اُڀ تي تارا
رات سڄي ٿا ٽمڪن سارا.
ٽيڙو ڪَتِيون جڳ مڳ جرڪن،
ويتر روشن سندر نيارا.
ڌرتي گل ڦل ٻارو آهي،
پنهنجا اُجرا آهن چارا.
مون کي هردم وڻندا آهن،
قدرت تنهنجا واهه نظارا!
ٻارو عِلمُي جوتِ جلايو،
“محسن” ٿيندا ڀاڳ ڀلارا.
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو