مِينهن وَساڙو سانت آهي
وهندڙ اکيون کڻي
سُڪل آسمان کي ڏسندو رهان ٿو،
ڀُلَ
منهنجي ئي هئي.
گذريل برسات ۾
مِينهن وساڙو کڻي
پوري ڇڏيو هوم
ماچيس جي دٻيءَ ۾
گھر اندر ڀڳس
ڪتابن جا شيلف اٿلايم
پلنگ جي پاسي واري
دراز کي ڌونڌاڙيم
هڪ ڪنڊ ۾ لڪل
ماچيس جي دٻي هٿ ڪيم
دٻي کلي.
مينهن وساڙو شانت آهي،
شايد ننڊ پيو ڪري.
ماچيس جي دٻيءَ کي لوڏيان ٿو
دٻيءَ ۾ ڀريل واري
مينهن وساڙي کي چنبڙيل آهي
اڃام ڪَرُ ڇو نه ٿو موڙي؟