حصو چوٿون
مانڊيءَ محبت جي هنيومن تي منڊي ڪو منھنجي مَنڊُ
ڏک ڏرل[1] ۾ بت ٿو ڦري جيئن منجهہ هٿي چؤطرف جَنڊُ
ساٿي سنگت ۾ ٿيءُ سجاڳ منزل ۾ پنھنجي ڀانءِ 2 ماڳ 3
ڇڏ ننڊ ٿيو آرس اڀاڳ هڻندو سوارو 4 ساٿ گهنڊ
منجهہ بحر ترهو چست ٺاھہ سيڻـﮧ چڱي جي ساڻ آه
ٻيڙي نہ آھي واه واه لهرن جو آھي سام 5 سنڊ 6
چيتو چڱو آھي رکڻ سڀڪنھن وڻي سڦرو7 لکڻ
وک واٽ کان ڦيري ۾ کڻ حاڪم وجهن ٽيپ ڏَنڊُ
اَکيون هُئن تان عيد هوءِ اکين بنا ھيءَ ھاءِ هوءِ
انڌن کي ڇا اُڀري جي توءِ منجهہ ڏينھن سج منجهہ رات چنڊ
ڪنکي محبت مست ڪيو ساقي شراب پلئي پيو
ميء جي خمار اَلهٽ 8 نئو ڪن پئو پناري مِهت 9 ونڊ 10
جيڪين نصيب جنھن سندو سو ٿو کڻي پنھنجو بندو
توفيق جي قابو ڪندو گل جي ڦري ٿي ڀان 11 ڀنڊ
________________________________________
(66) 1- غم 2- خبردار 3- جاءِ 4- جلد 5- پناه 6- اوزار 7- سٺو 8- هوش کان ٻاهر 9- مسجد 10- خيرات جي ماني 11- ذات، جي آکاڻيون کڻي ڳائيندا آهن
(67)
مينھن محبت جو منڊي بيٺو جنھينجي مَنَ تي مانڊَ
ڪيو ڇمر اکيون وسائن چؤطرف ٿيون ڇانٽ 1 ڇانڊَ
آه پيو اکيون اندر جي عاشقن کي سورَ سرٽُ2
ٿا هڻن ٻاهر اُنھي کي وره جا وانٽا ۽ وانڊ4
سور جا سونڊا5 کُتيون منجهہ پير هٿ اُنجي لڳا
پوک پڄرڻ جي مان گڏ ڪيائون ڏکن جا ڏاٽ 6 ڏانڊ 7
پرت جا ٻوٽا پٽي مُڙھيون8 محبت جون ٻڌي
ڇانڊيو ڇاقيو ٿا چورا پوءِ ڀرن ڦڪڙن9 جي ڦانڊَ
درد جا داڻا ڪريو گڏ دوستن سين ٿا ونڊين
ٿيا کٽِي خوش گل کُلي ڇا اُنکي ڄاڻن لُر لانڊ 10
_____________
(67) 1- جهڙ 2- ڦڙيون 3- ڪک 4- سوٽون 5- ڪنڊا 6- ڏار 7- ڏانڊيون 8- ويڙھيون 9- ڦڪ 10- بد افعالا
(68)
ٿا وڃن ڇوه مان ڇُلئو ڇڙ[2] ڇُنڊ
بار ۾ ٿا ڇڄن ٿلھا 2 بڙ بُنڊَ
رنج ۾ ويا رُلي رنڊئل رهجي
راه تي ٿيا روان رسيدا 3 رُنڊ 4
ٿا پچن سال 5 وقت جنھن ميوا
ٿا پون ٽُٽيو ڏار مان سڀ ڏنڊ 6
جنکي دل ۾ ڌڻيءَ جو آھي خوف
وره ۾ پيا ڳرن ڇڏيو ڦَرَ ڦُنڊَ 7
عاشقن کي سدا جهڄڻ جهوري
معشوقن جي منھن ۾ گهورون گهُنڊَ
ٿا جهلن عاشقن کان جي معشوق
تنکي ڏنگين نانگ سپ لَسَ 8 لُنڊَ
وه کُلي گل اڳيان حبيبن جي
جانبن وٽ نٿي جڳائي جهُنڊَ
______________
(68) 1- هلڪڙا، آزاد 2- ڦاٿل 3- پھتل 4- رھيل 5- پورا 6- ڏانڊيون 7- فخر - سڀني
