1. ڪُڪُڙُ ڪُرسِيءَ تي
1. ڀوتار ڀورل خان
2. بيگم ڀورل خان
3. پنهل ( گهر جو نوڪر پر پڙهيل)
4. صلاحڪار
5. ربن ( پنهل جو دوست)
6. فنڪار
7. صحافي ( بي بي سي جو نمائندو)
8. موالي
9. گهوٽ
10. کدڙو فقير
11. شاعر
12. ٽرئفڪ جماندار
13. مولوي
14. نياز عاجز ( وياجي)
15. نيب آفيسر
16. مهمان نمبر 1
17. مهمان نمبر 2
18. رقاصه
بريڪنگ نيوز
هڪ ڏيک وارو ڊرامو
ڪُڪُڙُ ڪرسيءَ تي!
منظر: ڀوتار ڀورل جي بنگلي
ڀوتار ڀورل تازي اليڪشن ۾ پنهنجي تڪ مان صوبائي اسيمبليءَ جو ميمبر بڻيو آهي، کيس اميد اٿس ته هو جلد وزير ٿيندو.
ڀوتار ڀورل ڪرسي تي ويٺو آھي ۽ سگريٽ ڇڪي رھيو آھي.
نوڪر پنهل داخل ٿئي ٿو.
پنهل: ( عوام سان مخاطب) ڏسو اداميمبر صاحب ڪرسي تي ائين ويٺو آھي ڄڻ ڪڪڙ ڪرسيءَ تي.
ڀوتار ڀورل: اڙي ڇا ٿو بڪين باندر!؟
پنهل: ھل پنهل.... ڀوتار منھنجو مطلب آھي ته ھاڻي ڇڏيو کڻي انھيءَ ڪرسيءَ جي پچر.
ڀوتار ڀورل: اڙي نڀاڳا.... ھيءَ ڪرسي ڇڏيان؟ هيءَ!!؟ جنهن تي مرحيات ڏاڏو خانبهادر خدا بخش خان، انگريزن جي حمايت ڪندي ڪندي الله کي پيارو ٿي ويو ۽ ابو مرحيات ڀوتار گل محمد خان عرف گلو وري هن ئي ڪرسيءَ تي دل جي دوري پوڻ سبب رب جي رضا کي قبول ڪندي تر جي وڏيرن جو ڳاٽ اوچو ڪري مري ويو!!! هيءَ پنھنجي خانداني ڪرسي آھي تنھن کي ڇڏيان!!؟ جاهل ڪرسي اڃا ملي ئي ھاڻي آھي، ائين پچر ڇڏيانس بيوقوف.
پنهل: ھل پنهل..... بروبر سرڪار بروبر.... چئو سچ ٿا، آخر ابي ڏاڏي کان الڪيشن وڙھندا ٿا اچو، اھي ڪرسيون آھن ئي اوھان جھڙن ڀوتارن لاءِ..... ٻيءَ کي ڪھڙي طاقت جو ڪرسي تي ويھي، اوھان ڀوتار ان مسڪين جا جا دوڏا ئي ڪڍي وجهو.
ڀوتار ڀورل: چڱو چڱو ڇڏ اھا ٽران ٽران..... مان وڃان ٿو بات روم وڃي فليش ٿي اچان.
پنهل: ھل پنهل.... بلڪل سائين بلڪل ، توھان آسري مولا جي وڃي بات روم ۾ ڪلاڪ ڏيڍ سمهي پئو... جي ڪنھن پڇيو ته چوندومانس ته اوھين باٿ روم ۾ بات چيت ۾ مصروف آھيو. ( پنهنجي منھن ڀُڻڪندي) ماڻهو وڃن باٿ روم فريش ٿيڻ لاءِ ۽ اسان وارو ڀوتار وڃي بات روم ۾ فليش ٿيڻ لاءِ !!! عجب آهي جو ههڙا ٿا ٿين اسيمبليءَ جا ميمبر!
ڀوتار ڀورل: ڇا ٿو بڪين گنجا ڄاھا.
پنهل: ھل پنهل.... منھنجو مطلب آھي ته ڀوتار ڀورل اوھان وڃي باٿ روم ۾ فريش ٿيو.
ڀوتار ڀورل: (اندر ويندي وري واپس ايندي) اهو فريش وري ڇا آهي؟ ۽ ھا! منھنجو سيڪيٽري اچي ته ويھارجانس.
ڀوتار ڀورل گهر وڃي ٿو.
پنهل: (ماڻهن سان مخاطب ٿيندي) ڏسو ادا، انڌيرنگري، سيڪريٽري کي سڏي سيڪيٽري!! اچي ميمبر صاحب کي الف بي به نه ۽ ٿيو وري ملڪ جي صوبائي اسيمبليءَ جو ميمبر آ، ادا جنهن ملڪ ۾ اھڙا ميمبر ٿيندا ته پوءِ اهو ملڪ به ھليو!!.... خير تنھنجو ڇا پنهل..... تون به گھڙي کن ڪرسي جو مزو وٺي ڏس (پنهل ڪرسي تي ويھي ٿو ۽ ڇرڪ ڀري اٿي ٿو) ھل پنهل..... واھ ڪرسي واھ اسان پارو غريب توتي ويھي ته ڇڏين ٿي ٺڪاءَ، ڪرين ٿي چيڪاٽ.... باقي وڏيرن سان ته چنبڙي پئي آھين.
سيڪريٽري (عرف صلاحڪار) اچي ٿو (ٻاھران انٽري)
صلاحڪار: اسلام عليڪم پنهل پياسي، ڪر ڪي خبرون.
پنهل: ھل پنهل.... خبرون خير جون، ڀوتار چيو آھي ته سيڪيٽري اچي، ته ويھارجانس.
صلاحڪار: خيال سان ڳالهاءِ.... مان ايندڙ وقت جو صلاحڪار آھيان، يعني ايڊوائيزر آف مسٽر ڀورل خان ميمبر آف پراونشل اسيمبلي.
پنهل: ڏسو ادا ھي منھن ۽ وري مٽرن جي دال..... اڙي ڇو ٿو وڏا خواب ڏسين، سيڪيٽري ئي رھ.... ڇڏ انھن فريبي چڪرن کي.
صلاحڪار: اڙي چپ ڪر ڪيانءِ نه دُرڙي دُڦُ، ھروڀرو چوڏيل تي چڙھڻ جي ڪوشش نه ڪر.
پنهل: پنهل پياسي کي ڪاوڙ نه ڏيار نه ته.................
صلاحڪار: (جملو ڪٽيندي) نه ته ڙي تون ڇا ڪندين؟
پنهل: ڪجهه به نه بابا.... ڪجهه به نه!
صلاحڪار: چڱو وڃ ۽ وڃي ڀوتار ڀورل کي ٻڌاءِ ته ايندڙ وقت جو ايڊوائيزر خان ڪمال خان ۽ موجوده سيڪريٽري ڪمالو آيو آھي.
(پنهل اندر آئوٽ ٻاھران انٽري ٽريفڪ جمعدار جي)
جماندار: (سيٽي ھڻندي ۽ ھٿ جو اشارو ڪندي) ميمبرصاحب ون وي رستي کان ايندو يا رانگ سائيڊ کان؟
صلاحڪار: سڀ رستا ڀوتار ڀورل جا آھن، وڻينس ته ابتو ھلي، وڻيس ته وچ روڊ تي بيھي لال ڦيريون پائي يا جهمريون ھڻي، پر تنھن ۾ تنھنجو ڇا وڃي؟
جماندار: موجودہ برسات ۾ جڳھ جو انڊيڪيٽر ڀڄي پيو، لائيٽ صفا بند ٿي وئي، سائيڊ شيشو طوفان ۾ اڏي ويو، ان لاءِ درخواست کڻي آيو آھيان.
صلاحڪار: اڙي تنھنجو مطلب مون نه سمجهيو، صاف ڳالهه ڪر آخر تون ايندڙ وقت جي صلاحڪار يعني ايڊوائيزر آف ڀوتار ڀورل سان ڳالهائي رھيو آھين، ھروڀرو چوڏيل تي چڙھڻ جي ڪوشش نه ڪر نه ته ڪندومانءِ دُرڙي دُڦُ.
جماندار: دراصل برسات ۾ جاءِ ڪري پئي آھي، غريب پوليس وارو آھيان، امداد جي درخواست ڏيندس، من ٻه ٽي ھزار ملي پون ته جاءِ جو سگنل ٺھرائي وٺان.
صلاحڪار: چڱو.. ڪٿي آھي درخواست، ڏي مونکي ته ڪيان نه دُرڙي دُڦُ.
جماندار: (کيسي ۾ ھٿ ھڻندي) ٽول ۾ پئي آھي.
صلاحڪار: ھا ڪڍ ٽول مان.... ائين نه چئجان ته “چور دي پتر ٽول خالي ھي”.
(صلاحڪار ٽريفڪ جماندار کان درخواست وٺي ٿو)
صلاحڪار: چڱو تون ٻاھر ھلي ٽريفڪ جو انتظام سنڀال، ميمبر صاحب آيو ته مڙئي چاڙھو تنھنجو ڪنداسين......
(ٽريفڪ جماندار ٻاھر آئوٽ ۽ ڀوتار ڀورل اندران انٽري)
ڀوتار ڀورل: اڙي آءُ سيڪيٽري ........
صلاحڪار: نو سيڪيٽري سرڪار آءِ ايم ايڊوائيزر آف ايندڙ وقت، ھروڀرو ڇو ٿا ايڊوائيزر جي ٿوم خراب ڪريو.
ڀوتار ڀورل: اڙي ٺھيو ٺھيو... ڇڏ ايڊوٽائيزر کي.... اھو ٻڌاءِ ته منھنجي ميمبر ٿيڻ جي ماڻهن ۾ ڪا خوشي ٿي آھي يا نه....... اڃا ڪو ملڻ به نه آيو آھي.
صلاحڪار: سرڪار ماڻهو ته خوشيءَ ۾ ماپن ئي نٿا، باقي ملڻ تڏھن ايندا جڏھن توھان ٿيندؤ وزير ۽ مان ٿيندس اوھان جو ايڊوائيزر........... باقي مسئلن جي مونجهاري ۾ ڦاٿل نڀاڳا ماڻهو ٻاھر کوڙ بيٺا آھن.
ڀوتار ڀورل: چڱو ھيئن ڪر، ھلي ماڻهن کي دم دلاسا ڏي، مان پنھنجي وڏي سرڪار يعني بيگم ڀورل خان کان موڪلائي اچان.
صلاحڪار: سرڪار جلدي ڪري موٽ ڪجو نه ته عوام منھنجي ڪري وجهندو دُرڙي دُڦُ.
(صلاحڪار ٻاھر آئوٽ)
ڀوتار ڀورل: پنهل .... او پنهل
(پنهل اندارن انٽري ڪري ٿو)
پنهل: حڪم ڪيو سرڪار پنهل پيرن ۽ ڃنگهن سميت حاضر آھي.
