يادن جو سفر
يادن جي سفر ۾
وري ياد آئي
نگاهن جي بوتل
نشي بنا خمار ۾
اڳيان عڪس تنهنجو
۽ لال اکڙيون،
هو راتيون،
هو ملاقاتيون،
هو واعدا،
هو قسمون،
ڪئي جنم ساٿ
جيئڻ مرڻ جون
مان يادن کي
ياد ڪري ٿو روئان
۽ اندر جي ٽانڊن مان
باھ ڀڙڪا ڏيئي ٿي ٻري پوي
۽ دردن ۾ نئون درد جنم وٺي ٿو
تڏهن نيڻن مان
ڳوڙهن جا دريا وهي پون ٿا
تڏهن جواني ۾ به پوڙهائپ
جو احساس ٿئي ٿو
۽ مان سمجھان ٿو
زندگي جو گاڏو
بس هاڻي رڪڻ تي آهي.