رستي تي ڊڪندڙ
نوريئڙي کي ڏسي
گاڏيءَ کي بريڪ هڻان ٿي
تڏهن آٿت ملي ٿو ته
منهنجي اندر ڪوئي جيئرو آهي
پنهنجي قيمتي ڪتابن جي وچ ۾
جھرڪيءَ کي آرام سان
ڪک پن سجائڻ ڏيان ٿي
تڏهن من مڃي ٿو ته
منهنجي اندرڪوئي ساهه کڻي رهيو آهي.
ڪتي جي ٻچي جي ”ڪون ڪون“ ٻڌي
سڀ ڪم اڌ ۾ ڇڏي
در تائين ڊڪندي وڃان ٿي
تڏهن پڪ ٿئي ٿي ته
”مان“ جيئري آهيان
دريءَ تي ويٺل ڪبوتر
مون ڏانهن نهاري
هڪ دم اُڏامي وڃي
۽ رڙ نڪري وڃي منهنجي
تڏهن ٿڌو ساهه چوندو آهي ته
اندر ڪوئي جيئرو آهي.