ڀوتار ڀورل: اڙي اندران بيگم ڀورل خان کي سڏي اچ ته موڪلايانس.
پنهل: ھل پنهل.... ڇو سرڪار حج تي پيا وڃو ؟ يا راھ رباني......
ڀوتار ڀورل: (جملو ڪٽيندي) نڀاڳا راھ رباني وٺن اسان جا مخالف... جن اليڪشن ۾ ڌانڌلي ڪرائڻ جا الزام هڻي ڪيس داخل ڪيو آهي! مان ته وزير ٿيڻ پيو وڃان، نڀاڳا دعا ڪر ته ڪو سٺو کاتو ملي.
پنهل: دعائون کوڙ ڀوتار.... پر ھڪڙي شرط سان.
ڀوتار ڀورل: شرط!؟.......... وري ڪھڙو شرط.
پنهل: ڀوتار جيئن مان دعا پڙھان تيئن اوھان به پڙھجو، انشاء اللھ سم ۽ ڪلر وارو کاتو اوھان کي ملندو.
ڀوتار ڀورل: اڙي سم ۽ ڪلر به ڪو کاتو آھي....، خير تون پڙھ دعا.
پنهل: ته پوءِ ڇنڊ پر پنهل..... تيار ٿي دعا لاءِ.... يا بي ايماني تنھنجو آسرو.
(پنهل هٿ ٻڌي دعا پڙهي ٿو)
پنهل: چپن تي آھي دعا بڻجي تمنا منھنجي،
ڀوتار ڀورل: چپن تي آھي دعا بڻجي تمنا منھنجي،
پنهل: زندگي ليڊر جي سدا صورت ۾ ھجي منھنجي
ڀوتار ڀورل: ھا ائين نڀاڳا..... زندگي ليڊر جي سدا صورت ۾ ھجي منھنجي.
پنهل: ھجي ڪم منھنجو غريبن سان منافقت ڪرڻ.
ڀوتار ڀورل: (پنهل کي شور وجهندي ڏسي چوي ٿو) ھجي ڪم منھنجو غريبن سان منافقت ڪرڻ.
پنهل: بس وزارت جي ليلا سان محبت ڪرڻ.
ڀوتار ڀورل: واھ واھ..... واھ وھوا.... بس وزارت جي ليلا سان محبت ڪرڻ.
پنهل: منھنجا اللھ اسميبلي ۾ سدا ويھارجان مون کي.
ڀوتار ڀورل: گڊ گڊ.... منھنجا اللھ اسميبلي ۾ سدا ويھارجان مون کي.
پنهل: مال جنھن راھ تي ھجي، تنھن راھ تي لڳائجان مون کي.
ڀوتار ڀورل: (اڙي نڀاڳا وات ھاڻي ئي پاڻي ٿو ڪري) مال جنھن راھ تي ھجي تنھن راھ تي لڳائجان مونکي.
پنهل: رھَو ٻوٽيون سڀ حلال.
ڀوتار ڀورل: (ڳيت ڏيندي) رھَو ٻوٽيون سڀ حلال.
(دعا ختم بيگم ڀورل خان جي گهر انداران انٽري)
بيگم: اڙي پنهل مون توکي چيو ھو ته اسد جا ڪپڙا استري ڪري ڪمري ۾ رکي اچ.... تون وري ھن واندي سان ويٺو ٻٽاڪون ھڻين.
ڀوتار ڀورل: خبردار بيگم..... تون ان شخص کي واندو ٿي چئين، جيڪو وزير ٿيڻ وارو آھي.
بيگم: بلي بلي.... اليڪشن ته ڌانڌلي سان کٽي اٿئي، وزير ٿي وئين ته پوءِ ملڪ جي ٻيڙي ٻڏي.
ڀوتار ڀورل: بيگم لڳي ٿو مخالف ڌر سان ملي وئين آهين جو ڌانڌلي جي ڳالهه پئي ڪرين!
پنهل: ھل پنهل.... جي جي امان ائين نه چئه، ڀوتار ڀورل جي وزير ٿيو ته........
بيگم: (جملو ڪٽيندي) چڱو تون ھل اندر ڀوتار جا چمچا.
پنهل: جيجي! چمچا گيري از بيسٽ پاليسي اِن دسِ موجوده صورتحال.
بيگم: تو جھڙن چمچن ته اھڙن واندن جو مٿو خراب ڪيو آھي.
پنهل: ھل پنهل..... ھتي دال نه ڳرندي.
پنهل اندر آئوٽ
ڀوتار ڀورل: بيگم.... او بيگمڙي..... ڀلا ھاڻي کلي رخصت ڪر ته وزير ٿي “ ٽون ٽون ٽون” ڪندڙ گاڏي تي موٽي اچان.
بيگم: وزير ٿي ڇا ڪندين؟ چُپڙي ڪري گهر ۾ ويھي اللھ اللھ ڪر.
ڀوتار ڀورل: اڙي چري وزير ٿي خدمت ڪندس، پنھنجي انھن يارن جي، جن اليڪشن ۾ کٽرايو آھي.
بيگم: الله الله ڪر! ماڻهن جي آهن ۽ دانهن کان ڊڄ !! تنھنجي ڪرمن جي ته سزا ملي آهي جو، اولاد ئي نه ٿيو آهي!!
ڀوتار ڀورل: وار اڇا ٿي ويا آهن ته ڇا ٿي پيو!؟ دل ته جوان آهي.... ياد ڪر اهو منظر جو توسان اک اٽڪي هئي..... ياد ڪر
(ڀوتار ڀورل خان ماضيءَ ۾ گم ٿي وڃي ٿو ۽
بيگم سان ڳانو ڳائي ٿو، گانو ختم بيگم گهر اندر
۽ ڀوتار ڀورل خان ٻاھر آئوٽ پنهل اندران انٽري)
پنهل: ھل پنهل....... مولا ڏي اسان کي به ڪا مولائڻ، جنھن کان مان به رسي ڪو گانو چوان.
(اداڪار ربن عرف سني ديول خان جي ٻاھران انٽري)
پنهل: واھ منھنجا مولا...... مون گهري مولائڻ ۽ سامھون چاڙھئي ڦِٽل فنڪار ۽ اداڪار، اڙي آ نڀاڳا.
(ٻئي ڀاڪر پائي ملن ٿا اداڪار سني ديول خان وارا اسٽائيل هڻي ٿو)
پنهل: اڙي اھي عادتون نه ڇڏيئي.
ربن: پنهل ھن عمر ۾ ٻيو ڪرڻو به ڇاھي، جواني ۾ ڪڪڙ ويڙھاياسين، تتر به ويڙھاياسين، رڇ ڪتا به ويڙھاياسين.
پنهل: اڙي ھاڻي ڇا ٿو ويڙھائين؟
ربن: ماڻهو.. ڇو جو ھاڻي دور اھڙو اچي ويو آھي..... ماڻهو ويڙھايو ملڪيت ٺاھيو ۽ اداڪاري ڪري ڪرسي بچايو.
پنهل: ھل پنهل..... چئبو اداڪاري بدران ھاڻي شيطان گري پيو ڪرين.... پر ايترا سال ھئين ڪٿي؟
ربن: بس پنهل ميان! سرِ عام پئي ڪراچيءَ جي فٽ پاٿن تي ويهي نيلام ڪيم، هر مال سؤ روپين ۾، حرام جو مال مفت ۾! آهي ڪو وٺڻ وارو؟بھترينمال.................
پنهل: ( جملو ڪٽيندي) ھل پنهل..... باقي پنج سال ڪھڙن واندن تو واري ٻوٿ تي ويٺي وندر ڪئي؟
ربن: (رڙ ڪندي ۽ سني ديول جي اسٽائيل هڻندي) مان توکي زندہ نه ڇڏيندس، تنھنجي اڍائي مڻن جي لاش کي ٽڪرا ٽڪرا ڪري شھر جي ڪتن حوالي ڪري ڇڏيندس، تون منھنجي ارمانن جو قاتل آھين.... تون ظالم آھين.... تون درندو آھين....(ٽھڪ)
پنهل: ھل پنهل... اڙي ربن ھي ڇا پيو بڪين ڦل مان ڦوڪڙي ڀري آيو آھين ڇا؟
ربن: اداڪاري پنهل اداڪاري.... منھنجو مطلب آھي ته اداڪاري جي شوق ۾ ھن شھر جي اداڪارن پويان رلندي گذاريم.
پنهل: ھائو پنهل... پوءِ تنھنجو ڏوھ ناھي... بلا اھيو ٻڌاءِ ته ھت ڪيئن پھتو آھين؟
ربن: ٻڌو آھي ته ڀوتار ڀورل خان وزير ٿيڻ وارو آھي، سو ڪجهه ڏوڪڙ امداد طور وٺي ڏي ته پنھنجي ڪا فلم ٺاھيان.
پنهل: چڱو! ھل پنهل..... ڀوتار ڀورل اچي ته ڪنداسين ڪو جڳاڙ.
ربن: غضب خدا جو ڪجهه کائڻ لاءِ به پڇندين يا نه؟
پنهل: (پادر لاھيندي) کائڻ لاءِ کوڙ، رڳو ڳڻيندو وڃجان.
ربن: اھي پاڻ لاءِ رک پنهل.... پر ڊونيشن جي پارت اٿئي.
(ربن ٻاھر آئوٽ)
پنهل: ھل پنهل.... ھليو آ مڙس اداڪاري ڪرڻ... ڄٽ جو ٿيو آ مٿو خراب.
پنهل: (کيسي مان آئينو ڪڍي پاڻ کي ڏسي ٿو) ھل پنهل اٽڪل 66 سيڪڙو وار اڇا ٿي ويا آھن.... مگر اڃا تائين منھنجي لاءِ ڪنوار پيدا نه ٿي... ھاءِ ڙي قسمت ڪھڙي نڀاڳيءَ کي سڀاڳ کڻندو جو ھن اڀاڳي سان شادي ڪندي، پنهل! لڳي ٿو ته ڪنوار ئي قبر ۾ بنا ڪفن جي دفن ٿي ويندين.
(سائرن جو آواز ڀوتار ڀورل ۽ صلاحڪار ٻاھران اچن ٿا.)
پنهل: ھل پنهل.... سائين چئبو ته اوھين وزير ٿي ويا... لڳي نه مون واري دعا.
صلاحڪار: اڙي بس ڪر ڪيانءِ نه دُرڙي دُڦُ.... خير سان ڀوتار ڀورل خان اسان جو وڏي عھدي جي اُٺ تي ويٺو آهي ۽ مان ايڊوائيزر آف ڀوتار ڀورل خان ميمبر آف پراونشل اسيمبلي ۽ منسٽر آف سم ۽ ڪلر.
ڀوتار ڀورل: سيڪيٽري.
صلاحڪار: نو سيڪيٽري سر آءِ ايم ايڊوائيزر.
