ڪھاڻيون

بي سڪون خوابَ جو سچُ

احسان دانش سنڌي ڪھاڻي کيتر جي سرجڻھارن مان پاڻ کي پوئين صف ۾ شمار ڪندڙ ۽ خاموشيءَ سان ڪھاڻي ڪاڪ ۾ پنھنجي موھہ جي مومل سان پنھنجي هنئين جون هيکلائيون، سماجي وارتائون ۽ اکين جا اوسيئڙا اوريندڙ آهي. احسان دانش جون ڪھاڻيون پنھنجي فڪري اظھار، فني اسلوب ۽ احساساتي تاڃيپيٽي ۾ پنھنجو الڳ رنگ ۽ ڍنگ رکندڙ آهن. احسان دانش جون ڪھاڻيون هڪ طرف موضوعن جي ورائٽي ۽ فني ندرت رکندڙ آهن تہ ٻي طرف پختي، تز ۽ شاعراڻي ٻولي جي حسن سان آراستہ آهن.

  • 4.5/5.0
  • 113
  • 19
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • احسان دانش
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book Be Sukoon Khuwab Jo Sach

اُڃَ

"تنھنجو مرڪڻ سانوڻ جي پھرين وسڪاري جھڙو آ. تنهجا ٻول بھار جي سندر گيتن جھڙا آهن. تون منھنجي دل جي رنگ محل جي راڻي آهين." منھنجو هٿ چمي ڪيڏي چاھہ مان چيو هيئي." منھنجي جيون جو هر پل تنھنجي ئي نانءِ آهي."
منھنجي دل ۾ خوشيءَ جي هولي مچي وئي هئي. هر طرف رنگ ئي رنگ نظر آيا هئا. تنھنجا چَپَ منھنجي هٿن جون سرحدون پار ڪري منھنجي لبن تائين پھچي ويا هئا. تنھنجي لمس منھنجي روح کي بي چين ڪري ڇڏيو هو. پر تون منھنجا سڀ رستا بند ڪري اچانڪ ڪاڏي هليو وئين. "اچ مونکي هڪڙو دفعو ڏسي وڃ، ڇو تہ منھنجي لبن تي مرڪ جي لاٽ آخري هڏي جي انتظار ۾ آهي. منھنجا ٻول اداسيءَ جي تتل واري ۾ ڍڪجي ويا آهن ۽ منھنجي دل پنھنجي وڃايل تخت لاءِ هر پل منتظر آهي. تون منھنجي بي چين روح کي اهڙي اُڃ ڇو ڏئي وئينءَ جنھن کي فقط موت جو پُر پيالو ئي اُجهائي سگهي ٿو."