نعت
۽ ڌرتيءَ تي سهڻو ٿي مهمان آيو.
اڳي زلف سهڻا جنهن جا ڏند موتي،
مثل ڪونه اهڙو ڪو انسان آيو.
پڙهي پاڪ پرور ٿي صلوات مُحَمّد،
اُمَتَ کي به پڙهڻ جو فرمان آيو.
سٻاجهو سراپا هيو عِلمُ جو سِجُ،
اسان جي مٿان ٿي ته احسان آيو.
ڪري ٿو ته “محسن” ثنا جنهن نبيءَ جي،
زماني ۾ سهڻو ٿي سلطان آيو.