وزيرو: اڙي ٺھيو ٺھيو ايڊوازر پاڻ وٽ رک... ٻڌ ھاڻي خير سان وزير ٿي ويس.... ان خوشيءَ ۾ ڪو جشن ڪجي ته واھ واھ ٿي ويندي.
صلاحڪار: حڪم ڪيو سرڪار... اھڙو جشن ڪبو جو دشمنن جي دُرڙي دُڦُ ٿي ويندي.
ڀوتار ڀورل: مان گهر هلان ٿو، ڪي ٿڪ ڀڃون.... ٻن ڏينھن کان پوءِ جشن ڪيو وڃي.
صلاحڪار: جيڪو حڪم سرڪار.
ڀوتار ڀورل: چڱو ھاڻي تون به ھل هتان.... شام اچجان ته ماڻهن جا مسئلا ٻڌنداسين.
(ڀوتار ڀورل اندر آئوٽ)
صلاحڪار: فڪر ئي نه ڪريو، ذڪر ئي نه ڪريو، اصل ايندڙ ويندڙ دُرڙي دُڦُ ڪندو رھندس... پنهل جان ھي خادم ھلي ٿو.
پنهل: چڱو جاڏي پير تاڏي ڄنگھان.... شاباس پير ڊاھ.
صلاحڪار: خبردار زيادہ فري ٿيڻ جي ڪوشش نه ڪر، ڪندوسانءِ دُرڙي دُڦُ.
صلاحڪار ٻاھر آئوٽ
پنهل: ھل پنهل ٻن ڏينھن کان پوءِ جشن ئي جشن... خوشيون ئي خوشيون.... موجون ئي موجون... پر منھنجو ڇا؟ جشن وري ڪي اسانجا ٿين ته پوءِ ڪا خوشي ڪيون.
ھڪ فنڪار جي ٻاھران انٽري
فنڪار: (هٿ ۾ يڪتارو ۽ چپڙي ۽ سر ۾) ڪاڏي ڀوتار ويو.... گهر آ ڊھي پيو.
سڄو سامان ويو.... او ڪاڏي ڀوتار ويو.....
پنهل: ھل پنهل... اڙي بي سرا بي تاج فنڪار تنھنجو گهر ڊھي پيو ته ڇا ٿي پيو ھتي جو سڄو ملڪ ڊانواڊول لڳو پيو آھي.... ڀلا اھيو ته ٻڌاءِ ڀوتار ڀورل تنھنجو گارو ڪندو ڇا؟
فنڪار: گارو ٺاھي ڏيندؤ ته وڏي مھرباني.... وڏي مھرباني.
پنهل: اڙي چوين ڇا ٿو سا ري گا ما جا پٽ. چڱو درخواست ڏي ته ڏيندس ڀوتار ڀورل کي.
فنڪار: درخواست وئي آ وسري... طبلي جي پيٽ ۾!
ڪلهه رات جا لکائي ھئي.... ڪڪڙن جي ميل ۾.
پنهل: ھل پنهل.... اصل نه ڇڏجان انھي راڳ جي پچر... پڇ کان پڪڙي بيھنيس متان اھيو راڳ ڀڄي وڃئي... نڀاڳا ٽر ھتان نه ته مان شروع ٿي ويندم سر ربو ماھيسر مان.
فنڪار: ڪاوڙ نه ڪر مون تي.. ڏاڍو لاچار آھيان
قسمت ويھاريو وڻ تي.. بي وس بيمار آھيان.
پنهل: اڙي چريا پوءِ کڻي اچ درخواست.. لھه وڻ تان ڪنڌ نه پڄي پوَئي.
فنڪار: ھو اجهو آڻيان ٿو درخواست کي... ھو جمالو
ھڻائي نوٽ ڏي درخواست تي... ھو جمالو.
فنڪار ٻاھر آئوٽ
پنهل: ڏينھن جو چپڙيون ھٿن ۾ رات جو ڏاڪڻ ڪلههي تي.... وتن ٿا بنڊ ٿي ويھي راڳ
ڳائيندا... نه گهر نه گھاٽ... چي اٽو چي گھوٻاٽ.
صلاحڪار جي ٻاھران انٽري
صلاحڪار: اڙي ڪير ٿا بنڊ تي ويھي راڳ جي رلهي خراب ڪن؟... ٻڌاءِ ته ڪيانِ دُرڙي دُڦُ. وڃ وڃي ميمبر صاحب کي چئه ته صلاحڪار ڪمال خان آيو آھي.
پنهل: اڙي چري پتل جي.... صلاحڪار ٿئين ته نالو به مٽائي ڇڏيئي. ھل پنهل..
پنهل اندر آئوٽ ڀوتار ڀورل اندران انٽري
ڀوتار ڀورل؛ اچي وئين سيڪيٽري سڳورا.
صلاحڪار: نو سيڪيٽري سرڪار.... آءِ ايم ايڊوائيزر اينڊ يو آر ماءِ منسٽر.
ڀوتار ڀورل: اڙي ھائو ھائو اھوئي نڀاڳو، ڪر خبرون.
صلاحڪار: سرڪارB.B.C جو نمائندو اچي ويو آھي... توھان کان انٽرويو وٺڻ.
ڀوتار ڀورل: اڙي اھا بي بي سي وري ڪھڙي بلا آھي.
صلاحڪار: سرڪار دس از لنڊن ڪولين ان ايسٽرن سروس آف بي بي سي نائو نيڪسٽ پروگرام ان اردو اينڊ يوَر انٽرويو.
بي بي سي جو نمائندو ٻاھران انٽري
صحافي: (وڏيري کي ھٿ ڏيندي) ھيلو مسٽر آءِ ايم ايڊورڊ... ڪراسپاڊنٽ آف بي بي سي.
صلاحڪار: مسٽر ڀورل خان ميمبر آف اسيمبلي اينڊ منسٽر آف سم ۽ ڪلر کاتو.
صحافي: او ييس آءِ نو... اينڊ يو؟
صلاحڪار: بس سائين تون ئي تون.
ڀوتار ڀورل: ويھه ڊائون... ويھ ڊائون
صحافي: واٽ؟
ڀوتار ڀورل: اڙي چريا واٽ تي فقير ويھندا آھن... تون ڪرسي تي ويھه ڊائون.
صلاحڪار: منسٽر صاحب فرمائنگ يُو سِٽ ڊائون.
صحافي: نو ٿينڪ يُو.!
ڀوتار ڀورل: تنھنجي مرضنگ... ڀلا ڇا پيئنگ ٿڌنگ يا گرمنگ ؟
صحافي: آءِ ڊونٽ نو يُور لينگويج.
صلاحڪار: صفا انگريزي نٿي اچئي... بابا منسٽر صاحب فرمائنگ يو ڪولڊ پيئنگ يا ھاٽ پيئنگ.
صحافي: او نو... ٿينڪ يو.
صلاحڪار: ٿينڪ يو وري ڪيئن... ڪجهه نه ڪجهه پيئنگ نه ته منسٽر صاحب جو ٻوٿ سڄي وڃنگ.
صحافي؛ واٽ؟
ڀوتار ڀورل: اڙي بابا انٽرويو وٺڻ کانپوءِ سيڪيٽري توکي واٽ ڏيکاريندو... ھروڀرو تڪڙ ڇاجي آھي.
صحافي: او ... اوڪي اوڪي... ماءِ فرسٽ ڪوئسچن فار يوَر ڪواليفڪيشن.
ڀوتار ڀورل: اڙي ڇا پڇنگ؟
صلاحڪار: سرڪار تون ماٺ ڪري ويھه ... مان پاڻهي ٿو ڏسنگ... ته ھا مسٽر بي بي سي ڇا پڇنگ.
صحافي: واٽ از ڪواليفڪيشن آف يُوَر منسٽر.
صلاحڪار: ييس ييس... قوالي... سائين جن جا وڏا ڳائيندا ھئا.... باقي وڪيشن ھتي نه ملندي آھي.. ڇو ته نو اسڪول ان دس ڳوٺ.
صحافي: او نو آءِ سي ٿاليم.
صلاحڪار: ائين چئه نه! ڀوتار ڀورل اسڪول ۾ پڙھيو ئي ڪونھي... باقي اي ايم فرسٽ ڪلاس فرسٽ پوزيشن ۾ حاصل ڪئي اٿائين سا به يونيورسٽي آف ..........
صحافي: (جملو ڪٽيندي) واٽ مين باءِ اي ايم؟ ڇا مٿلب؟
صلاحڪار؛ اي سان آڱوٺا... ايم سان مار.... يعني ماءِ منسٽر از آڱوٺا مار فرسٽ ڪلاس فرسٽ پوزيشن.
صحافي: يوَر اڌر پروگرام؟
صلاحڪار: صاحب ڏيانس جواب ته چڙھي وڃي چوڏيل تي.
ڀوتار ڀورل: نه نه اھيو مون کي به اچي ٿو، ته ھا مسٽر نمائندہ ڇا پڇنگ؟
صحافي: يُوَر اڌر پروگرام؟
ڀوتار ڀورل: جوئر اوڌر تي ڏيڻ جو ڪو به پروگرام ناھي.... اڃا پروڪي سال واري ڀاڻ جا پئسا ئي ناھن مليا.
صحافي: او .....!!!!! آر يو ڊفر؟
ڀوتار ڀورل: ظفر؟ منھنجو دوست آھي... اوھان جو واقف آھي ڇا؟
صحافي: ون ٽو آل فولش.
ڀوتار ڀورل: سيڪيٽري ڇا پڇنگ؟
صلاحڪار: سرڪار چئنگ ته توواري صاحب جو انٽرويو ٻه دفعا ٽوڪري واري ٽي وي تان ھلندو.
ڀوتار ڀورل: ٿينڪ يو... ٿينڪ يو... تمام وڏي ٿينڪ يو.
صحافي: اوڪي.... آءِ گو.
ڀوتار ڀورل: گوءِ ڇا جي؟ ڏاندن جي يا گھوڙن جي... شوقين ٿو لڳين.
صحافي وڏيري جي منھن کي ڏسندي ٻاھر آئوٽ
ڀوتار ڀورل: اڙي بنا وڊو (وڊيو) ۽ ڦوٽو ڪڍڻ جي. ان ٽوڪري واري ٽي وي ۾ انٽرويو ڪيئن ايندو.. سو به ٻه دفعا.
صلاحڪار: سرڪار توھانجي انٽرويو ھلائڻ وقت ٽي وي وارا پنھنجي پردي تي لکي ڇڏيندا ته فني خرابي سبب نشريات ۾ خلل.
ڀوتار ڀورل: ھائو....... !؟
ڀوتار ڀورل اندر آئوٽ ٻاھران موالي جي انٽري
موالي: ٻيڙا ئي پار بابن جا.
صلاحڪار: ڀلي ٻڏل ھجن... اڙي هي مڪان ناھي.. ڀوتار ڀورل خان جو گهر آھي... ٽر اکين اڳيان نه ته ڪندو سانءِ دُرڙي دُڦُ.
