ڪراچيءَ جو ڪانگُ
پيار مان ڪانگل چوندا آهن
رستي ويندي ٻارن کان
ڪين ٿو هاڻي لولو ڦران
جي ٿي ٿورو سياڻو ٿيان
ٻه ٽنگو ٿو ڦاسان مان
توڙي رنگ جو ڪارو آهيان
پوءِ به سڀ کان پيارو آهيان
صبح سويري آءُ اٿان
سانجھيءَ ڌاري موٽي اچان
ولر پنهنجي سان آءٌ اڏامي
وڃي وڻن تي ٿيان آرامي.