آئون جيڪو توکي پاڻ مان به وڃايو ويٺو آهيان..!
پنھنجن هٿن جي لڪيرن مان به
وڃايو ويٺو آهيان
مون پنھنجا هٿ
پيار جي پڙهندڙن کي ڪيترائي ڀيرا ڏيکاريا آهن
پر تنھنجي هجڻ جا اطلاع
منھنجي هٿن جي ڪنھن به لڪير مان
مونکي ناهن ملي سگھيا
ڪيترن ئي محبتن جي ماھرن کان
مون توکي پنھنجي اکين ۾ به ڳولھرايو آهي
پر تنھنجي هجڻ جي ڪا به نشاني
مونکي مون منجھان ناهي ملي سگھي
آئون پاڻ مان تنھنجي وڃائجي وڃڻ کي
نينھن جي نعمتن جي وڏي کوٽ ٿو سمجھان
هٿن تي نڪتل سمورين لڪيرن مان
تنھنجو الائي ته ڪيڏانھن نڪري وڃڻ
منھنجن حواسن کان حوصلو کسي ورتو آهي
هاڻ منھنجا هٿ
جيڪي لڪيرون ڏسڻ وقت به ڏڪڻ لڳندا آهن
آئون پنھنجي ھٿن جي لڪيرن ۾
تنھنجي نه ھُجڻ جو ڏوھ
آخر خدا کي به ڪيئن ڏيان
جنھن توکي منھنجن هٿن جي لڪيرن کان اڳ ۾
ڪنھن ٻئي جي زندگيءَ جي
هٿ لڪيرن ۾ ته ناهي لکي ڇڏيو...!!؟
آئون جيڪو روز چاڪو جي چھنب سان
ڊهندڙ لڪيرن کي وڌائي وڏو ڪندو رهان ٿو
هٿن جي لڪيرن جي وهندڙ رت مان
تنھنجي نالي جھڙي شڪل به ناهي ٺھي سگھي
مون مان تنھنجي وڃائجي وڃڻ جو خوف
اڃان تائين ختم ناهي ٿي سگھيو
آئون هاڻ هر روز توکي
پنھنجن هٿن جي لڪيرن ۾ ڳولي
ٿڪجي پوڻ کانپوءِ به
پاڻ سان ملندڙ ماڻھن جي
هٿن جي لڪيرن ۾ ئي ڳولھيندو رهان ٿو.