(69)
درد دلبر جي وڌا عاشقن جي ويڌ وَڍَ
ٿا وڄن پڙ ۾ پٽئن جي لاءِ اِن ماتام ڊَڍَ
جنهجن هنئيءَ، دل تنھن ڳھي، دل سان نہ ٻئي ڪنھن هنڌ رجهي1
جي ڪري ڪو قرب ڪوڙين ڳالھيون ڳڻ ڳچ 2 ڳنڍ3
جي لڳا تنھنجي پلئي سي پرن پنھنجا پاڻ کي
ڇا پري اوري وتن سي پار پنھنجا پنھنجي ڪڍ4
دين دنيا ۾ وسيلو ناه منھنجو تو بنا
هت بہ دلبر تو دلاسي هت بہ آڌر تنھنجي ڏَڍَ
تون آھين محبوب گل آءٌ تنھنجو ٿيو پينام گل
گل گڏيو گُلُ پاڻ سان سڀڪو ڇڪي ٿو پنھنجي اَڍ 5
____________
(69) 1- ريجهي 2- ٽڪر 3- ڳنڍڻ 4- پٺيان 5- نک يا اصل
(70)
من ۾ جنھنجي مچ محبت جا ٻرن هر روز ڊالڊ[3]
نينھن ٿيو نيران اُن لئي وره ووءِ ووءِ ٿيو ورانڍ! 2
عيش عشرت عيد ٿيو اندره اُنکي سور سک
خوش وتن منجهہ ذوق شادي ٿا ڏين سڀڪنھن کي ڪانڍ 3
سور وارنکي سڏيو سوڙا 4 ڪريو سڪ کي وٽين
ڪن ڇنا ڇانو ٿا ڇانئون ۽ اڏيو لانڍيون لانڍَ
جي هجن پورا اُڻڻ لئي پاڻ ۾ ڪوري تہ پڻ
لئي وڌائڻ ڪرت ڪم جي ٿا وھارن آڻيو وانڍ5
جي ڳنڍيون ڏيو ڳهن جون ڳانديا ڳچيءَ ۾ ڪيو وجهن
گل ڳچي پؤ اُنجي تاڪن گڏ توکي سين ڳُهڃ ڳانڍَ
_____________
(70) 1- ڏاڍا 2- وڏا 3- ڪوٺ 4- گڏ ڪيو 5- مزدوريءَ تي اڻڻ جو ڪم ڪندڙ ماڻھو
(71)
سُٽَ وجهي واڌو وڏي ڪر پنھنجي واڍ[4]
تڙ ڪٿي تانگها ڪٿي آھين ڪاڍ2
گاه جت سائو جهجهو هوئي بي ڊپو
اُت جميعت سان پنھنجو نيئي وهٽ پاڍ3
جت آھي رَکَ ويء يا ڪو چور چرٽ
ٿا هڻن ڌڻ مال کي ريءَ ڏوه ڏاڍ4
پاڻ ڏاڍي سان م ٿي منجهہ جنگ جيس5
جي ٿيندہ پوئي پيو هٿن سان پاڻ اَڍ6
گل پوي ڪومائجو منجهہ تاب7 توَ
ٿو ٽڙي جئن جئن پوي ٿي تنھنتي ٽاڍ8
______________
(71) 1- رسو 2- اونھا 3- چرڻ ۽ ٻڌ 4- ڏاڍائي سان 5- جهڙو 6- علاج ڪر 7- گرمي 8- ماڪ
(72)
درد تنھنجي عاشقن جي دل ڪبي دلبر اڌَ اڌَ
اڌ اڌن تي ڌريو پڻ ٿا سڙن منجهہ سڪ سڌ
منجهہ پچڻ کامڻ سدا سنرا سکئا سي سور ۾
ڏکَ ڏوري مان ڏکين کي آه آئي لاڌ 1 لڌ
جئن وَھائن نار نيڻن جا ٿين ساوا سلا
پوءِ سڙن ٿا سوڪ سڪ جي ۾ جي ڪن ڪا ڇوڙ ٻڌ
ميل ڪن ميٺاج گڏجي کير ٿي ۽ کنڊ جئن
چانورن جي چاه ڪيو چسٽن رجهن جئن منجهہ رڌ
گل رجهي جي ٿيا مٺا سالم وريا گـﮧ ميٺ ٿي
