تصوف

فائق، فراش جو

ھن ڪتاب ۾ حضرت مخدوم صدر شاھ عثمان قريشي سُهروردي رحمة الله عليہ ۽ سندس اولاد قريشي پيرزاده خاندان جو تذڪرو آھي. ڪتاب جو ليکڪ محمد شوڪت علي پيرزادو آھي.ادل سومرو لکي ٿو: حافظ محمد شوڪت علي پيرزاده کي جَس هجي جو هُن پنهنجي خاندان جي هڪ عظيم بزرگ مخدوم صدر شاھ عثمان قريشي سُهروردي ۽ سندس اولاد بابت هي تحقيقي ڪم ڪيو آهي. فراش جي نسبت سان هن ڪتابَ ۾ اهم ماڻهن جو ذڪر آهي، جن پنهنجو پنهنجو قومي ۽ سماجي ڪردار ادا ڪيو آهي. فراش هڪ مثالي ڳوٺ آهي. سنڌ جا ڳوٺ جيڪڏهن اِن ڳوٺ جهڙا بڻجي وڃن ته هوند بهتر تبديلي اچي سگهي ٿي. حافظ محمد شوڪت علي پيرزاده جو هي علمي پورهيو، سندس جذبي، پنهنجن ڪکن ۽ شخصيتن سان عقيدت ۽ محبت جو مثالُ آهي.

Title Cover of book Faiq Firash Jo

حضرت مخدوم صدر شاھ عثمان قريشي سُهروردي جي شان ۾ مخدوم زاده حضرت سائين ميان عبدالرزاق پيرزاده جي چيل مناجات

بنامِ خدا قادر ذوالجلال - سميع بصير به قدرت ڪمال
احد لاشريڪ له بي مثال - که ذاتش مُنزِه زنقص زوال

محابي محمد نبي مصطفى - ٿيس شان معراج وارو عطا
مداحي جنهنجو ٿيو خود خدا - بفرمود لولاڪ رب العلى

محابي ابوبڪر عالي وقار - سچو دوست حضرت سندو يارغار
ڪيو مال قربان ڀيرا هزار - فدا پاڻ مرسل مٿان باربار

محابي عمر مير ابن الخطاب - هر معامله لاءِ جنهن برصواب
عدالت جو ڌاڪو ٻڌي بي حجاب - گهمي گرگ ڌڻ سان نه ڏي ڪنهن عذاب

محابي سخي مرد عثمان جو - بحر علم جو ابن عفان جو
ڪيو جوڙ آيات قرآن جو - گهڻو ٿيو مٿس راز رحمان جو

محابي علي شاھ شيرِ خدا - پيارو پيغمبر سندو مرتضى
ولايت جو والي هيو با صفا - کفارن جو قاتل ولي مصطفى

محابي جگر گوش نورالہدى - جنهن جو هيو زوجِ شيرِ خدا
ڀلاري هئي خاص خيرالنساء - عبادت اندر محو شب و روز زيبا

محابي حسن جان خيرالورى - پسر شاھ مولى علي مرتضى
سخاوت جو هو ڪو پيو جابجا - امامت شهادت ٿيس پڻ عطا

محابي جنگي مرد شاھ ڪربلا - سٺي سر اتي لاءِ امت بلا
پيالو شهادت ڀري برملا - رسيو بحر رحمت م بلغ العلى

محابي ٻنهين خاص عمين جي - شفيع الامم شاھ ڪونين جي
پيارن ڀلارن شريفن جي - سڳورن صحابن اميرن جي

محابي صحابن مرسل مٺو - جنهن روبرو مير مدني ڏٺو
مٿن نور رحمت اٺو ئي اُٺو - وتي ويري تن جو مٺو ئي مٺو

محابي قطب غوث اعظم منير - ولايت جو والي به تنهن درفقير
شهنشاھ پيرانِ روشن ضمير - رسي بحر بر ۾ هڪل ساڻ وير


محابي قطب غوث ملتان جو - حقيقت ۾ حاڪم هندستان جو
وٺي دست هندؤ مسلمان جو - اوهان کي ڏنو علم عرفان جو

اڳئون غوث ملتان منصور تون - نظر مصطفى ۾ منظور تون
ٿئين معرفت ساڻ مغفور تون - تون ئي سرسبحان جو نور تون

اوهان جو لقب شاھ مخدوم ٿيو - اندر لوح محفوظ مرقوم ٿيو
مٿي عرش ۽ فرش معلوم ٿيو - ته “مخدوم عثمان” معصوم ٿيو

قريشي نسب هاشمي آھ تو - فراشن ۾ مشهور درگاھ تو
سلامي سڄي سنڌڙي آھ تو - حڪم حيدري جابجا آھ تو

اوهان کي عطا آھ ڪئي ذوالجلال - ڪرم سان ڪرامت ولايت بحال
پسايو پرين حسن پنهنجو جمال - ڪرايو شادآباد دل پُر ملال

ڀري بار بيحد گناهن سندو - کڻي سر مٿي ٿو وتان ٿڙڪندو
نه ڄاڻان ته مون سان خدا ڇا ڪندو - نظر مهر جيءَ سان بندو مرڪندو

ڏسي ڏوھ پنهنجو اچي لڄ پئي - ڪريان هاڻ ڪيئن ڇڻي ٿي ڇڻي
انهن جي اڳيان ڇا ٻڌايان چئي - جت پڇاڻو ڪندا ملائڪ ٻئي


نه طاعت ڪئي مان کڻي جا هلان - اڳيان ڀيڙ ڀڪوڙ ٻي ڀل ڀلان
وڇون نانگ بيحد ٻجهن الڇلان - دلاسو ڏيارو ته کلندو هلان

سگ در گهت طوق سرے گردنم - مدد ڪُن چوجانِم رَوَدِاَزِ تنم
بگويم شهادت و زين جا روم - که من عبدالرزاق عاجز تنم

[b]لاالہ الا الله محمد رسول الله صلي الله عليہ وسلم
وآخر دعوانا ان الحمد لله رب العالمين[/b]