موالي: بابن ناراض ڇو ٿو ٿين؟... ڀوتار ۾ مڙئي ڪم پيو آھي سو اچي حاَضر ٿيو آھيان.... بابا رحم جي نظر ڪر.
صلاحڪار: اڙي موالي ڏي خبر ڌنڌو ڪيئن ٿو ھلي؟ مڪان شڪان به ھلي ٿو يا ويو اھو به دُرڙي دُڦُ ٿي.
موالي: بابن لڳي ٿو ته مون کان به وڌيڪ پيتي اٿئي... تڏھن ٿو ابتو ڳالهائين.. مڪان ٿورئي ھلندو آھي.. ماڻهو ھلندا آھن ماڻهو بابن.
صلاحڪار: اڙي تو وانگر ڀنگ ڪونه پيئندا آھيون.
موالي: بابن اڳي ته اصل ڪونڊا چٽي ويندو ھئين.. ڇڏي ڏنئي ڇا؟
صلاحڪار: جنھن ڏينھن کان ڀوتار منسٽر ٿيو آھي، تنھن ڏينھن کان بوتل جي دُرڙي دُڦُ ڪندو آھيان.
موالي: ھا بابن اسانجا اھڙا ڀاڳ ڪٿي؟ اسان کي سائي ملي ڄڻ بادشاھي ملي.
صلاحڪار: موالي تنھنجو گهر به مينھن ۾ دُرڙي دُڦُ ويو ڇا؟
موالي: ھائو بابن صفا گهر مسيت ٿي ويو... ھر شيءِ فنا.
صلاحڪار: اڙي ڪجهه بچيو به يا نه.... ھر شي جي ٿي وئي دُرڙي دُڦُ.
موالي: بابن گهر ڪرڻ کان اڳ، مولا سمڪ ڏني جو ڏنڊو ڪونڊو گهر کان ٻاھر ڪڍي ورتم.
صلاحڪار: ڏنڊو ڪونڊو بچو... ڄڻ جڳ جهان بچو.
موالي: پر بابن اھو ڏنڊو ڪونڊو به الائي ڪھڙو مروان چورائي ويو... ھاڻ ننڊ ته به نٿي اچي.
صلاحڪار: چڱو موالي بابا، منسٽر جي اچڻ جو ٽائيم ٿي ويو آھي.
موالي: مولا جي ٻاجهه ٿيئي.... مڙئي پارت ھجئي بابن.
موالي ٻاھر آئوٽ
صلاحڪار: گهر ڊاھين اللھ.. وري امداد ڏي ڀوتار ڀورل خان... ڀوتار ووٽ ناھي ورتو ڄڻ ڳچيءَ ۾ ڦاھو وڌو اٿائين.. ووٽ ڇا ڏنو اٿن.... رنن وانگي سھائي ماريو اٿن... سڌو چوڏيل تي چڙھيا ٿا اچن. ههڙن ووٽرن جي ووٽن ته ڀوتار کي ڪلٽي ڪرايو هو، پنھنجي مڙسي يعني مائي ڌانڌلي سان دل نه لڳائي ها ته ڪو ميمبر ٿئي ها ڇا ؟!!!
گاني جو پسِ پرده آواز روز رسين مون کان راڻا..
هڪ گھوٽ جي ٻاھران انٽري
صلاحڪار: اڙي گھوٽ اڻ موٽ... تنھنجي ڪنوار ھيڏي ڪونه آئي آھي.
گھوٽ: بس ڪر بابا.... اصل جلدي ڪر... درخواست وٺ ٻاھر ڄاڃي انتظار ۾ ويٺا آھن.
صلاحڪار: اڙي ڪنوار نٿي وڻئي ته خير آھي... باقي اسان ڇا جي لاءِ ويٺا آھيون. ڪم ته اصل اسانجا جا ئي آھن.
گھوٽ: بڪواس بند ڪر، ٻڌم ته منسٽر صاحب آيو آھي.. تڪڙ ۾ امداد جي درخواست لکي اٿم... امداد ڏيو قرب ڪريو نه ته منھنجو منھن ڪارو ٿي ويندو.
صلاحڪار: ڇو ميندي مھانگي ٿي وئي آھي ڇا؟
گھوٽ: سڀ درخواست ۾ لکيل آھي.... مان وڃان ٿو.
صلاحڪار: اڙي ترس... ميمبر صاحب اچڻ وارو آھي... ايڏي تڪڙ ڇا جي لاتي اٿئي ھروڀرو چوڏيل تي چڙھڻ جي ڪوشش نه ڪر، ڄنگهه نه ڀڄي پوئي.
ڀوتار ڀورل اندران انٽري
گھوٽ: سائين عرض اٿم.
صلاحڪار: تڪڙ نه ڪر صاحب جو موڊ نٿو ڏسين، صفا منھن دُرڙي دُڦُ لڳو پيو اٿس.
گھوٽ: اڙي منھنجي ستيا پئي ناس ٿئي تون وري صاحب جو موڊ موڊ پيو ڪرين.
ڀوتار ڀورل: چئه بابا چئه ڇا کپئي؟
گھوٽ: سائين چار دفعا اڳ به عرض ڪيو اٿم.
ڀوتار ڀورل: مون کي ياد نٿو پوي.
گھوٽ: سائين جناح باغ واري کلي ڪچھري ۾ به عرض ڪيو ھيم.
ڀوتار ڀورل: ھوندو بابا.
گھوٽ: سائين ٻيو دفعو ڪراچي آيو ھيم.. اتي به عرض ڪيو ھيم.
ڀوتار ڀورل: چيم نه بابا ته ياد نٿو اچي. تون ڪم چئه.
گھوٽ: سائين امداد گهرجي امداد.!
ڀوتار ڀورل: پر ڇا جي لاءِ امداد کپئي؟
گھوٽ: سائين برسات ۾ جاءِ ڪري پئي ھئي.
صلاحڪار: اڙي اھا ته ٺھرائي ڇڏيئي نه... پوءِ امداد ڇا جي؟
گھوٽ: سائين جاءِ ته ڪڪڙ، گابا، مينھون ۽ ڳئون کپائي ٺھرايم. پر ھاڻي امداد جي آسري ۾ منھنجو ته جهڳو جَهڻ پيو ٿئي.
ڀوتار ڀورل: اڙي ڇو؟
گھوٽ: سائين ساھرن کي امداد جو آسرو ڏنم، امداد نه ملي ڪنوار ٽي دفعا ونواھ مان اٿاري ڇڏيائون.. ھي چوٿون دفعو آ جو شادي ڪرڻ ٿو وڃان.
صلاحڪار: اڙي تنھن ۾ منسٽر صاحب جو ڇا وڃي، اسان ڇا ٿا ڪري سگھون؟
گھوٽ: سائين امداد ڏيو... نه ته چوٿون دفعو به ڪنوار ونواھ مان اٿاري ڇڏيندا.
صلاحڪار: اڙي چڱو ٿا ڪن، توکي ڪنوار ڏيڻ کان ته ڀلو اٿن ته ڪنوار کي ڪنھن کوھ ۾ ڦٽو ڪري اچن.
ڀوتار ڀورل: چڱو بابا درخواست ڏئي وڃ... ڇنڇر تي اچجان.
گھوٽ: وڃ سائين ڇنڇر تي!؟ رحم ڪريو.
ڀوتار ڀورل: بابا پوءِ آچر تي اچجان. ٺيڪ آ.
صلاحڪار: سرڪار آچر تي اوھان کي خطاب ڪرڻو آھي.
ڀوتار ڀورل: ھائو... ته ھا بابا پوءِ سومر صحيح رھندو.
گھوٽ: سائين سومر تي ستاوڙي تي ويندس. خير ايندس.
ڀوتار ڀورل: بابا ستاوڙو کاءُ... اڱاري تي اچجان.
صلاحڪار: سرڪار اڱاري تي کلي ڪچھري ڪرڻي اٿوَ، ڀينگ پور ۾.،
ڀوتار ڀورل: يار مون کان ته ڳالهه ئي وسري وئي.. بابا تون اربع تي اچجان.
گهوٽ: وڃ وڃي ٿو مٿي چڙھندو... صاحب پوءِ اربع ڏينھن جي پارت اٿوَ مان ضرور ايندس.
ڀوتار ڀورل: نه بابا نه .... اربع تي مون کي گهر ۾ ڪم آھي سو خميس تي... چڱو ھيئن ڪر جو جمعي جي ڏينھن اچجان... جمعي ڏينھن بلڪ ڪم ناھي.. ڪيئن سيڪيٽري؟
صلاحڪار: نو سيڪيٽري سرڪار.... جمعي جي ڏينھن اوھان کي برابر ڪو به ڪم ڪونھي. پر سائين ھن مھيني ۾ جمعو آھي ئي ڪونه.
ڀوتار ڀورل: اڙي ڪاڏي ڀڄي ويو جمعو؟ ھن مھيني ۾ جمعو ناھي اھو ڪيئن؟
صلاحڪار: ٻڌو سائين ڇنڇر، آچر، سومر، اڱارو، اربع، ڇنڇر
= = = = = =
= = = = = =
گانو: روز چوين ٿو سومر تي........ منظور سخيراڻي
گانو ختم ٿئي ٿو
ڀوتار ڀورل: بابا گھوٽ صاحب پوءِ تون ايندڙ مھيني جي پھرين ڇنڇر تي اچجان تنھنجو بلو ڪبو.
گھوٽ: چئبو ڪنوار تان ھٿ کڻان.. اڙي ابا چيومانءِ ته نه ملندي امداد نه ملندي، ھروڀرو منھنجو منھن ڪارو نه ڪر.
صلاحڪار: اڙي صاحب جو موڊ خراب ڪري ڇڏيئي.. ڏسين نٿو ته صاحب جو منھن ڪيئن لڳو پيو آھي.
گھوٽ: ڄڻ ڦٿل واڱڻ مٿان ٽانگو چڙھي ويو ھجي.
ڀوتار ڀورل: (ڪاوڙ ۾) بدتميز ناھي امداد نڪر ھتان.
گهوٽ: (موڙ لاھيندي) سائين جي امداد ناھي ته ھي وٺو موڙ اسان وڃون ٿا بر ۾ منھن ڏئي، اللھ توھار.
صلاحڪار: (موڙ وٺندي) ڀلا ڄڃ ته بيٺي آھي نه.
گھوٽ: ھا ھا بيٺي اٿئي ڄاھا.
گھوٽ ٻاھر آئوٽ
صلاحڪار: (موڙ ٻڌندي) ڀوتار ھاڻي اسان جي يارو ياري.. وليمي جو سڏ ٻڌو ھجئي.
ڀوتار ڀورل: اڙي ڪاڏي؟
صلاحڪار: ڀوتار شادي ڪرڻ.... ٻاهر ٺهيل ٺُڪيل ڄڃ انتظار ۾ آهي.
ڀوتار ڀورل: اڙي ٺھيو ٺھيو.. پرائي مال تي ٽوپي نراڙ تي.. ڪيانءِ نه تعادي.
