اسڪول لائبريري
ساجد مڙني سبجيڪٽن ۾ هوشيار هوندو هيو ۽ ڪتابن سان سندس دوستي هوندي هئي اسان رسيس جي وقت راند کيڏندا هئاسين پر مون وارو دوست ساجد اُن وقت اسڪول لائبريري ۾ سائين انور علي کان اصلاحي ڪتاب وٺي پڙهندو هيو، هن کي مطالعي جو ماحول اُستاد انور علي کان مليو ۽ پوءِ هور روزانو انهيءَ اسڪول لائبريريءَ ۾ مطالعو ڪرڻ لڳو.
ساجد منهنجو پاڙيسري دوست هيو ۽ سندس والد صاحب عبدالشڪور بئنڪ مئنيجر هيو. اُن جي منهنجي بابا سان دوستي هوندي هئي انهيءَ نسبت جي حوالي سان اسان پڻ هڪ ٻئي جي ويجهو هوندا هُئاسين. بابا سائين به اسان جي اسڪول ۾ اُستاد هوندو هيو، انهيءَ ڪري آءٌ گهڻو محتاط هوندو هيس، جيئن بابا تائين منهنجي ڪا شڪايت نه وڃي.
هڪ ڏينهن ساجد مون کي بابا سائين جي سامهون چيو ته راشد ڪيڏانهن پيو وڃين؟ اچ ته رسيس جي وقت پاڻ گڏجي اسڪول لائبريري ۾ ويهي ڪتابن جو مطالعو ٿا ڪيون، جيئن پنهنجي تعليم ۾ ڪابه ڪمي نه رهي. مون کي ساجد جي اهڙي دعوت دل سان لڳي ۽ بابا سائين به مُرڪي مون کي چيو ته ساجد سان گڏجي پڙهندو ڪر ۽ لائبريري ۾ ادا انور علي اوهان جي لاءِ نوان ڪتاب ۽ رسالا هر مهيني پنهنجا پئسا خرچ ڪري به وٺي ايندو آهي جيڪا سندن هڪ وڏي خوبي آهي. سندن اهڙي عملي خدمت کي هميشه ياد رکيو ويندو ۽ هڪ ٻي ڳالهه ٻڌو، انور علي پنهنجي اسڪول جو هڪ قابل اُستاد آهي. اُن حوالي سان اُن کي اُستادن جي فلاحي تنظيم ايوارڊ سان پڻ نوازيو آهي، جيڪا ڳالهه هن اسڪول لاءِ قابل فخر واري آهي.
اسان پوءِ بابا کان موڪلائي اسڪول لائبريري وياسين جتي اُستاد انور علي اسڪول لائبريري جو انچارج ڪتابن جي سار سنڀال ڪري رهيو هو. اسان اُتي پهچڻ سان ئي اَلسّلام عليڪم ڪئي ۽ سائين انور علي سان هٿ ملايو ۽ پوءِ سائين به مرڪي اسان جي پُٺي ٺپري چيو ته اڄ اوهان جي لاءِ نوان رسالا ماهوار ”گُل ڦُل“، ماهوار ”ساٿي“، ماهوار ”اُتساهه“ سان گڏ عبدالجبار عبد ۽ اڪبر جسڪاڻيءَ جي ڪهاڻين جا ڪتاب وٺِي آيو آهيان. پڙهي ڏسو جنهن ۾ دلچسپي جا کوڙ سارا رنگ ڀريا پيا آهن ۽ ها شاعري ءَ ۾ غلام محمد ”غازي“ ڊاڪٽر ذوالفقار سيال ۽ آزاد بخاري جا پڻ ڪتاب سامهون ميز تي اوهان جي مطالعي لاءِ رکيا اٿم.
ساجد ميز تي رکيل ڪتابن مان هڪ ڪتاب کڻي مون کي ڏنو ۽ چيائين ته غور سان هن ڪتاب کي پڙهه، ڏاڍو سٺو ڪتاب ٿو لڳي ۽ پاڻ به هڪ ڪتاب کڻي پڙهڻ لڳو.
