منهنجا پيلا زرد پن
تون ڀلي منهنجيءَ هنج ۾ اچي ويهه ،
منهنجي ڪنهن ٽاريءَ تي مٿو رکي بي خوف
ليٽي پئه ،
برسات کان بچڻ لاءِ پنهنجي کنڀ سهيڙي
سمهي پئه .
شڪاريءَ کان بچڻ لاءِ منهنجي ڇاتيءَ ۾ منهن
لڪائي ڇڏ
زندگيءَ کي ڪا شڪل ڏيڻ لاءِ
منهنجي آغوش ۾ گھر ٺاهه .
پر منهنجو هڪڙو عرض مڃ
پيارا جھرڪَ !
منهنجي پيلن پنن کي نه ڇِن.
هنن سان مون کي آهي
اوترو ئي پيار
جيترو لڳاءُ توکي آهي
پنهنجي سهڻن کنڀن سان .
مڃان ٿو
ته منهنجا پيلا زرد پن
ڪرڻا ته آهن ئي زمين تي .
پر تون زوريءَ نه ڇن ، پيارا جھرڪَ !
منهنجي پيلا ـ پن.