مٺيءَ جو مورُ
پنهنجي ننڍڙي ڳالهه چوان ٿو
ٿرن برن ۾ آءٌ اڏامي
ڪارونجھر تي روز ڪڏان ٿو
سونهن صفائيءَ ساڻ رهان ٿو
سڀن پکين ۾ مان لهان ٿو
جڏهن اچن ٿا بادل ڀرجي
تڏهن خوشيءَ مان خوب نچان ٿو
پنهنجا ڪارا پير ڏسان ٿو
نچندي نچندي روئي پوان ٿو
وڻندڙ آهن مُنهنجا کنڀ
مولا جا احسان مڃان ٿو
مور پکي آ مُنهنجو نالو
چڱو اي يارو آءٌ هلان ٿو.