اسان وقت وڃائڻ بدران لائبريري ۾ مطالعي جو شوق جاري رکيو، جنهن مان اسان کي تمام گهڻي ڄاڻ ملڻ لڳي ۽ اهو مون کي به سٺو لڳي رهيو هو. آءٌ پنهنجي دوست ساجد جو ٿورائتو آهيان، جنهن مون کي لائبريري ۾ مطالعي ڪرڻ جي دعوت ڏني. اهڙي طرح وقت پنهنجي رفتار سان گذرندو ويو ۽ بورڊ جو ساليانو امتحان به مٿان اچي پهتو ۽ فارم ڀرجڻ شروع ٿيا ۽ اسان به پنهنجي ڪلاس ٽيچر سائين انور علي وٽ فارم ڀرايا، تنهن کانپوءِ دلجاءِ ٿي ۽ اسان هاڻي لائبريري ۾ ڪورس جي ڪتابن کي پڙهڻ شروع ڪيو. سائين انور علي انهيءَ دوران ڪلاس روم ۾ انگريزي ۽ اردو سليس سبجيڪٽ جون ٽيسٽون ورتيون، جنهن ۾ ساجد ۽ آءٌ ٽاپ تي آياسين. اهڙي طرح اُستاد انور علي ٽاپ پوزيشن وارن شاگردن کي انعام ۾ ڪتابن جا تحفا ڏنا. اسان اُن وقت ڏاڍو خوش ٿياسين ۽ اها اسان جي لاءِ خوشيءَ جي ڳالهه به هئي. اهڙي طرح ٻين سبجيڪٽن ۾ به اسان ٻنهي دوستن ٽاپ پوزيشن حاصل ڪئي، اسڪول جا سڀئي استاد اسان کي ڀائيندا هئا. اسان به انهن جو دلي طور ادب ۽ احترام ڪندا هئاسين. اڄ اسين جيڪو ڪجهه آهيون، انهن جون ئي ته ڀلايون آهن.
آخرڪار سالياني امتحان جي پيپرن جو شيڊول پڌرو ٿيو ۽ اسان ڀرپور تياري سان امتحان ڏنو ۽ ٻن مهينن کانپوءِ رزلٽ پڌرو ٿيو. اسان ڏهين ڪلاس ۾ هئاسين جنهن ۾ساجد ۽ آءٌ اي ون گريڊ ۾ پاس ٿياسين. اسان پنهنجي ضلعي ۾ ٽاپ تي آياسين ۽ ساجد بورڊ ۾ پهرين پوزيشن ۽ مون بورڊ ۾ ٻي پوزيشن حاصل ڪئي! اسان جي اُستادن اسان کي مبارڪون ڏنيون ۽ اسڪول جي شآگردن اسان جي مان ۾ هڪ الوداعي پارٽيءَ جو بندوبست ڪيو ۽ انهيءَ پارٽي جي نگراني سائين انور علي ڪئي. اهڙي طرح پارٽي سائنس هال ۾ رکي وئي جتي سڀئي اُستاد ۽ شاگرد گڏ ٿياسين، اها اسان جي لاءِ وڏي ڳالهه هئي ۽ مون پنهنجي تقرير ۾ پنهنجي ڪلاس ٽيچر سائين انور علي ۽ پنهنجي دوست ساجد جا ٿورا مڃيا ، جن جي صُحبت ۾ رهي آءٌ پڙهي ۽ پُرجهي پنهنجي خاندان جو نالو روشن ڪيو! ساجد پنهنجي تقرير ۾ سڀني اُستادن جا ٿورا مڃيا ۽ شاگردن جي خلوص کي هميشه ياد رکڻ جو واعدو ڪيو ۽ پنهنجي پيغام ۾ اهو چيو ته، ڪتاب عظيم دوست آهي ۽ آءٌ اوهان سان وچن ڪيان ٿو ته ڪاليج ۽ يونيورسٽي۾ به لائبريري جي اهميت کي نه وساريندس، جنهن مون کي اهو مرتبو ڏياريو آهي. تاڙين جي گونجار ٿئي ٿي ۽ ساجد مرڪندو اسٽيج تان هيٺ لهي اچي ٿو.!