طوطو اسان جي گهرَ جو ڀاتي !
اسان طوطي جي ٻوليءَ مان لطف اندوز ