هان مان اَڻپُورو آهيان
آءُ پنهنجي اِن اڻپورائي جي اِحسَاسَ کي گهٽ ڪرڻ لاءِ مختلف جَتَنُ ڪندو رهندو آهيان، پاڻ تي مختلف هِيلا هلائيندو رهندو آهيان، مُنهِنجون سَڀئي تَرڪِيبُون اُن مهل ناڪامُ ٿي وينديون آهن جڏهن تُنهِنجي ياد هِڪَ پَلَ لاءِ بہ مُنهِنجي دل تي دَستَڪَ ڏئي وٺندي آهي ۽ مُون کي اُداسَ ڪري وجهندي آهي.
مُنهِنجي اُداسَي مُون تي ئي گَهِرو اثر ڇڏيندي آهي، آءُ دنيا جي مڙني ڪم ڪارن کان بي نياز ٿي ڪري صرف جو صرف تو کي سُوچڻ شروع ڪندو آهيان، مُنهِنجي سُوچ جي اِنهي طرز عمل تي مُون کي پاڻ ڪڏهن ڪڏهن ڪَهَلَ ايندو آهي ليڪن ڇا ڪريان مٺي اِها ڪَهَلَ ڪنهن مهل جو مُحتاجُ ناهي هوندي.
آءُ نہ ٿو ڄاڻان تہ تُون هِن مهل ڪهڙي حال ۾ آهين تُنهِنجي حال کان جيتوڻيڪ آءُ مُڪمَل طرح سان بي خبر آهيان لِيڪن مُنهِنجو حال تُنهِنجي بنا بي حال لڳو پيو آهي، آءُ تو بن سَڄو سَارو سُور آهيان، اڻپورائي جو اَحسَاسَ مُون کي اُڏاهي وانگُرُ اندران ئي اندران کوکَلو بڻائي پيو. دُنِيَا جي نَظَرُ ۾ ڀَلِي آءُ سُکيو سَتابو ۽ سُک و آرائش سان ٽمٽار ماڻهو هُجان لِيڪَن تون بنا آءُ مُڪمل طَرِح سَان اڻپورو آهيان، مُنهِنجي ڪِيفيتَ جو اندازو تو مُنهِنجي هِن ٻن سَٽُنَ جي جُملن مان لڳائي سَگهِي ٿِي.
تُو بِن هِي سَانوڻ ۽ سَيارا
ڏاڍا ڏکِيا ٿا گُذرن او پِيارا