ھي ڪتاب ناروي جو سفرنامو آھي. امير ابڙي سچائيءَ سان ھر ڳالھ لکي آھي. ھن بيئر، شراب،ريڊ وائين، ھوٽلن، ڪلبن، ڇوڪرين، ڊانسنگ فلور تي لکڻ سان گڏ ھن سفرنامي جي ھر ڪردار ۽ ڪھاڻي کي پنھنجي اوريجنل ماحول ۾ پيش ڪيو آھي. ھن ناروي جي تاريخ، ثقافت، رھڻي ڪھڻي ۽ ماڻھن جي روين تي پڻ لکيو آھي. ھن فطرت ۽ ترقيءَ تي لکيو آھي. ھن سفرنامي کي ٽن حصن ۾ ورھايو ويو آھي، جنھن مان ھڪ حصو آھي ”ڪارين اکين ۾ ڀورا ماڻھو“، ٻيو حصو آھي ”نرف سان سلھاڙيل شخص ۽ ٽيون حصو آھي”الوداع ناروي الوداع“.
ليئو ٽالسٽاءِ اھڙو ادب سرجيو جيڪو روسي عوام جي دلين ۾ گهر ڪري ويو. ھن ناول ۾ ٽالسٽاءِ ھڪ اھڙي شخص جو قصو بيان ڪيو آھي جيڪو ريل ۾ ھلندي پنھنجي ھمسفرن کي قصو ٻڌائي ٿو تہ ڪيئن ھن پنھنجي زال تي شڪ ڪري ھن جو خون ڪيو. ھي ھڪ اھڙو دلچسپ ناول آھي جيڪو پڙھندڙ شروع ڪرڻ کانپوءِ ھڪ ساھي پڙھي وٺي ٿو.
قبول ابڙي جي ھن ناول جو موضوع آھي، طبقاتي استحصال جو وڌي قومي استحصال ۽ نوبيٺڪيت ۾ تبديل ٿي وڃڻ. ۽ ان نسبت سان مظلوم قوم جي ظالم ۽ استحصالي قوم خلاف ڇوٽڪاري جي جنگ جوٽڻ ۽ ان قومي جدوجھد کي عوامي ھٿياربند جدوجھد جي منطقي منزل تي پھچائڻ ۽ اھڙي ريت نجات جي مراد ماڻڻ. ناول جي ڪھاڻي جو پسمنظر سنڌي قومپرست جي جيل ياترا کان بنگلاديش جي 1971ع جي ھلچل ڏانھن وڌي ٿو.
اقبال بلوچ سنڌي ادب جو هڪ سٻاجهڙو ۽ نفيس ليکڪ آهي. هن پنھنجي يادگيرين جي ڪتاب (مُرڪون مَھڪون ميڙيم) ۾ پنھنجي 61 سالن جي سموري زندگيءَ جا اکين ڏٺا حال، يادگيريون، پنھنجي پوري سچائيءَ سان (بقول اقبال بلوچ جي) اوهان پڙهندڙن جي اڳيان اوريا آهن. هن ڪتاب ۾ موضوعاتي تسلسل کي برقرار رکندي ترتيبوار سال جي واقعن کي قلم بند ڪرڻ جي بدران وقت، واقعا ۽ سال بنھ الڳ الڳ بيان ڪيل آهن.
ماھين ھيسباڻيءَ جي شاعريءَ ۾ ڏک ۽ پيڙائون سمايل آھن. سندس لفظن ۾ درد ۽ لُڙڪ ڀريل آھن. ماھين ھيسباڻي شاعريءَ ذريعي ٿورن لفظن ۾ گهڻيون ڳالھيون ڪري ٿي وڃي. ھن مجموعي ۾ بيت، دوھا، ٽيڙو، نظم، غزل، وايون ۽ گيت شامل آھن.
گذريل ستن ڏينھن ۾ وڌيڪ پڙھيا ويندڙ ڪتاب
گذريل سَتَن ڏينھن دؤران ھنن ليکڪن جا ڪتاب وڌيڪ پڙھيا ويا