پوءِ وجهو پاٽن ۾ کاڌي لاءِ ٿا ڪن اُنجي وڌ
____________
(72) 1- لذت
(73)
نفَس ڀڙوا ڇو ڀليو[5] ڪاھيو پوين منجهہ اونڌ2 انڌ
ياد گيري رب جي ڇڏيو پٽين ٿو ڪوڙ ڌنڌَ
لاءِ لذت3 جن جي ڀڃيو امر4 نا فرمان ٿئين
سي سُڀان5 ٿيندا سڀيئي توڻي شاهد ساڌ سَنڌ
وڇ صفا پاڻيءَ ۾ وهنجي پاڪ ٿيء، ڍورن طرح
ڪنن ڪنّبن ۾ پئي قابو مَ ڪر سي سنڍ ٻنڌ
هوش وارو سڀڪو پنھنجي هوش تي منجهہ چاڙھہ گهيڙ
بي سمجهہ بي فڪر پوءِ ڪاھيو پونٿا اونڌ6 ڪنڌ
آه دنيا گهر فنا جو ٿيا فنا رهندڙ سندس
سڀ ڇڏي بنگلا براقون ماڙيون محلات هنڌ
گل ادا رک ڌيان دلجو پُر7 پريان جي پير تي
اَڄ بہ اوڏانھن ڪاھہ سمجهي پوءِ بہ جيڏانھن تنھنجا پنڌ
_____________
(73) 1- ڀلجيو 2- انڌائي 3- راضپي 4- حڪم 5- روز قيامت 6- اونڌي ڪنڌ 7- هل
(74)
وڻ مَ پٽ هڻ ڪڍي منجهان وڻ اوڌ[6]
ڪن سنوان سَوتَيون 2 ڌڙا 3 ڪن دوڌ 4
علم اُبتي اکر پروڙڻ ڏک
سبتي پڻ نٿا پروڙن ڪوڌ 5
مڙس سانگي سنگهار سالم سوڌَ
مار6 واريو ڏين وراھيو ڏوڌ
تئن پون پيش ٿا اچيو عاشق
جئن ڌڪن دوست لاڏ مان منجهہ لوڌ
تئن پوي اَنُ ٻھر ڪک ڪَڏَ7 کان
جئن لتاڙينِ ڳاه کي گل ڳوڌ8
________
(74) 1- ٽاري 2- سنوت 3- رستا 4- ڌڙا 5- بيعقل 6- هر هر 7- ڪڏن 8- ڍڳا
(75)
بخت جي هوئي سنئون اَگَلا بہ اوڏ1
اُن ۾ پڻ سي خاص جي لاکي جي لوڏ
صبر سان موتي ٿئي سپ ۾ ڦڙو
مالُکوَ بي مالُکا پاڻي تي ڪوڏ
ٿا تنوارين منجهہ طلب ماڻھو مرون
ڇا چتون منجهہ باغ ڇا منجهہ روه روڏ2
عشق حق جي ۾ ٿين جويون مڙس
جذب ۾ جوانمرد پوڙھا مڙس ڀوڏَ3
گل ڇنو سو پيو ڳچي ڳنڍيو رھيو
ٿيو ڪُماڻل آب ھيڻن ناه هوڏ
___________
(75) 1- ويجها 2- پکي 3- جهور
(76)
هِت بہ دلبر تو اجهي آءٌ ھيٺ هُت پڻ تنھنجي اَڏَ[7]
توه تنھنجي تنھنجي تڪيي تنھنجي آڌر تنھنجي مَڏَ 2
سام تنھنجي سُک سڀيئي پَرَن تنهجي پُر پرين
جن وڌي لاھي مٿان پنھنجي مٿي تو پنھنجي لَڏَ
گنج تنھنجي مان نوازئا شاد ٿئڙا شڪر سين
سڀ انڌا ٽُنڊا منڊا ٻوڙا پُڇا بدڪار ڏَڏَ
ھيج تنھنجي ۾ هڄي ويا ھانوَ مشتاقن سندا
سنڌ سورن ساڙيا گوندر ڀڳا سڀ گُڏ هَڏَ
قرب ذاتي جن کي ڪيو فاني صِفاتُن سڀ ڪنان
توڙي او او او ٿيا اي اي ڪريو ڪن ڪوڪ سَڏَ
گل فنا ٿي پاڻ کان تا ٿئي تنھنجو پاڻي ڀلاب
