• پٿر تي ليڪ
ٿا ڪوس ٿين ارمانن جا
اٿ لاٽ امن جي روشني ڪر
ٿا لاش رَلن انسانن جا
ٿي ڏيهه مان ڪوسي ڄر اچي
ڄڻ ڏئي ويو ڪوئي باهه مٺا
تون پرهه ڦٽيءَ جي هيرَ سندو
ڪو جهوٽو بڻجي آءُ مٺا
پيار بنا پرچار نه ٿيندو
گهٽيءَ گهٽيءَ ڀل گهاڻا ٺاهن
ٻاراڻا هي ٻول نه سمجهو
پٿر تي ڄڻ ليڪو آهن
*