاچي عبدالغني جتوئي کي هُجَ مان چوندو هو ته چاچا سائين وڏي LCD وٺي ڏيو ته اسان اوطاق کي آباد ڪري ويهون.
سرفراز علي جو مزاحيه انداز، سٺا مرد ڏسي چوندو هو ته خاشڙا ۽ عورتن لاءِ چوندو هو خاشڙيون.
سرفراز علي پنهنجي ڏاڏي کي پيار مان “ڪجلي جا ديدار” ٿي ويا، چوندو هيو
سرفراز علي چاچي عبدالحميد کي پيار مان ڏسي چوندو هوس “اوبابي خير آ”
سرفراز علي چاچي عبدالحميد کي “سردار عبدالحميد خان” سڏيندو هو.
آءٌ جڏهن عمري جي سعادت حاصل ڪري لاڙڪاڻي مراد واهڻ مين روڊ تي گهرواري گهٽي ۾ ڪار مان لٿس ته منهنجي انتظار ۾ ٻئي پٽ امتياز علي ۽ سرفراز علي اڳ ۾ ئي بيٺا هئا. گلن کان به زياده گلن جي جوڙي، گلن جا هار پائي سيني سان سينو ملائي مليا. ٻنهي پٽن کي خوشي هئي پر سرفراز علي کي گهڻي هئي.
لياقت نيشنل اسپتال ڪراچي مان ڊاڪٽر نويد الدين صاحب کان علاج ورتيون اچون پيا ته علي حسن منهنجو نياڻو گاڏي اڳيان بيهاري، ويهڻ وقت سرفراز علي پنهنجي ڌيءُ طوبيٰ کي نه ڏٺو جيڪا مونسان گڏ منهنجي اوٽ ۾ هئي حيران ٿي سرفراز علي پڇيو طوبيٰ ڪاڏي وئي. بابا سائين طوبيٰ ته مونسان آهي. اسان خوش ٿياسي ته طوبيٰ ڌي سرفراز علي کي پياري آهي.
سرفراز علي وڏي پڦيءَ کي “بلبل” سڏيندو هو.
سرفراز علي ننڍي پڦيءَ کي “رضيه” مان رضا محمد سڏيندو هو.
سرفراز علي پنهنجي ننڍي ڌيءُ “ڪشف النُور” کي ليلي سڏيندو هيو ۽ آخري رات ”گڏي“ نالو رکيائين.
سرفراز علي پنهنجي ماءُکي جيجل جنت سڏيندو هيو.
سرفراز علي پنهنجي ماءُ کي چوندو هو ته “امي منهنجي لاءِ جڏهن به دعا گهرين ته روئي گهرندي ڪر، جيڪڏهن روئڻ نه اچي ته روئڻ وانگر منهن ڪري به دعا گهرندي ڪر”.
سرفراز علي پنهنجي گهواري کي ”مومو“ سڏيندو هيو.
سرفراز علي پنهنجي چاچي عبدالغني جي ٻيو نمبر ڌي کي ”مدو بالا“ سڏيندو هو.
سرفراز علي ماسات گلاب خان کي “دُکي” سڏيندو هيو.
سرفراز علي وڇوڙي جي آخري رات گهرواري کي سڏي چيائينس ته “امڙ جنت” جي خدمت ڪجان.
سرفراز علي پڦائٽ شفيق الرحمان کي پيار مان “اَپي” سڏيندو هيو.
سرفراز علي ماسات محمد علي کي پيار مان جهرڪي سڏيندو هو.