مذهب

وياج ۽ ان جون تباهه ڪاريون

ڪتاب ”وياج ۽ ان جون تباهه ڪاريون“ اوهان اڳيان پيش آهي. هن ڪتاب جو ليکڪ شمس ابن ضيا ابن بلبل آهي. پاڻ لکن ٿا:
”وياج تي هن ننڍي ڪتاب جي لکڻ جي ضرورت ان ڪري محسوس ٿي جو منهنجي خيال ۾ 90 سيڪڙو مسلمانن کي اها خبر ئي ڪانهي ته اسلام ۾ وياج ڪيڏو وڏو ۽ سنگين گناهه آهي. جنهن جي مغفرت ڪنهن به صورت ۾ ممڪن نه آهي.“
Title Cover of book وياج ۽ ان جون تباهه ڪاريون

سنڌ جي تعليم

شمس ابن ضيا ابن بلبل

تعليم کاتو آ نڌڻڪو ڪونهي جنهن جو ڪو نگهبان.

جڏهن کان عملو ان جو مقرر آهي ٿيو بي ايمان.

ڪاپي ڪلچر آه ڪئي ستياناس تعليم جي.

شاگرد ڏڏا، استاد جڏا ڪيڏو نه آه ارمان.

سنڌي، سنڌي لکي نه ڄاڻن پوءِ به ناهن پشيمان.

رشوت خوري زورا زوري ناه اهو بهتان.

گوسڙو ماستر ڀري ماهيانو ڀتو، هلائين پيا دوڪان.

ڪي ڊکڻ، ڪي حجم، ڪي وڪڻن پيا پلاٽ مڪان.

پوري پوي نه حرام خورن جي رهن هر وقت پريشان.

نه صبر نه شڪر نه توڪل رکن مٿي رب رحمان.

استادن ڪري بي ايماني، ڪيرايو تعليم جو شان.

علي قاضي! ڇڪاءِ حڪومت جو هن طرف ڪو ڌيان.

سنڌي ۽ سنڌين مٿان ڪر وڏو هي احسان.

ڪر ڪم هي اهم هٿ نه منجهائيندئي هادي رهندءِ رب مهربان.

حرص حوس ويا آهن وڪوڙي رهيو مسلمان نه مسلمان.

خان رهيو نه خان، هاڻي ٿي ويا سڀ حيوان.

“شمس” ٿيندو ڪين مٿاهون هاڻي سندن مان.

وٺي واٽ شيطان جي ٿي ويا آهن خود شيطان.