ڀنڀور جي ڀنڀوري
ڳالهه ڪيان ٿي پنهنجي ٿوري
ڳاڙهو وڻندڙ مُنهنجو رنگُ
آهي نرالو سڀ کان ڍنگُ
دل ٿي چاهي اڀُ ڏي اڏران
وڻن پهاڙن تان مان گذران
پَر هي نازُڪ پرڙا مُنهنجا
آس نه مُنهنجي پوري ڪن ٿا
ٻار جڏهن ٿا مونکي ڏسن
مُنهنجي پويان خوب ڊُڪن
ڊوڙي ٻالڪ ٿا ٿڪجن
مونکي پڪڙي ڪين سگھن.