• دعا
هيل به شل ڪي مينهن وسائين
هارين جي گهر ۾ اَنُ ڪونهي
تن جون ٻنيون سبز بڻائين
بي گهر آهن بادل وارا
تن کي شل ڪنهن ڇپر لائين
ڏونگر ڏاڍو آهه ڏکويل
تنهن کي خوشيون کوڙ رسائين
روز روئي ٿي ماءُ مُني جي
اُن جا سڀئي درد مٽائين
ويجهو آ امتحان اسان جو
محنت ۾ ڪا سوڀ سمائين
بابو کوڙ ڪمائي پئسا
شال انهيءَ جو ڀاڳ وڌائين
جيڪو به جت منجهيل آهي
ٻيڙ ان جا ٻَني لائين
غربت جي ڪا پاڙ پٽيندين
‘ڪينجهر’ کان ‘ڪارونجهر’ تائين
هڪٻئي تي ٿا بم وَسائن
دنيا وارن کي سمجهائين
جڙيو رکين جڳ سڄي کي
تنهن سان گڏ هي ديس وَسائين
*