پاڻ ثابت ڪر م پنھنجو ڳار پنھنجا ڪک ڪَڏَ4
______________
(76) 1- آسري 2- ٽيڪ 3- ڪنڊا
(77)
وڃ سنئون ڏس سمهون م ڪرڪا آڏَ
ڏس تھڙو اَڳَ ڏانھن تھڙو پاڏ1
اَڳ بہ سينگار پول پڻ تھڙو
منھن ڍڪيو ڪيم ڪر اُگهاڙي ٻاڏَ
ٿڙ تازو سدا طلب حق جو
آه دنيا ڦٽل پراڻي ڀاڏ2
وَسَ چرئو ٿا ٿين سُکئا سانگي
مال تنجا ڪرين ٽاڙون3 ٽاڏ4
ڀاڳيون ڀاڻ تي ڀُڻن سَرَھيون
ھيڪ ٻي سان ڪرين لـُڏيو لاڏ
گل کليا گل باغ ۾ سرھا
گل ڇنيو سونگهہ گل مَ پٽ ڪک ڪاڏ
___________
(77) 1- پڇڙي 2- ڦٽل ڪڙيو 3- مستي ۾ ڊوڙڻ 4- ٽپ
(78)
دل کي منھنجي درد تنھنجي جي دوا آھي لذيذ
سُونھن سوڳنڌ وعدي تنھنجي جي وفا[8] آھي لذيذ
ٻئن جي ميٺاج محبت قرب کان مونکي گهڻو
تنھنجي بي قربيءَ ۽ محنت جي جفا2 آھي لذيذ
وصل قربت جمع صحبت سڀ ڪنان آھي مٺي
فرق ڦوڙائي وڇوڙي ۾ رضا3 آھي لذيذ
منجهہ انڌاري ڌنڌ دنيا جي ڌنڌن ۽ دوستن
دل ۾ حق جي شوق اوجر جي صفا آھي لذيذ
عاشقن کي منجهہ طلب حق جي سکن عيشن ڪنان
رنج راڙو روڄ ماتم ۽ بلا آھي لذيذ
ٿي بقا اثبات ۾ هر ڪنھن جي دل شادان ٿئي
گل جي دل کي امر سڀ ۾ ٿي فنا آھي لذيذ
______________
(78) 1- پورائي 2- تڪليف 3- مرضي
(79)
اڄ آيو يار کان مون کي ڪاغذ
دوست دلدار کان مون کي ڪاغذ
پرت سان پوشئل[9] پنو پاٺئل2
يار جي پار کان مونکي ڪاغذ
مُهر مائل مُراسلي منڊئل
محب منٺار کان مونکي ڪاغذ
آڻي قاصد ڏنو قريبن جي
تاني تڪرار کان مونکي ڪاغذ
ساه سانڀي3 رکي سلامت ۾
يار اغيار کان مونکي ڪاغذ
پار پيغام کان وڻي اڪثر
فاش4 اظھار کان مونکي ڪاغذ
عهد انجام کان آھي واڌو
قول اقرار کان مونکي ڪاغذ
ٿو سُھائي 5 سرير ۾ گل جئن
جوڙ جنسار کان مونکي ڪاغذ
___________
(79) 1- ڍڪيل 2- ويڙھيل 3- سنڀالي 4- ظاهر 5- وڻي
(80)
آه سڀ تي حڪم تنھنجو نافذ[10]
ڀون ۽ اُڀ تي حڪم تنھنجو نافذ
جن انسان ۽ ملائڪ تي
ڳوڀ ڳُڀَ تي حڪم تنھنجو نافذ
ڦوٽِ ڄَمَ سانڀ ۾ ڦُڙي ٻِج جي
پٺ ڀڀ تي حڪم تنھنجو نافذ
منجهہ عرب ۽ عجم دڳو 2 تنھنجو
پوءِ پورڀ3 تي حڪم تنھنجو نافذ
ٿو لڀي ٽول ڀال تنھنجي سان
ٿئو الڀ تي حڪم تنھنجي نافذ
واسري 4 واو وس مٿي قادر
کهُٽَ نِرڀَ تي حڪم تنھنجو نافذ
منجهہ ڪمائڻ کُلَڻَ ۾ گل جي آه
گاه ڊڀ تي حڪم تنھنجو نافذ
