سُک وَندِي

پڙھڻ جي شروعات ڪھاڻين ۽ سفرنامن سان ڪئي. تنھن دؤر ۾ سنڌيءَ ۾ سفري ڪالم، فقط الطاف شيخ صاحب ئي لکندو ھيو، جيڪي ڇپبا به ھيا ۽ ڪتابي صورت ۾، نوَن پڙھندڙن تائين پڄندا به ھيا. انھن کان متاثر ٿي، ڪچو ڦڪو لکڻ به شروع ڪيم، جيڪا عادت، پڙھڻ سان گڏ، اڃا تائين برقرار آھي. الطاف شيخ صاحب سٺو لکندڙ آھي. وٽس نئين ۽ اڻ ڏٺل ڳالھ، لفظن ۾ سمجھائڻ جو وڏو ڏانءُ آھي. ڊائري؛ ’الطاف شيخ جي نوٽ بڪ تان‘ ۽ پھاڪن جا ڪتاب؛ Proverbs Of Far East، ’رٺي آھي گھوٽ سان‘ پڻ لکيا اٿائين. انھن صنفن کان علاوه پرڏيھي ڪھاڻيون ۽ ناول پڻ، اتان جي ٻولين منجھان سڌو سنئون ترجمو ڪري ڪتابي صورت ۾ ڇپرايا اٿائين. جيئن ’پيار جي گُهٽَ‘، ’ٻارن جون آکاڻيون‘، ’ماستر هريام جو بئنڪاڪ وڃڻ‘، ’ڏاهي جهرڪي ۽ ٻيون ڪھاڻيون‘، ’سوزيءَ سان پيار‘، ’اناميڪا‘، ’خدا ڏي خط‘، ’مس سدا بهار چنبيلي‘ ۽ ’ٽوڪيو جي گيشا گرل‘ (ناول) وغيره. ٻاھرين دنيا جي معاشرن ۽ سماجن کي سولي سنڌيءَ ۾ سمجھائڻ سبب، سندس سنڌي ادب ۾ بي انتھا ۽ لازوال خدمتون آھن. ٻوليءَ جي واڌ ويجھ جي تاريخ، سندس ڪيل ڪم کي ساراھڻ کان سواءِ اڻپوري رھندي. جيئن ته ھيِ پورھيو پڻ ڏيھي ۽ پرڏيھي ڪھاڻين جي ترجمي تي مشتمل آھي، ان ڪري مناسب ٿيندو ته ان جو انتساب به سنڌي ٻوليءَ جي اھڙي خدمتگار جي نالي منسوب ڪجي.

مان پنھنجو ھيءُ پورھيو، الطاف شيخ صاحب کي ارپيان ٿو.

- انجنيئر عبدالوهاب سهتو