ڪکائون گھر
هن ڪکائين گھر مان
منهنجا.
سمورا ڀاتي لڏي،
پڪي گھر ۾ رهڻ لڳا آهن.
پر،
هڪ مان آهيان،
جو هن ڪکائين گھر بنا،
رهي نٿو سگھان.
ڇاڪاڻ ته،
هن گھر ۾،
مونسان گڏ تنهنجون
يادون رهنديون آهن.
شاعري
دردن ڦولاريا ڦول
وفا صالح راڄپر سنڌ جي انهن ٿورڙن ۽ منفرد ليکڪن منجهان هڪ آهي جن نثر توڙي نظم ۾ هڪ جهڙي پذيرائي ماڻي آهي. وفا صالح راڄپر پنهنجي دؤر جو سجاڳ شاعر آهي تنهن ڪري هُو پنهنجي وقت جي مسئلن کان چڱيءَ طرح با خبر آهي. سندس شاعريءَ ۾ رومانس به ملي ٿو پر اهو به عام رواجي ۽ غير سنجيده ناهي بلڪه سنجيده ۽ اصلاحي آهي.
- 4.5/5.0
- 6053
- 586
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- وفا صالح راڄپر
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- حق ۽ واسطا
- ارپنا
- سنڌ سلامت پاران
- سٽاءُ
- پبلشر نوٽ
- مهاڳ : وفائن، احساسن، جذبن ۽ دردن جو شاعر
- تنهنجي نظمن جي پيشانيءَ ڪيئن چمان؟
- وفائن جا پنڇي
- سرجيس تان سور سامائي تان سک ويا
- نثري نظم
- چمين جا پَھا
- پلصراطون
- خاموشي
- گل
- آرزو
- ڏکوئيندڙ ٽھڪ
- گذارش
- ڏک سک
- مقدس
- جيون ۾
- يادن جو البم
- جاڳندي خواب لھندو آهيان
- ڳولا
- رابيل جا گل
- ساڀيائون
- اپريل فول
- ذلتون
- واپسي
- جدائيءَ جون ڳالهيون
- ڪکائون گھر
- جنت
- ڪويتائون
- ڪاري
- الڳ ٿيڻ جو درد
- آءٌ امر ٿي ويس
- ڪافر
- بانگ
- ڏُک
- خوشيون
- نئون سال _نئين صدي
- ٺٺوليون
- وصيت
- لڙڪن جو ڀُنگ
- کير
- دوزخ جي باهه
- اهميت
- جيت
- وٿي
- ٻالڪپڻو
- ننڊ
- واحد القھار
- امر پيار
- معنى
- ڪاش! مان ٻار هجان ها
- تنهنجو هڪڙو لفظ
- وڇوڙو
- جي ايم سيد جھڙو پيار
- ڀيڻ
- پراڻيون يادون
- مسڪراهٽ
- ڪينسر
- ديوتا
- اجڙيل دل
- مطالعو
- خوبصورت زندگي
- هڏڪيون
- قسم
- عبادت
- ڏُک
- ڦورو
- نفرت ۽ محبت
- جدائيءَ جو درد
- ائين ڪڏهن به نه چئجان
- روشني
- گروي
- قيامت
- خدا آهين تون
- وفا
- خدا کي ڪنهن وساريو آهي ڇا؟
- درد
- شاعر جي دل
- نياڻي
- بي عقل
- نيڻ
- ڪمزوري
- رشتو
- مَنَ مھڪائي ڇڏيو
- خوشبو ۽ ڏک
- زهر جا پيالا
- انتها
- منهنجي وس ۾ ناهي
- زندگيءَ جون دعائون
- ماءُ جو پيار
- واسطا
- جنازو
- قبضو
- موت
- پيار
- موت جو ڪفن
- ڪارو لباس
- بي چين روح
- رنڊڪ
- عزيز
- عاشقي ڇا ٿيندي آهي
- سهارو
- تو کانسواءِ
- نفرت
- زندگي ۽ موت
- تنهنجي وڇوڙي کان پوءِ
- ٽهڪ
- دعا جا ٻاجھارا هٿ
- آوي
- خدا جا بنده
- سهڻي
- لفظ ۽ اُمتي
- تون پاڻ کان پڇي ڏس
- پوڄا
- محبت
- توکان پوءِ
- منهنجي دل
- ديوانگيءَ جو انت
- تون منهنجو پيار آهين
- پيار پوڙهو نه ٿيو
- ٿورو پاڻ کي تبديل ڪر
- جيئڻ جي آس
- فيصلو
- دکن جي بارش
- تون ۽ مان
- تنهنجو وڇوڙو
- دوزخ جي باهه
- دردن سان دوستي
- گُڏي
- يادن جون ٻيڙيون
- درد جي لپ
- خوابن جي تعبير
- دل لڳي
- تون ڪڏهن به خفا نه ٿين ها
- خوشبوءِ
- حاصل
- عشق ۽ قيد
- خوشين جي خيرات
- بي رخيءَ جا ٽانڊا
- تنهائي
- مايوس
- پيار ماپي نٿو سگھجي
- زندگيءَ سان پيار
- غربت جا بَکيا
- پتو نه مونکي ڪيئن ڊهياسين
- يتيميءَ جو احساس
- سنڌ کان تون اتم ناهين!
- دردن ڦولاريا ڦول
- مان شاعر آهيان
- سجدو
- اهميت
- سازشون
- ملاقات
- ڪاوڙ
- دل
هن ڪکائين گھر مان
منهنجا.
سمورا ڀاتي لڏي،
پڪي گھر ۾ رهڻ لڳا آهن.
پر،
هڪ مان آهيان،
جو هن ڪکائين گھر بنا،
رهي نٿو سگھان.
ڇاڪاڻ ته،
هن گھر ۾،
مونسان گڏ تنهنجون
يادون رهنديون آهن.