لوڪ ادب، لساني ۽ ادبي تحقيق

سَرسوَتِي تهذيب ۽ اڇڙو ٿر

”اڇڙو ٿر، جيڪو سرسوتي تهذيب جي سُونهن ۽ قدامت جي ساک ڀري ٿو. جتان جون سُڪل سُوندڪيون، سِپيون، ڪچ ڪوڏيون، ڊوڻا ۽ ٺوٺ ٺڪريون، پنهنجي پنهنجي قدامت جي زبان ۽ تاريخ رکن ٿيون. جن کي ٻُڌڻ وارا ڪن، پڙهڻ واريون اکيون ۽ سمجھڻ واريون کوپڙيون کپن. محترم مشڪور ڦلڪاري صاحب جي حساس ڪنن اتان جون ٻوليون ٻُڌيون، اکين اتان جون لکيتون ۽ لڪيرون پڙهيون ۽ سندس دل ۽ دماغ انهن جون آتم ڪهاڻيون ٻڌڻ سان گڏ سمجهيون ۽ فيصلو ڪري ٻُڌايو آهي، ته سرسوتي تهذيب ۽ اڇڙي ٿر جي تاريخ ۽ ڪَٿا ڪيتري قديم ۽ ڪيتري پُراڻي آهي؟ هي تهذيب ڪيئن وجود ۾ آئي؟ ۽ ڪيئن اُڄڙي ويئي؟ ان کي چئبو آهي، ڪنهن به عظيم محقق جي محنت ۽ تحقيق جو ڪمال!“. فاضل محقق پنهنجي هن تحقيقي ڪتاب کي، ٻن ڀاڱن ۾ تقسيم ڪري ترتيب ڏنو آهي. پهريين ڀاڱي جو عنوان آهي ”سرسوتي تهذيب“ ۽ ٻئي ڀاڱي جو عنوان آهي ”اڇڙو ٿر“
Title Cover of book سَرسوَتِي تهذيب ۽ اڇڙو ٿر

اڇڙي ٿر جي ماڻهن جي سماجي حالت

اڇڙي ٿر جي ماڻهن جي سماجي حالت
اڇڙي ٿر جي انهي مٿئين سماجي جائزي مان خبر پوي ٿي ته ، اڇڙي ٿر جو سماج هڪ کليل ذهن، سهپ ۽ رواداري وارو آهي. هتي سماجي ٽڪراءَ تمام گهٽ آهن. هڪ گڏيل ۽ پنهنجائپ وارو ماحول آهي . هتي مذهبي انتهاپسندي وارو رويو موجود ناهي . راشدي طريقي ۾ مذهبي انتهاپسندي جي ڪا گنجائش ناهي ، راشديه درگاه جي بزرگن جي پيغام ۾ انسان دوستي جو عنصر وڌيڪ آهي . انهي ڪري هتي جماعت جي اصولن موجب انتهاپسند ۽ ڏڦيڙ پيدا ڪندڙ قوتن جي رستا روڪ به ڪئي وڃي ٿي. اهوئي سبب آهي جو اڇڙي ٿر جي مسجدن ۾ راشدي طريقي کان کانسواءِ ڪنهن ٻئي مولوي کي اچڻ نه ڏين . پوري اڇڙي ٿر ۾ تبليغي جماعت کي ماڻهو ڪو نه سهن . هنن کي پنهنجي ڳوٺن يا مسجدن ۾ رهڻ به نه ڏيندا آهن. پر قديمي طور رهندڙ ٻين مسلمانن جي فرقن يا هندو ڌرم يا ٻئي مذهب کان نفرت ڪو نه ڪن . راڄوڻي ڪار وهنوار ۾ به ڪو ويڇو ڪو نه رکن. هندو مسلم ڀائپي قائم آهي ۽ مذهبي جاين جو احترام به قائم آهي. هتي روڊ رستي نه هئڻ ۽ شهرن پري هئڻ ڪري علاج جي ڪا به سهوليت موجود ناهي . ڪنهن مريض کي شهر تائين پهچائڻ لاءِ ڪا پبلڪ سواري نه هئڻ ڪري ڪيترا ماڻهو بغير علاج جي رستي ۾ علاج لاءِ ويندي ئي گذاريو وڃن . هتي ڪنهن به ڳوٺ ۾ ڪو اسڪول يا تعليمي ادارو موجود ناهي . صرف سرندي وارا شهرن ۾ جايون وٺي پنهنجا ٻار پڙهائي سگهن ٿا . انهي ڪري هتي تعليم نه هئڻ جي برابر آهي. ڄاڻ لاءِ وٽن صرف هڪ ذريعو ريڊيو ئي آهي . باقي اخبارون ، ٽي وي ، انٽر نيٽ وغيره جي سهوليت ٻهراڙين ۾ موجود ناهي . فون جا سگنل به ڪٿي ڪنهن وڏي ڀٽ تي چڙهڻ سان لڳن ٿا. مطلب ته هتي ڪابه بنيادي سهوليت يا سماجي رابطي جو ڪو جديد ذريعو ڪارگر ناهي . هن ترقي يافته دور ۾ به هتان جا ماڻهو صديون پراڻي ماحول ۾ جيئن پيا . جيڪا وڏي حيرت جهڙي ڳالهه آهي.