___________
(80) 1- چاري ڪيل 2- حڪم 3- طرف
(81)
آئي رت سانوڻ سندي مينھن وسي ڪئڙا ملار
ڍٽ وسيا ۽ پٽ وسيا سرھا ٿيا سانگي سنگهار
گاه ساوا سبز ٿيا هر سو1 ڀريا پاڻن تراه2
پھريا پوٺن وٺي چؤطرف پنھنجا ڌڻ ڌرار
سڀ ڇڏي ڍنڍون ۽ ڍورا ٻھر نڪتا سانگ تي
ڳئون وٺي ڳنوار پنھنجون مينهون ميڙي مھار
ذوق شاديون ٿيون ولهرن ۾ وڏا ڪيا وس وَسُنِ
سِر3 ڀِٽن چاڙھي اڏي ويٺا پکا پنھنجا پنهوار
هڪ طرف گاجيون ۽ گوڙيون ٻي طرف کوڻيون کنون
مينھن ٽاٽا4 ڪيو ٽمن باھيون ٻرن چوڏس هزار
خوش ٿيون سرھيون سنگهاريون پٽ ڦڙن سينگار ڪيو
لويون لاکيون لال سر تي ڳچيءَ پويو پايو هلو
ڪيا منڊل برسات برسي گل ٽڙئا پوٺن مٿي
زعفران وسنبل و نرگس کلئا کٽڻھار
____________
(81) 1- سڀ پاسي 2- تلاءُ 3- تي 4- آواز
(82)
آءُ تہ اوريون ويھي اندر جي اور [11]
هوت گڏجي لهن هنئين تان هور2
ڪراچي دوست دل اندر ديرو
من3 مٿي مانَ سان اچي ٽِلُ مور
ساز سان ٻئي مٿي کڻي ٻانهون
ٽل هنئين تي چڙھي موچاري ٽور
پائي پيرن ۾ گهنگهرو نورا
ڇِم ڇِڊدم ڇم ڇنن ڪري گهڻگهُور
عشق تنھنجي اندر ۾ ڪيو آزار
بره ڀوري ڀڃي ڪيو بت ڀور
ديد پنھنجو ڏيکار گل کي گل
ڪر ڪرم ساڻ گل جي ڪا گل ڪور4
_______________
(82) 1- حال 2- فڪر 3- دل 4- گلڪاري
(83)
چؤ ڪير قائل[12] قول ۾ سالڪ سچا ڏي مون خبر
پوءِ ڇا ٿو ٻولي ٻول2 ۾ سالڪ سچا ڏي مون خبر
ڪنھنکي طلب ٿي ڪنھنجي آه، پوءِ چؤ وڃايو آه ڇا
پوءِ ڪير پيو آھي ڳول ۾ سالڪ سچا ڏي مون خبر
ڇا لاءِ ٿي سسئي هلاڪ ڇا هو پنهون ڇا تِنھنجو ٿاڪ3
ڇولي وڌي ڪنھن ڇول ۾ سالڪ سچا ڏي مون خبر
ميهر ۾ سھڻيءَ ڇا ڏٺو ڇا کير هو ڪنھنجو اِٺو4
جهوري وڌي جنھن جهول ۾ سالڪ سچا ڏي مون خبر
رانجهو تہ ٻيلي5 ٿا چون سائين ۽ ٻيليءَ ڇا لڳن
پوءِ ھير ڇو پئي رول ۾ سالڪ سچا ڏي مون خبر
ليلا ڇوڙائي سير جٿ، مجنون کان رت ويو ڏس تہ ڪٿ
مونکي وڌو ان ڏول6 ۾ سالڪ سچا ڏي مون خبر
جو پاڪ هو سڀ ڊول کان هر شيءِ ۽ هر ٽول کان
سو ڪئن آيو سڀ ٽول ۾ سالڪ سچا ڏي مون خبر
ڪئن ٻج هو ڪئن ٿيو نھال7 ڪئن سو وٺي ڦر ٿيو ڪمال
گل پيو آھي ان ڦول ۾ سالڪ سچا ڏيمون خبر
______________
(83) 1- چوندڙ 2- ڳالھہ 3- رهڻ جي جاءِ 4- ڇاجو 5- نوڪر 6- حيراني 7- خوش
