ڪوتا جِي ڪَلا / ترجمو: احمد شاڪر
شاعري جي اصل جڙ ۽ ان جي ارتقا
شاعري جي تخليق اصل ۾ ٻن سببن جي ڪري ٿيندي آهي. اهي ٻئي سبب انساني فطرت سان سلهاڙيل آهن. نقل ڪرڻ جي جبلت انسان ۾ ازل کان موجود آهي. هُو ٻي مخلوق کان ان لاءِ مختلف آهي ته هُو سڄي مخلوق مان سڀ کان گهڻو نقل ڪندڙ آهي ۽ هُو پنهنجو ابتدائي سبق نقل ذريعي ئي سکندو آهي. (صفحو نمبر 26). انساني جبلتن جو ذڪر ڪرڻ ۽ انهي سان گڏوگڏ وري سندس نقل ڪرڻ واري فطري عمل تي روشني وجهڻ يقينن اهو سڀ ڪجھ هڪ فلسفي دماغ ئي ڪري سگهي ٿو.
برحال انهي کان علاوه هن ڪتاب ۾ ڪاميڊي جو آغاز، وير ڪٿا، ٽريجڊيءَ جي تعريف، پلاٽ جو ڳانڍاپو، شاعراڻي صداقت ۽ تاريخي صداقت، سادو ۽ پيچيدو پلاٽ، تنسيخ، انڪشاف ۽ مصيبت، خوف و ترس، انڪشاف جا مختلف قسم، خيال ٻولي ۽ بيان، ٻولي، بيان ۽ چوڻ جو ڏانءُ ۽ آخر ۾ تنقيدي اعتراض ۽ ان جو جواب به پڙهڻ لاءِ ملي ٿو.
احمد شاڪر جيتوڻيڪ بنيادي طور شاعر آهي ۽ سندس شاعري پڙهندڙن جي دل وٽان هوندي آهي. سندس لکيل غزل هجن يا وري نظم، سڀ جا سڀ شاهڪار هوندا آهن، سندس مٿان ڏات ايتري قدر مهربان آهي جو هن ٿوري ئي عرصي ۾ ٻن ناياب ڪتابن جا ترجما ڪيا آهن. هن ڪتاب کان علاوه سندس ترجمو ڪيل هڪ ٻيو ڪتاب ”دنيا جون عظيم فلسفي عورتون“ نالي ڪتاب به مارڪيٽ ۾ موجود آهي. ترجمي جو ڪم پنهنجي حصي ۾ کڻڻ يقينن هڪ وڏي درياھ دلي جو مظاهرو آهي، سنڌي ادب ۾ شاعر هجڻ سان گڏوگڏ مرتجم ٿيڻ به هڪ وڏي اعزاز جهڙي ڳالھ آهي. احمد شاڪر لاءِ اهو چئي سگهجي ٿو ته هُو مستقبل ۾ سنڌي ادب جو هڪ چمڪندڙ ستارو ثابت ٿيندو سندس ڏات گهڻن ئي اونداھ ذهنن ۾ روشني پهچائڻ جو وسيلو ٿيندي!