صلاحڪار: ڀوتار ! پنھنجو پاڻ ۾ ڳالهه آھي ته پرائي مال تي پٽڪو اسان ئي ته ٻڌي ھلندا آھيون.
ڀوتار ڀورل: اڙي سيڪيٽري.
صلاحڪار: اونھون... آءِ ايم ناٽ سيڪيٽري بٽ آءِ ايم ايڊوائيزر... ايڊوائيزرڍ
ڀوتار ڀورل: ييس ييس يو آر ماءِ ايڊيٽر.
صلاحڪار: ڊونٽ ايڊيٽر سرڪار، آءِ ايم وري ايڊوائيزر.
ڀوتار ڀورل: ڌوڙ پئي ٿي ٻوٿ ۾. اڙي جيڪو آھين سو آھين، ڪراچيءَ ۾، هتي
تون آھين سيڪيٽري ڪمالو.
صلاحڪار: بس سائين ڪير چئي ته شينھن تنھنجي وات ۾ پلال.
ڀوتار ڀورل: چڱو تون ھاڻي ھل ۽ ھلي جشن جون تياريون وٺ، ھل تکو ٿي.
صلاحڪار: (ٻاهرويندي) ڪو به فڪر نه ڪريو جشن جي ضرور دُرڙي دُڦُ ڪبي.
صلاحڪار ٻاھر آئوٽ بيگم ڀورل خان جي اندران انٽري
بيگم: ڇا ڳالهه آھي، خوشي ۾ ماپين نٿو.
ڀوتار ڀورل: سڀاڻي پنھنجي وزير ٿيڻ جي خوشيءَ ۾ جشن ٿيندو... سو مڙئي جواني جا ڏيک ڏيجانءِ... سينگار اھڙو ڪجان... جو اندر ٺري پئي.
بيگم: شرم ڪر شرم.. ھي عمر آھي اسانجي.
ڀوتار ڀورل: بيگم شرم ڪھڙو.... ھي ئي ته عمر آھي جو ماڻهو ٻار وانگيان لڳندو آھي.
گانو......................................
گانو ختم ٿئي ٿو ڀوتار ڀورل خان پنهل کي سڏي ٿو
ڀوتار ڀورل: پنهل...... او پنهل
پنهل گهر اندران انٽري ڪري ٿو
پنهل: هل پنهل...... جي ڀوتار سائين حڪم جي هڙ رکو، هن پنهل جي مٿي مٿان.
ڀورل ڀوتار: پنهل رات جا باقي ٻه پھر بچيا آهن ڪجهه آرام ڪجي ۽ تون به آرام ڪر.
ڀوتار ڀورل ۽ بيگم اندر وڃن ٿا
پنهل: ھل پنهل... ڪم ڏاڍو ڪيو اٿئي... ھاڻي آرام ڪر... وري صبح جو پنهنجو پاڻ گڏھ وانگي جانڊھ ۾ جٽنداسين.
پنهل سمهي ٿو.. صبح ٿئي ٿو..
دروازي واري گھنٽي وڄي ٿي.
پنهل ننڊ مان اٿي ٿو ۽ ٻاھرين دروازي طرف وڃي ٿو.
پنهل: ھل پنهل... الائي وري ڪھڙي جزا جي صبح سان شڪل ڏسڻي پوندي.
صلاحڪار جي ٻاھران انٽري
صلاحڪار: اسلام عليڪم
پنهل: لاحول ولاللھ قوت.. صبح سوير بي سُري جي شڪل ڏٺم... خدا خير ڪري
صلاحڪار: اڙي وات نه ھڻ نه ته ڪندوسانءِ دُرڙي دُڦُ.
ڀوتار ڀورل جي اندارن انٽري
ڀوتار ڀورل: اچي وئين سيڪيٽري.
صلاحڪار: سائين نو سيڪيٽري... آءِ ايم ايڊوائيزر
ڀوتار ڀورل: اڙي ھائو ھائو اھوئي ڄٽ جو پٽ... ڏي خبر دعوت ناما سڀني کي ملي ويا.
صلاحڪار: سرڪار اصل چوڏيل تي چڙھي، دعوت نامن جي دُرڙي دُڦُ ڪري آيس.
ڀوتار ڀورل: چڱو سيڪيٽري تون ٻاهر ھلي مھمانن جو آڌرڀاءُ ڪر، جيڪو اچي ته هيڏي موڪل.
صلاحڪار: جي سرڪار
صلاحڪار ٻاھر آئوٽ
پنهل: ھل پنهل.... ( صلاحڪار کي) وڃ.. وڃي پٽيوالي وارو ڪم ڪر.
ڀوتار ڀورل: پنهل مھمان اچن تُه ويھارجان، مان تيسيتائين پنھنجي سيٽنگ ڪري اچان.
ڀوتار ڀورل اندر آئوٽ
پنهل: ھل پنهل... اسان جي سيٽنگ ڪرڻ واري به ڏي مولا.
مھمانن جي ٻاھران انٽري
مھمان1: اسلام عليڪم
پنهل: وعليڪم ھل پنهل.. اچو سائين اچو... ويھو..
مھمان2: اسلام عليڪم پنهل خان
پنهل: وعليڪم وڏيرا گلڻ خان... اچو ويھو، ڪھڙا حال آھن.
مھمان2: اللھ جا احسان... پر پنھنجو دوست منسٽر ڀورل خان نظر نٿو اچي.
پنهل: توھان ويھو ته سھي وڏيرا، منسٽر صاحب به نظر اچي ويندو.
مھمان 1 ۽ 2 ويھن ٿا.
ڀوتار ڀورل اندران انٽري
ڀوتار ڀورل: سائين ڀلي ڪري آيا
مھمان1: منسٽر ٿيڻ جو مبارڪ
مھمان2: منھنجي طرفان به مبارڪون
ڀوتار ڀورل: قرب توھان يارن جا باقي اسان ۾ ٿورئي چاڙھو هو.
سڀ ٽھڪ ڏين ٿا
مھمان1: دوست ھھڙي محفل رُکي.
پنهل: ھل پنهل.... صاحب رُکي نه پر مکڻ سان مکيل ۽ گرم مصالحن واري محفل مچندي.
ڀوتار ڀورل: ھائو... ھائو... بابا پوءِ دير نه ڪريو.
رقاصه اچي ٿي رقص ڪري ٿي.
گانو
محفل ختم ٿئي ٿي ڀوتار ڀورل مھمان کي ٻاھر ڇڏڻ وڃي ٿو
هڪ کدڙو ٻاھران انٽري ڪري ٿو
کدڙو: (تاڙي وڄائيندي) ھاءِ صدقو وڃانءِ پاجامي جهڙا پھلوان.
پنهل: ھل پنهل.... صدقو وڃي ته ڏس پنهل تنھنجي قرب ۾ اڳ ئي ڪٺل آھي.
کدڙو: ( تاڙي وڄائيندي) اڙي وزير صاحب ڪونه آيو آھي ڇا.. منھنجا مئا مٺا.
پنهل: ڇڏ وزير جي پچر... حڪم ڪر منھنجي شلپا شيٽي.
کدڙو: ( تاڙي وڄائيندي) مئا پري ٿي ڳالهاءِ... وات مان ڍونڍ جهڙي ڌپ ٿي اچي! منھنجو من جو مٺڙو منسٽر صاحب ڪٿي آهي؟ مان ان سان ملنديس.
پنهل: هل پنهل.... ڇڏ اميرن جي پچر ... ڪڏهن غريبن جي دل جي اوطاق تي هڪ ڏينهن مهمان ٿي رات رهي ڏس، ڄاڻي ٿو مولا سک ئي سک هوندا.
کدڙو: ( تاڙي وڄائيندي) هل هل..... تو سڃي ٺٺينگ مان ڇا ملندو؟
پنهل: منھنجي دل جي ماڌوري..... محبت جا مڻ ملندءِ...... ڇو ٿي پراڻا اداڪار ڳولهين؟ ڪڏهن ڪڏهن اسان جھڙن جوانن جو به خيال رکندي ڪر!
کدڙو: ( تاڙي وڄائيندي) شل مئل نانگ کاوئي! مئا آئيني ۾ پنهنجي ٻوٿاڙي ڏڍي اٿئي؟
پنهل: هل پنهل!! ... هن پنهل سان پريم جا پيچ اٽڪائيندين ته امداد مٿان امداد ئي ملندي رهندءِ... تون رڳو هڪڙو ڀاڪرڙو ته پائي ڏس!
کدڙو: ( تاڙي وڄائيندي) مئا صفا ڳاري لاٿيءُ!!!
پنهل ۽ کدڙو فقير ڀاڪر پائڻ جي ڪوشش ڪن ٿا
ته صلاحڪار باهران انٽر ٿئي ٿو.
صلاحڪار: هون........... چئبو ڀوتار ڀورل خان جي بنگلي ۾ ، ڀوتار جي عزت دفن پيو ڪرين!؟ يا فقير کي چوڏيل تي چاڙهڻ جي چڪر ۾ دُرڙي دُڦ پيو ڪرينس؟
کدڙو: ( تاڙي وڄائيندي) هاءِ من ڪير آهين؟ صدقو ٿيانءِ.
صلاحڪار: ڀوتار ڀورل خان يعني منسٽر آف سم ڪلر جو صلاحڪار ڪمال خان يعني منسٽر صاحب جي سڄي ٻانهن، جيئن منسٽر کي مان چوان تيئن ڪري! منھنجي حڪم جو محتاج اٿئي!! قسم ڦرڻيءَ جو.
کدڙو: ( صلاحڪار کي ويجهو ايندي) هاءِ پرين پوءِ ميڪپ لاءِ منسٽر کان امداد وٺي ڏيندين نه؟
صلاحڪار؛ رڳو ميڪ اپ لاءِ !؟ ڊريسن لاءِ به ....... کوڙ امداد ...... اصل نوٽن سان دُرڙي دُڦُ ڪري ڇڏيندو مانءِ
کدڙو: ڪيان نه امداد جو آسرو منھنجا من؟
صلاحڪار: ٻڌ تون ھلي پنھنجي جاءِ تي ويھه ... مان پاڻ تڪليف ڪري امداد منظور ڪرائي اتي ٿو پھچائي وڃانءِ اصل چوڏيل تي چڙھي.. ھونئن به مون کي توسان ڏسي گهڻن جا منھن دُرڙي دُڦُ ٿي ويا آھن.
کدڙو: چڱو مان انتظار ڪنديس منھنجا اڪشي ڪمار.
کدڙو ٻاھر ويندي
پنهل: ھل پنهل ڊاھ پير... ھل ھل
کدڙو: (موٽندي پنهل کي تاڙي ھڻندي) ڇو ٿي سڙين پھاڄ.
کدڙو ٻاھر آئوٽ
صلاحڪار: وڃ ۽ وڃي ميمبر صاحب کي چئه ته ايڊوائيزر ڪمال خان تشريف فرما آھي
پنهل اندر آئوٽ ڀوتار ڀورل اندران انٽري
ڀوتار ڀورل: اڙي آءُ سيڪيٽري ڪمالو!