(84)
مُلان ميٺ سان ننڍڙي ڳڀرو[13] کي پاڙهه
ڪرينس تاپ تؤ جي ڪري روڄ راڙهه
ڪري جو پڪو ترت پنھنجو سبق
ڏي موڪل م اُنکي ٻين ساڻ ڪاڙھہ 2
دنيادار سان ڪر مَ دَورِي گريب
جي هوءِ هوش وارو تہ مسڪين چاڙهه
چڱي ۽ مٺي يار جو رک سنڌو
ڏمر ۾ ڪتي جئن ڏَنگي3 ڪيم ڏاڙهه
آرائين ۾ ڇِنُ گلَ ۾ بلبل کي ڇيڙ
ڇنين جي تہ ڇوڪر ڇنين ڪرم ٽاڙهه4
______________
(84) 1- ٻارڙو 2- وھار 3- چڪ هڻي 4- ڀڄڻ
(85)
ڇوڙ مڪڙي1 بيھہ م وٺ رَس جوان رڙههُ
ھير جي ساڄي2 لڳي کڻ جلد سِڙَههُ
ٿي سنگت صحبت ۾ ماکيءَ جئن مٺو
منجهہ ڪڇڻ ڪنھن سان کٽو ٿي ڪيم ٽِڙههُ
جي هجي ناڻو تہ وڃ بازار ۾
ڏي اول ملھہ پوءِ وڻيئي جيڪي سو ڳِڙههُ
هنجي چئي هنجي ڪوڏائي ٿي مَ خوش
منجهہ هئڻ ڀرجي مٿي ڳڙ وانگي ٺِڙههُ
گل ڳچي پؤ ڪيم هِنَ هُنَ سان م جهيڙ
وڙھہ م ڪنھن سان نفس پنھنجي ساڻ وڙِههُ
______________
(85) 1- ٻيڙي 2- سولي
(86)
ٻول ۾ سي ٻَڌا جنھين ڪي ٻَڙهه[14]
سوز سڪ ۾ پيا سنوان ٿي سڙهه
مؤت موتوا2 جي ماري ڪئڙا مات
ٿا ورائن ٻيا اُنھين جا مڙهه
پھر ۾ ٻانڍ پيا سڪا پٽ تي
منجهہ اندر ڇول ڪيو وھي ڇر ڇڙهه3
ھاڙَ آکاڙ چيٽ ڪتي ۾
مينھن هنجن جا ٿا وسائن ھڙهه4
پرت تنجا اڏيا پکا منجهہ پٽ
لنؤ ٻڌا چؤطرف لنگهائي لڙهه5
عاشقن آڻ ۾ کٽئو الله
عاقلن ڄاڻ ۾ وڃائي ڄڙهه6
باه ۾ نفيءَ جي جلائي جهنگ
گل اثبات ۾ اڏيا نيئي ڳڙهه7
_______________
(86) 1- محبت جا مچ 2- پاڻ ماريو 3- ڪڙو 4- ڏاڍا 5- لڙھا 6- عمر 7- ڪوٽ
(87)
جي وڃائين پير پيري پوءِ ڦري چؤطرف آڙِ 1
ٿيء م ڳانڍڙُ ساڻ چورن وجهہ مَ پنھنجي پيٽ ڀاڙِ
پوک جي هئي شھر جي ڀر ۾ تہ ھاري هوش رک
ڀيل تي ٿيءُ ڪيم بڇڙو وِجهہ وڏي چؤطرف واڙِ
جاسين آھي سائي ڪاٺي وڻ ۾ قبرن جي مٿي
وڍ ۾ تنھنکي جي سُڪي پوءِ نيئي وڍي منجهہ باه ساڙ
چيٺ دَرزي چيت 2 سان رک گرھہ 3 ثابت وِرڇ وِرٿَ
سُرت سين ساري سنڀاري پوءِ ڪپڙ کي چير ڦاڙ
قصد جنھن ڪم جو ڪرين توڻي هجين خود هوشور
ڀيٽ ٻي سان مصلحت پوءِ پٺي نيت پنھنجي ناڙَ 4
جي هجي مسڪين ھاري سُڻ مُجيري نامدار
سڀ م ني اُنجو کٽيو ڪي اُنکي ڏي ڪي پنھنجو پاڙ 5
گل آھي مشھور هر جا باغ سڀ بستان ۾
جي پڇين ڪشمير قابل جي سري جي سنڌ لاڙ
_____________
(87) 1- نھار