سنڌ جي واليءَ کي، ٻالڪ جا ھٿ ادب جا ٻڏي عرض تاثر
مان طالب علم سومر خان ڪورائي جتي 500 سئو طالب علم پڙھندا آھن، فيبروريءَ کان اسان جو اسڪول بند آھي. پنھنجا پتڪڙا هٿ ادب جا ٻڏي عرض ٿو ڪريان ته مان گھر ۾ ويھي، بور ۽ نراس ٿي ويو آهيان
منھنجا مرشد......
منھنجي ٻالڪپڻ جون رانديون، اٽي ڏڪر، بلور، لڪ لڪوٽي راند کيڏڻ جي لاءِ ڪو به ناھي، اسڪول واري گرائونڊ ۾ پڻ ڪو به ڏسڻ نٿو اچي، گھر جا ڀاتي مون مان تنگ اچي ٿيا آهن. مون جھڙيون شرارتون ڪرڻ تي، شيلا کي چاچي گوليون ھڻي، قتل ڪري ڇڏيو آهي، مون رڳو باغ مان انبڙيون ڇاڙيون ته باغائي، ڪيترن ڪلاڪن تائين مون کي، ابتو ٽنگي ڇڏيو هو.
وحشي وڏيري، ھڪ معصوم کي ڪٽي رتو رت ڪري ڇڏيو آھي. ھر ڏينهن تي اسڪول ويندو آھيان ڪلاس رومن جا در بند ڏسي، مايوس ٿي، واپس گھر موٽي ايندو آھيان، گھر ۾ ڪو ٻار مون سان راند ڪرڻ وارو ناھي.
آڄ آئون نٽھڻ اس تي ويهي، ڪتاب کولي لکڻ شروع ڪيو آهي، ڪوئي ناھي جو مون کي سبق پڙھائي. مون کي ڪٽ، ونڊ، ضرب ۽ پاڇي ٻڌائي، انگ ۽ کوڙا ٻدائي. مون به اھو وچن ڪيو آ ته ھن نٽھڻ اس تان نه اٿندس، جيستائين منھنجي اسڪول جو در نه کلندو.....
سائين سھڻا اوھان آل رسول آھيو، ھٿ کڻي ٻاڏايو ته پنھنجي آقا جي صدقي، شھيد ڪربلا جي صدقي. سڄي عالم تي رحم فرمائي، ھن وبا مان جان آجي ڪرائي.....
سائين سھڻا...
مالڪ مھر جو مينھن وسائي، جو وري ھر گھر، ڪٽنب، واھڻ، وستن، ڳوٺن، شھرن ۽ عالم خوف جي ڪيفيت مان جان آجي ڪرائي.....
اسان جھڙن پتڪڙن هٿن تي مالڪ رحم فرمائي. جو اسان جو اسڪول کلي پوي پوءِ پنھنجن، دوستن سان رانديون ۽ تعليم پرايون، خوش ٿي اچاريون الف ۽ بي اسڪول ۾."
واڌوھٿ ادب جا
عرضدار طالب علم