چؤ تون ڇا ٿو چاھين؟
چؤ تون منھنجي پٺتان ايندي، سُک جي سيج ڇڏي،!
منھنجيءَ چُلھ ۾ چڻنگ نہ آھي، تونري ناھ تڏي؛
مون وٽ ڪنھن مڌ_ ماتيءَ اک جا ناھن ميگھ ملار،
مون وٽ رِڻ جون ڪاريون راتيون جيسين نيڻ_ نھار.
چؤ تون ڇا ٿو چاھين؟ پُٺِ تان سوچي سوچي آءُ،!
تون ڇا ڄاڻين، ڇا آ سوري، ڇا آ اُن جو ساءُ.!
تون ڏاھو آن، چئو تون سھندين ڏاھپ جا سئو ڏنڀ،!
چئو تون اڏري سگھندين، کوھيان جي مان تنھنجا کنڀ.!
چؤ منھنجيءَ چکيا تي چڙھندين، ڄَر آ منھنجي ڄاڻ،
سڙندو رھندين رک نہ ٿيندين، سوچي آءُ سُڄاڻ.!
گُڻ گُڻ کي مان اوگُڻ، سمجھان، گيان ڪيان اگيان،
ڌرم ڌرم جي ڌوڙ اڏايان، ڦاڙيان پوٿيون، پُران؛
وِک وک تي مون ڪَنڊ ڪٺي ڪئي، ڏس تون پنھنجا پير،!
ڇو تون منھنجي ڪَڍ لڳو آن؟ پُٺِ تي موٽ سوير.!
پر جي منھنجي پٺ تان ايندين، جيءُ وجھي جاکوڙ؛
چونڊي ڪنڊا رکندس تنھنجي آءُٗ مٿي تي موڙ.
مون وٽ ٻيو ڪجھ ناھي توکي ڏيندس اُھا پڪار
جنھن سان جڳ جا ٿوڻيون ٿنڀا ڌوڏي رکندين ڌار.
جنھن جو رھندو ايندو پيارا جُڳ جُڳ ۾ پڙلاءُ!
آءُ پڪارڻ چاھين ٿو جي منھنجي پٺ تان آءُ!
چؤ تون ڇا ٿو چاھين.؟