صلاحڪار: سرڪار نو سيڪيٽري ڪمالو.. آءِ ايم ايڊوائيزر ڪمال خان ڀوتار...
ڀوتار ڀورل: اون ھون... نو ڀوتار ميمبر آف اسميبلي چئه ڄٽ جا پٽ.. اڃان انگريزي ناھين سکيو ڇا؟
صلاحڪار: صاحب انگريزي؟... انگريزي وري ڪنھن کان سکان؟
ڀوتار ڀورل: مون کان وري ٻيو ڪنھن کان؟ اڙي ڏٺئي ڪونه ته ڪيئن اسيمبلي جي اجلاس ۾ انگريزي ۾ تقرير ڪئي ھيم.
صلاحڪار: صاحب پنھنجو پاڻ ۾ ڳالهه آھي ته توھان اسيمبلي ۾ ٻوڙ ھاريو.. توھان واري تقرير ڀيري سڀ ميمبر اوٻاسين ۾ دُرڙي دُڦُ لڳا پيا ھئا.
ڀوتار ڀورل: اھو وري ڪيئن؟
صلاحڪار: ڀوتار!
ڀوتار ڀورل: اون ھون.... اون ھون.
صلاحڪار: چم جي زبان آھي صاحب... سو ھر ھرچوڏيل تان ترڪي ٿي پئي.. ھا ته توھان واري تقرير ڪنھن کي به سمجهه ۾ نه آئي.. سڀني جا وات ڪٽلي مٿو دُرڙي دُڦُ ۽ ڄنگهون چوڏيل جهڙيون ٿي ويون ھُيَن.
ڀوتار ڀورل: اھائي ته عقلمند وزير جي چال آھي نڀاڳا... جو تقرير اھڙي ڪجي جيڪا ڪنھن کي سمجهه ۾ ۾ نه اچي.
صلاحڪار: پر سائين! ماڻهو وري اهو به چون پيا ته “ صاحب اسيمبليءَ ۾ وڏيون ڦڙڪيون پئي هنيون”
ڀوتار ڀورل: پوءِ تو عوام کي ڪھڙو جواب ڏئي منهنجي جذبن جي ترجماني ڪئي!؟
صلاحڪار: ڀوتار مون به صفا چئي ڏنو مانِ ته پاڻ وارو وزير صفا بڻيادي نسل جو آهي، ائين سمجهو ته ڪرسيءَ ته جهڙو تهڙو ماڻهو نه پر نسلي “ ڪڪڙ ڪرسيءَ تي” ويٺو آهي.
ڀوتار ڀورل: اڙي اهو وري ڇا؟؟؟ پوءِ ته اهڙن ماڻهن کي سدائين ڏٽن ۽ پُوزين هلائجي!
صلاحڪار: بروبر سرڪار بروبر.. ائين ئي... ٺيڪ ائين عوام جي دُرڙي دُڦُ ڪندو رھ!
ڀوتار ڀورل: ھائو نه ! تنھنجي موڪل آھي نه.
صلاحڪار: ھائو پر سرڪار ٻاھر ماڻهو اوھانجو انتظار ڪري ڪري صفا ڦڪا، ساوا بلڪه واڱڻائي ٿي ويا آھن.. ھٿن ۾ رڳو درخواستون اٿن.
ڀوتار ڀورل: ڇا جي لاءِ؟
صلاحڪار: امداد سائين امداد لاءِ.
ڀوتار ڀورل: ڪاٿي آھي امداد؟
صلاحڪار: سائين اوھان جي اڪائونٽ ۾.
ڀوتار ڀورل: اڙي گھڻا دفعا چيو اٿمانءِ ته ان اڪائونٽ جي ڳالهه منھنجي اڳيان نه ڪندو ڪر.
صلاحڪار: سرڪار غلطي جي معافي... پر ھاڻي ھنن ڄٽن جي پٽن کي ڪو به دلاسو ڏيو نه ته اصل چوڏيل ۾ چنبڙي پوندا.
ڀوتار ڀورل: مون کي ڏي درخواستون.
صلاحڪار ھڪ درخواست ڏيئي ٿو
ڀوتار ڀورل: (درخواست وٺندي) اڙي ھي ڪنھن جي درخواست آھي؟
صلاحڪار: سائين دُرڙي دُڦُ ٿيل آھي فنڪار استاد ڦليلي خان گليلي جي.
ڀوتار ڀورل: ڇا لکيو اٿائين.
صلاحڪار: (درخواست وٺندي) صاحب لکي ٿو ته موجودہ برسات ۾ منھنجو طبلو پاڻي سان ڀرجي ويو، باجو سرتار ڇڏي ويو، جاءِ جي ڇت ڪري پئي.. ان ڪري رياض ڪرڻ کان محروم ٿي ويس.. عنايت ٿئي ۽ امداد ڏيڻ فرمائيندا ته اوھان جي دھلڙي سدائين وڄندي رھي.
ڀوتار ڀورل: چڱو سڏينس ته وٺانس احوال.... جي ووٽ ڏنو اٿائين ته امداد به ملندس نه ته ويٺو راڳ ڳائي.
صلاحڪار: فنڪار خان صاحب استاد ڦليلي خان گليلي حاضر ٿئي ۽ اچي چوڏيل تي چڙھي.
فنڪار ٻاھران انٽر
ڀوتار ڀورل: ڪر خبرون ميان فنڪار ڪھڙا حال اٿئي.
فنڪار: (سُر ۾) ڪھڙا مون کان حال پڇين ٿو.
امداد لاءِ تون ڇو نه اچين ٿو.
ڀوتار ڀورل: اڙي ووٽ به ڏنو ھيو تو يا نه؟
فنڪار: (سر ۾) وڌو ووٽ ھيو ووٽ.... جنھن ۾ ھيو نوٽ... وڏو ووٽ...
ڀوتار ڀورل: اڙي اھو ته خارج ٿي ويو... پوءِ امداد ڇا جي؟
فنڪار: مسڪين تي ڪجهه خيال ته ڪر....
خيال ته ڪر برو حال نه ڪر
مسڪين جو ڪجهه ته خيال ڪر......
ڀوتار ڀورل: چڱو ھل تکو ٿي.. امداد وٺڻ آيو آھي بي سرو.
فنڪار: ڪو آسرو نه ڪر... ھي ڪوڙو آ ميمبر
روز بھانا نوان نوان... ڪري ٿو در بدر
ڀڄڻ جي ڪر تياري، ڀڄڻ جي ڪر تياري!
فنڪار ٻاھر آئوٽ
صلاحڪار: چَکي!!.... آيو ھو بنا ڏوڪڙڻ جي چوڏيل تي چڙھڻ... ائين سرڪار ائين تڏھن ته ويگو شِيگو وٺبي.
ڀوتار ڀورل: ٻي ڪنھن جي درخواست آھي ڇا؟
صلاحڪار: ھا سائين ٽريفڪ جماندار جي.
ڀوتار ڀورل: اڙي ان به امداد لاءِ ڏني آھي ڇا؟
صلاحڪار: بس سرڪار ڄڻ پاڻي جا دٻا ڀري توھان مِينھن وسايو ھجي، اھا ماڻهن کي خبر ئي ڪونھي ته اسان جو منسٽر رڳو مخالف ڌر جي دٻن جي دُرڙي دُڦُ ڪندو آھي.
ڀوتار ڀورل: چڱو چڱو اھا ڇَتي ڪوري واري ڊيگهه ڇڏ... سڏ ڪرينس.
صلاحڪار: ٽريفڪ جماندار پھرين گير ۾ پھچي وڃي.
ٽريفڪ جماندار جي ٻاھران انٽري
ڀوتار ڀورل: ڇا تو کي کپي بابا.
جماندار: سائين برسات جي رات ھئي، اڳين لائيٽ بند ٿي چڪي ھئي، گاڏي جي ڇت وھي رھي ھئي، برسات سبب سگنل خاموش ھو، ان ڪري خدا منھنجي گهر کي 112/82 تحت چالان ڪري ڇڏيو.... ان ڪري امداد جي درخواست ڏني اٿم ته چالان ٿيل جاءِ جو ڏنڊ ڀري پنھنجن ٻچن جا انڊيڪيٽر ٺھرائي سگھان نه ته گاڏي پنڪچر ٿي ويندي.
ڀوتار ڀورل: بابا انھن ماڻهن لاءِ منھنجا در بند آھن جن ووٽ نه ڏنا آھن.
جماندار: سائين ٻچن سميت ووٽ توھان کي ڏنا ھئا... توھان کي ڪونه ٻڌايو ھيم ته اوور ٽيڪنگ ۽ اوور لوڊ ڪري به توھان جا دٻا فل ڪيا ھئا.
ڀوتار ڀورل: ٺيڪ آ... پوءِ بابا ڏسنداسين؟
جماندار: سرڪار تمام وڏا ڊينٽ پئجي ويا اٿس.. ڇا ڏسندؤس، اصل ھلڻ کان ھلاڪ آھي.
ڀوتار ڀورل: بابا چوانءِ ٿو ته تولاءِ منھنجا دروازا ھميشه کليل آھن.
جماندار: دروازا کليل! يعني 112/19 جي ڀڃڪڙي!!؟ ان قلم تحت اوھان کي چالان ڪري سگھجي ٿو.
ڀوتار ڀورل: اڙي تون مون کي چالان ڪندين؟ ھان! مون کي؟ ڪوڙا قلم ٿو هڻين!!!؟ اڙي صلاحڪار!
صلاحڪار: جي سرڪار!
ڀوتار ڀورل: ھِن کي نوڪري تان لاھڻ جو ڪم تنھنجو.
صلاحڪار: فڪر نه ڪر سرڪار ھينئر ٿو ڪريانس اِلٽ گِلٽ ۽ دُرڙي دُڦ.
جماندار: ووٽ وٺڻ مھل بنا بريڪ ھليا ٿا اچو نه ھارون نه بريڪ ۽ نه ئي انڊيڪيٽر، اچي ويا اميدوار صاحب.
جماندار ٻاھر آئوٽ
ڀوتار ڀورل: اڙي مان سڀاڻي ھن کي روڊ تي نه ڏسان.
صلاحڪار: اصل ڪچو رستو به ھٿ نه ايندس... ويٺو وڄائيندو چوڏيل تي چڙھي سيٽيون.
ڀوتار ڀورل: ڦاٿا آھيون ڄٽن مان... اڙي ٻيو به ڪو آھي ڇا؟
صلاحڪار: ھا سائين مولوي امام الدين اسراڻي طبراڻي.
ڀوتار ڀورل: گهرائينس گهرائينس.
صلاحڪار: ادا مولوي امام الدين اسراڻي طبراڻي اچي حاضر ٿي.
مولوي جي ٻاھران انٽري
مولوي: اسلام عليڪم ورحمته اللھ و برڪاتهُ
ڀوتار ڀورل: چڱو... ڇا کپئي مولوي صاحب.
