سفرناما

دلبرﷺ جي ديس ۾

ڪتاب ”دلبر ﷺ جي ديس ۾“ مڪي ۽ مديني جو سفرنامو آهي،مولوي محمد يامين لکي ٿو؛ ”جيئن ته، ”دلبرﷺ جي ديس ۾“ هڪ مذهبي رنگ ۾ لکيل تاليف آهي تنهن ڪري انهي ٿري لهجي ۾ خشڪ واريءَ تي ديار حبيب جو داستان، تيز وڏ ڦڙي مينهن وارو وسڪارو ڪندي محسوس ٿئي ٿو ته، پرينءَ جي پار جي هُٻڪار ۽ سرور ڀري سُرهاڻ هيءَ ڪتاب پڙهندي هتي محسوس ٿئي پئي! سبحان الله!

Title Cover of book Dilbar jy Des Mein

اولي العزم نبيﷺ جو پُر عزم جواب

پاڻ ڀلارن ”مٿس، منهنجا ماءُ پيءُ ۽ سارو جهان گهوريان“ چاچي ابوطالب جي هي گفتگو ٻڌي. مغموم دل ٿي ويا. پاڻ ڪريمن سمجهي ورتو هو ته چاچي ابوطالب منهنجي سرپرستي تان هٿ کڻي ورتو آهي.
پاڻ ڀلارا گلوگير ٿي ڀِنل اکين سان فرمايو ته بابا سائين مون کي انهن جي رعايتن ۽ منصب جي ڪا ضرورت ناهي ۽ نه ئي آئون ڪو چريو يا بيمار آهيان. مون اوهان جي سرپرستي، شفقت ۽ تجربه ڪاري مان گهڻو ڪجهه حاصل ڪيو آهي. آئون انهي حڪم خداوندي جو عامل آهيان. جنهن ڪم جي ڪرڻ جو منهنجي رب جي طرفان مون کي حڪم ڪيو وڃي ٿو.
هڪ خدا واحد جو قسم، اگر هي ماڻهو منهنجي هڪڙي هٿ تي سج ۽ ٻي هٿ تي چنڊ آڻي رکن. تڏهن به آئون پنهنجي مشن ۽ ذميواري کان هڪ وار به باز نه ايندس. ايس تائين جو يا ته منهنجو خدا ان ڪم کي پورو ڪري. يا آئون ان ڪم تي قربان ٿي وڃان. مُحسن انسانيت جي ان پُراثر آواز ۽ جواب ابوطالب کي سخت متاثر ڪيو. لوڏي ڇڏيو. پٿرن مان پاڻي وهڻ لڳو.
ابو طالب: ”پاڻ سڳورن کي“ چيو ته منهنجا پيارا پٽ هاڻ بي فڪر رهه، منهنجي زندگي ۾ ڪو به تنهنجو وار ونگو ڪري نٿو سگهي. تون پنهنجي پروگرام ۾ لڳو رهه. آئون تو سان گڏ آهيان. منهنجي زندگي تون آهين. اهڙي طرح حضورﷺ جن جي پريشاني دور ٿي ويئي.
پاڻ ڀلارا اٿيا، پنهنجي چاچي ابو طالب کي سلام ڪيائون ۽ موڪلائي پنهنجي گهر ڏانهن روانا ٿيا.