يادون
اوجاڳا سي راتين جا
ٿڪاوٽ سا اڃا به آ.
لڪي لوڪ کان ملڻ توسان،
زماني جا اٿيل هٿ سي،
الزامن جا انبار ها جيڪي،
سي راتين جون ملاقاتيون،
پرين توکان سي وسري ويون.
غيرن جي ٻانهن جو،
نه ٿي تون هار او پيارا.
گلابي لبڙن تي لالي،
اهي بوسا وساريئي ڪيئن.
اڃان نيڻن ۾ سوئي،
اهو انتظار ساڳيو آ.
عمر جا هڏ ٿين ڀلين پوڙها،
مگر ساڳيو اهو چاھ آ.
اسان جي هئي جواني به،
۽ پوڙهائپ به تنهنجي ناءَ آ.