مولوي: امداد کپي... امداد ڏيندؤ ته ادا شِر ۽ بلا کان محفوظ رھندو! اللھ وڏو غني آهي.
ڀوتار ڀورل: مولوي ماڻهو منھنجي چنبي کان ٻاھر نڪرندا ٿا پيا وڃن.
مولوي: نعوذ باللھ! صاحب اھي جهنمي آھن... ھاڻي ائين نه ٿيندو.
صلاحڪار: باقي ڇا ٿيندو؟ جي اھڙا پرڪار رھيا ته ڀوتار ڀورل جي ته ٿي ويندي دُرڙي دُڦُ.
مولوي: توبھن توبھن.. استغفراللھ... ائين خدا نه ڪندو.
ڀوتار ڀورل: ڪڍاءِ لائوڊ جاڪي ٺڪاءَ ته ڪو چاڙھو ٿئي.
مولوي: پر صاحب امداد به ته ملندي نه؟
ڀوتار ڀورل: اصل مٿو مٿي ٿئي.
مولوي: ته پوءِ... اڄ رات واعظ آھي ٺاھوڪو.... جنھن ۾ توھان مھمان خاص ھوندؤ.. اللھ ڀلي ڪندو سڀ جي.
ڀوتار ڀورل: نه بابا نه مسجد ۾ اچڻ اسان جو ڪم ناھي. باقي تون لايون ويٺو ھُج.
مولوي: نه نه مون چيو ته اڄ منھنجي واعظ جو موضوع ھوندو ڀوتار ڀورل خان.
ڀوتار ڀورل: چڱو رات ٻڌنداسين، جي واعظ دل سان لڳو ته تنھنجي امداد به منظور.
مولوي: الحمداللھ... ائين ئي ٿيندو پوءِ مان خاطري ڪري ھلان ٿو.
ملان ٻاھر وڃي ٿو
ڀوتار ڀورل: اڙي نڀاڳا ايڏي رش کڻي گڏ ڪئي اٿئي... اڃا آھن ڇا؟
صلاحڪار: ھا سائين شاعر سومر خان سوتلي عرف بلبل بيقرار ويٺو آھي.
ڀوتار ڀورل: ھاڻي ڇڏ انھي شاعر کي... ٻي دفعي وري ماڻهن سان ملنداسين.. اڙي پنهل... اڙي او پنهل.
پنهل اندران انٽر
پنهل: ھل پنهل... سرڪار پنهل پنھنجي پئماني سميت حاضر آھي.
ڀوتار ڀورل: اڙي ھي درخواستون ھلي ڦِٽي ڪر، مان ۽ سيڪيٽري ڪم سان ٻاھر وڃون ٿا.
ڀوتار ڀورل ۽ صلاحڪار ٻاھر آئوٽ
پنهل: ھل پنهل.. ڀوتار ڀورل به ٻاھر ۽ مروان سيڪريٽري به ناھي ته پوءِ ڇو نه صوفن تي سمهي ڪجهه گهڙيون آرام ڪري وٺان.
پنهل صوفي تي سمهي وري اٿي ٿو ۽ پاڻ کي وزير سمجهي ڳالهائي ٿو.
پنهل: مسٽر سيڪريٽري فريادِن کي حاضر ڪر! او نو سيڪيٽري آءِ ايم ايڊوائيزر، شاعر بلبل بيقرار حاضر ٿئي.
ڀوتار ڀورل ۽ صلاحڪار ٻاھران انٽري ڪن ٿا
پنهل جون اکيون ٻوٽيل آھن، ھو پنهل اڳيان بيھن ٿا
پنهل: اڙي بي ساھا ۽ گنجا ڄاھا شاعر بلبل بيقرار ڇا کپئي حڪم ڪر امداد گنج ڏينداسون.
ڀوتار ڀورل: اڙي ڪھڙي بڪواس پيو ڪرين پنهل.
پنهل: اڙي تون ڳالهائين ڪنھن سان ٿو... مان آھيان مسٽر پنهل خان پياسي ميمبر آف اسيمبلي ۽ ....
ڀوتار ڀورل: ( پنهل جو ڪن پڪڙيندي) پنهل... اڙي او پنھون.
پنهل: (اکيون کوليندي) سر... سر...سر... سرڪار... ته ... توھان... غضب ڪري ڇڏيو!! توھان پنهل جي اسيمبلي ئي ٽوڙي ڇڏي.
ڀوتار ڀورل: تو جهڙا ۽ اسيمبليءَ جا ميمبر ٿيندا هتي؟ اسان مري ويا آهيون ڇا؟.
پنهل: ها سائين! نه اوهان مرندؤ نه ئي سنڌ سک جو ساھ کڻندي!!!!!!!
صلاحڪار: ڀوتار پنهل تمام گھڻو وڌي ويو آھي، ھن جي ھاڻي ڪريو دُرڙي دُڦُ.
ڀوتار ڀورل: ٻئي ھڪ جهڙا آھيو.... پنهل تون ھل اندر.
پنهل اندر وڃي ٿو
صلاحڪار: سرڪار ماڻهو اڃا ويٺا آھن.. حڪم ڪيو ته گھلي اچي چاڙھيانِ چوڏيل تي.
ڀوتار ڀورل: ڀلا گهرائين ته وٺونِ خبرون.
شاعر بلبل بيقرار بي سڏيو اچي ٿو.
شاعر: جي گهرايو نه، ته به اينداسين.
جي نه ملندؤ، ته به زوري اينداسن.
صلاحڪار: ته پوءِ تنھنجي به دُرڙي دُڦُ جلدي ڪنداسين.
شاعر: اوھان جا ٻڌي ٻول، ٿي ڪوئل جي ڪوڪ ياد پوي.
ھي ڪرسي شل اوھانجي سدا آباد رھي
ڪرم جي نظر جي مٿان مون پوي،
ته اوھانجي عمر سدا دلشاد رھي.
صلاحڪار: واھ واھ صفا دُرڙي دُڦُ سُر سان ٺاھيو اٿئي.
ڀوتار ڀورل: واھ سومر خان سوتلي... وڻين وئين... اڙي سيڪيٽري پنج ھزار ڪرينس منظور.
صلاحڪار: (درخواست وٺندي) دُرڙي دُڦُ ڪري درخواست تي اڍائي ھزار لکان ٿو.
ڀوتار ڀورل: ڏي ته صحي ڪيان.
ڀوتار ڀورل آڱوٺو ھڻي ٿو
شاعر: (درخواست ڏسندي) قلم منھنجو لکي سدا تنھنجي ثنا
وئي ختم آ مس ٿي ۽ سڀئي پنا
ڪيئن مٺا توکان ڀيرو ڀڄان
تون ڏيندو رھين مان لکندو رھان
آ ملي امداد ھاڻي اھڙو لکان
ساراھ تنھنجي جا پيو ڍڪ ڀريان
ڪيان خدمت سدا بڻجي خادم ادا.
ڀوتار ڀورل: اصل مٿي مان ٺڪاءَ ئي ڪڍي ڇڏيا اٿئي.
صلاحڪار: واھ ڙي واھ... تنھنجي شاعري سٺي ترقي ڪئي آھي... اھڙا شعر لکندين ته دُرڙي دُڦُ ٿيڻ کان بچي ويندين.
ڀوتار ڀورل: تنھنجي لاءِ منھنجا دروازا ھميشه کليل رھندا.
صلاحڪار: ڇو ته دروازي کي تاڪ ئي ڪونھن، تاڪ سڀ اليڪشن ۾ ويا دُرڙي دُڦُ ٿي ۽ تون به ٿي ھاڻي دُرڙي دُڦُ.
شاعر: وڃان ڪيئن ڇڏي توکي اي دلربا
رھي تو سوا دلڙي ويڳاڻي اي دلربا
شاعر ٻاھر آئوٽ
ڀوتار ڀورل: اڙي اڃا ڪو نڀاڳو رھيل آھي ڇا؟
صلاحڪار: ھائو سرڪار موالي بابا رھي ٿو.
ڀوتار ڀورل: گهراءِ انھي موالي کي ته وٺونس احوال.
صلاحڪار: اڙِ موالي! چرسي! آفيمي ۽ ھيروئني ھليو آءُ.
موالي جي ٻاھران انٽري
ڀوتار ڀورل: اڙي موالي ڪھڙا حال اٿئي؟
موالي: بس بابن توھانجي پاڇي ۾ پيا ٿا جيئون.
ڀوتار ڀورل: اڙي ڇا کپئي؟
موالي: بابن ڏنڊو ڪونڊو الائي ڪير چورائي ويو آھي.
ڀوتار ڀورل: اڙي پوءِ مان ڇا ڪيانءِ.
موالي: بابن سائين! ايس پي صاحب ڏي نوٽ ھڻي ڏي ته ڏنڊو ڪونڊو واپس ڪرائي ڏي.
ڀوتار ڀورل: اڙي ايس پي ڏي ڇو؟
موالي: بابا صوبيدار فرياد وٺڻ کان انڪار ڪيو آھي ان ڪري.
ڀوتار ڀورل: اڙي تو ته امداد لاءِ عرض ڪيو ھو.
موالي: مولا جي ٻاجهه ٿيئي. ڇڏ امداد کي! اسان کي ڏنڊي ڪونڊي جي توھان کي امداد جي.
ڀوتار ڀورل: چوين ته امداد ڏيانءِ! امداد کوڙ.
موالي: نه بابن نه!! اسان کي ڏنڊو ڪونڊو مليو ڄڻ عيد ٿي وئي، کڏ ۾ وڃي پوي اھيو امداد نڀاڳو، ان امداد اڳ ڀي مڪان جي جاري مان سلفي چورائي ھئي.
صلاحڪار: ڀلاڙي ڀاڙي شل دُرڙي دُڦُ ٿيئي، شل چوڏيل تان ڪرين، ائين نٿو چوين ته اھا امداد صلاحڪار جي کيسي ۾ وڃي ڦھڪو ڪري، چڱو تون ھل تنھنجي ڏنڊي ڪونڊي جو بلو ڪنداسين.
موالي: بابن جا ٻيڙا تار ھجن.
صلاحڪار: اڙي ڇا سان؟
موالي: چرس، آفيم، ڀنگ ۽ ھيروئين سان.
صلاحڪار: نه نه ڀلي ٻڏل ھجن... بلڪه دُرڙي دُڦُ ٿيل ھجن.
موالي ٻاھر آئوٽ
ڀوتار ڀورل: اڙي موالي جي دعا ڇو موٽائي ڇڏيئي... ڀلي ٻيڙا تار ھجن ھان، ھن دور ۾ اھي ته ڪم جون شيون آھن. خير باقي ڪو بچيل آھي ڇا؟
صلاحڪار: صاحب ايڏي رش لڳي پئي آھي، ڄڻ ماڻهو چوڏيل تي چڙھڻ آيا آھن.
ڀوتار ڀورل: وڃ سڀني کي چئه ته صاحب جي ملڻ جو ٽيم ختم ٿي ويو آھي.
صلاحڪار: سرڪار اصل وڃي چوڏيل جا پينگھا ئي ڪڍي ٿو اچان نه ھوندو چوڏيل نه چڙھندا بنا پيسن جي.
صلاحڪار ٻاھر آئوٽ پنهل جي اندارن انٽري
پنهل: ھل پنهل سرڪار... اوھان جي ماني جو ٽائيم ٽري ويو آھي، ماني ويچاري جوش کائي کائي ھوش وڃائي ويٺي آھي ٽيبل تي. آسري مولا جي.....
ڀوتار ڀورل: (جملو ڪٽيندي) اڙي رڳو ماني ۾ جوش آھي يا بيگم ۾ به.
پنهل: سائين جيجان امان اوهان کان بنا پيٽ ڀري ماني کائڻ جي هيراڪ آهي، سو ويٺي ٿي ٽي تي ڊرامو ڏسي.
ڀوتار ڀورل: اڙي پنهل! ٽي وي تي ياد آيو ته اڄ منھنجي مخالف پاران داخل ڪرايل اپيل جو فيصلو اچڻ وارو آهي، اها ٽي وي ته چالو ڪري ڇڏ.
پنهل: سائين پوءِ اوهان فيصلي واري ڏينھن نه ويا ڇو؟؟
ڀوتار ڀورل: وڪيل ڇاجي لاءِ ڪيا آهن؟ پورا ٽي وڪيل منھنجي پاران پيش ٿيا هوندا.
پنهل: سائين ڪڏهن ڪڏهن وڪيلن جا دليل به ابتا دوڏا ڏيکاريندا آهن.
صلاحڪار ٻاهران تڪڙو اچي ٿو
صلاحڪار: ڀوتار ڀڄي جان ڇڏاءِ....... ڪا لڪڻ جي جاءِ هٿ اچئي ته وڃي لڪ!!!
ڀوتار ڀورل: اڙي ڇو!؟؟؟؟
صلاحڪار: ڀوتار نيب بابا نيب اچئي ٿي!!!
ڀوتار ڀورل: نه ڙي؟
صلاحڪار: هائو ڙي!
ڀوتار ڀورل: پوءِ ڀورل ڀڄ ڙي.
ڀوتار ڀورل گهر اندر ڀڄي وڃي ٿو،
صلاحڪار ڪنڊ پاسي ۾ لڪي ٿو وڃي، پنهل حيرت ۾ آهي.
هڪ شخص ٻاهران داخل ٿئي ٿو، پنهل ان کي ڏسي رڙ ڪري ٿو.
پنهل: هل پنهل ! .... اڙي تون نياز عاجز؟ ... ڪٿي آهي نيب!؟
نياز عاجز ( پنهنجي سيني تي هٿ هڻندي) مان آهيان نيب... مان آهيان نيب!
پنهل: ڪڏهن!؟... تون وري نيب ۾ ڀرٿي ٿيو آهين؟ تون ته تَرَ جو مشھور وياجي نياز عاجز باٺاهي آهين! ڪم وياج جو ۽ نالو وري نياز ۽ عاجز!!
نياز عاجز: پويان باٺاهي جو آهي! اهو نالو توکي نظر نٿو اچي؟ وياج ڏيڻ وقت نياز ۽ عاجزي هوندي آهي ۽ جيڪو وياج موٽائي ناهي ڏيندو تنھن لاءِ باٺاهي يعني“ باٺا ئي ٻاٺا”.
صلاحڪار ڪنڊ مان ٻاهر نڪري اچي ٿو.
صلاحڪار: اڙي قراني تون...... پوءِ گاڏيءَ تي نيب ڇو لکرايو اٿئي!
نياز عاجز منھنجو نالو ڇا آهي؟ ٻڌاءَ
صلاحڪار: نياز عاجز باٺائي.
نياز عاجز نياز جي “ اين” عاجز جي “اي” ۽ باٺائيءَ جي “ بي” ڇا ٿيو؟
صلاحڪار: ( حيرت مان) نيب!!!
نياز عاجز ها مان آهيان نيب.... ڀوتار ڪٿي آهي؟
صلاحڪار: گهر آرام ۾ آهي... تون به امداد وٺڻ آيو آهين ڇا؟
نياز عاجز ڪم ڀوتار کي ٻڌائڻو آهي... ذاتي ڪم آهي. ادا پنهل تون ڪو بِلو ڪر هن نياز عاجز باٺائيءَ جو.
پنهل: هل پنهل...... وڃان ٿو پر ڦاڙيو سڀني جو هانءُ هيئي! نيب !! نالي جو
ناجائز فائدو! ڪهڙا ڪهڙا ماڻهو هن ملڪ ۾ پيدا ٿيا آهن؟
پنهل گهر اندر وڃي ٿو
نياز عاجز: ها ميان ڪمالو.... ڪر خبرون..... ٻڌو آهي ته اوهان وارو کاتو، اهو سم ۽ ڪلر وارو
کاتو..... مال پاڻيءَ سان ڀريل آهي، ڦٻيا ته ضرور هوندؤ!
صلاحڪار: پنهنجي ڪم سان ڪم رک! پنهنجي نالي جي شارٽ فارم جو ناجائز فائدو نه وٺ! نه ته ڪيانءِ نه دُرڙي دڦ.
نياز عاجز: ها يار چئين سچ ٿو.... تمام اهم ڪم آهي ڀوتار ۾ ... بس رڳو اچي.
ڀوتار ڀورل ۽ پنهل گهر اندران انٽري ڪن ٿا،
نياز عاجز جيئن ئي ڀوتار کي ڏسي ٿو،
تيئن ئي پيرن تي ڪري پويس ٿو.
نياز عاجز ڀوتار جي سِر بخت جو خير! بابا سائين ٻچا ٽن ڏينهن کان بک تي آهن، ڪا امداد جي امداد ٿئي ته دعائون ئي دعائون ڪندو سانوَ.
ڀوتار ڀورل: اڙي اٿ وياجي! پگهر ڪڍيا هيئي! اڙي اسان تو جهڙي نيب کي پيرن تي ڪرندي ڏسندا آهيون.
پنهل: هل پنهل .... لک جي لعنت هجئي وياجي! ماڻهن جا گهر اجاڙي ته ڇڏيئي پر پنهنجي ٻچن کي به سک جو ويلو نٿو کارائي سگهين!؟
تو جھڙن ظالمن لاءِ اهو ئي عذاب گهڻو آهي، ڪروڙ پتي آهين پر روپيو به نصيب نٿو ٿئي!
صلاحڪار ٽي وي طرف ڏسي ٿو ۽ رموٽ کڻي آواز کولي ٿو
صلاحڪار: اڙي بس ڪريو! بريڪنگ نيوز آهي، لڳي ٿو ته اليڪشن ٽريبونل
جو فيصلو اچي ويو آهي، صبر ڪريو ته ٻڌون!
بريڪنگ نيوز: ناظرين اوهان سان خبر شيئر ڪندا هلون ته صوبائي حلقي نمبر 420 تي ٿيل مبينا ڌانڌليءَ جو فيصلو اچي ويو آهي، اليڪشن ٽريبونل کي ڌانڌليءَ جو سمورا ثبوت ملڻ بعد ٽريبونل فيصلو ڏيندي ڀوتار ڀورل خان جي ميمبرشپ کي رد ڪيو آهي ۽ ساڳي حلقي نمبر 420 تي ٻيهر اليڪشن ڪرائڻ جو اعلان ڪيو آهي....... ناظرين اوهان سان خبر شيئر..................
ڀوتار ڀورل: اڙي بند ڪر انهي بڪواس کي!!!! هن ملڪ ۾ انصاف ئي ڪونهي! هن ملڪ جون اصل قوتون اسان جھڙن خانداني سياستدانن جي سياست پويان پئجي ويون آهن! ڇا ٿيندو هن ملڪ جو ۽ هن غريب ڏتڙيل عوام جو!؟
پنهل: هل پنهل..... جهڙي سٺ تهڙيو ٽي ويهون...... کير جو کير پاڻيءَ جو پاڻي!!!
هڪ آفيسر ۽ ڪجهه پوليس وارا بنگلي ۾ داخل ٿين ٿا،
آفيسر پنهنجو ڪارڊ ڏيکاريندي تعارف ڪرائي ٿو.
آفيسر: نيب آفيسر جبران وسيم
ڀوتار ڀورل: ڪيئن اچڻ ٿيو آهي؟
آفيسر: اوهان جي سم ۽ ڪلر کاتي ۾ غبن ٿيو آهي، اوهان کي سيڪريٽري سميت گرفتار ڪجي ٿو، هي آهي گرفتاريءَ جو آرڊر.
پوليس ڀوتار ڀورل خان ۽ صلاحڪار کي هٿڪڙيون هڻي ٿي.
پنهل: هل پنهل...... ميمبري به وئي وزارت به وئي ۽ وري هٿ ۾ هٿڪڙيون به !!! صاحب جو صلاحڪار به ..............
آفيسر: جنهن گاڏيءَ تي نيب لکيل آهي، سا ڪنهن جي آهي؟
نياز عاجز سائين بابا منھنجي آهي!
آفيسر: هن کي به گرفتار ڪريو، هن نيب جي نالي کي غلط استعمال ڪيو آهي.
نياز عاجز ( آفيسر کي ٻانهون ٻڌندي) سائين وڏا منھنجو نالو نياز عاجز باٺاهي آهي! گاڏيءَ تي پنهنجي نالي جي شروعات وارا اکر لکرايا اٿم، جي ڏوھ آهي ته هاڻي جو هاڻي صاف ٿو ڪيانس!
آفيسر: فلحال ته هن کي به هڻو هٿ ڪڙيون ۽ گهلي هلوس!
پوليس وارا نياز عاجز باٺاهي کي به هٿ ڪڙيون هڻي وڃن ٿا.
بيگم ڀورل خان گهر اندران انٽري ڪري ٿي.
بيگم: پنهل ڇا ٿي رهيو آهي؟
پنهل: جيجان نيب جو لڳو ڇاپو! صاحب جي صلاحڪار کي لڳيون هٿڪڙيون ! ٿي ويو درڙي دُڦُ ۽ ...................
بيگم: جملو ڪٽيندي) ۽ تو وارو صاحب!!؟
پنهل: جيجان! پاڻ وارو صاحب سابق ميمبر صوبائي اسيمبلي ۽ سابق سم ڪلر وارو وزير ڀوتار ڀورل خان به گرفتار ٿي “ چڙهي ويو چوڏيل تي” ۽ سرڪاري گاڏيءَ ۾ ائين ويٺو آهي ڄڻ “ ڪُڪُرُ ڪرسيءَ تي”
بيگم: ( مٿي تي هٿ ڏيندي ۽ افسوس وچان) پنهنجي وڍئي جو نه ويڄ نه طبيب!!
پنهل: آھ غريبان قهر خدائي.
ناٽڪ ختم ٿئي ٿو ۽ پردو ڪري ٿو.