پتو نه مونکي ڪيئن ڊهياسين
ذرو به تنهنجا نه ٿي سگھياسين.
اسان ته معصوم ڪيفيت جا،
فقير جذبا به توکي ارپيا،
جوان جذبن جي هر خواهش به،
تنهنجي الفت جي نانءَ ڪئي
جڏهن کلياسين، جڏهن رناسين
اها جدا پوءِ ڳالهه هوندي سائين
ته پاڻ جيئن جيترا ڀي هئاسين
نه مور توبن ڪٿي ٺهياسين،
حيران چپڙن جو گيت اڌورو
ڪڏهن به آهي ته تو ڪونه سمجھيو،
نھار جيڪا صدين کان ڀٽڪيل،
ڪڏهن به توکي نظر نه آئي،
تو حسين نظرن جي بس چلولائي
نه کڻي سفر جو يقين آئي
پتو نه مونکي ڪيئن ڊهياسين
پتو نه توکي ڪيئن ڊهياسين.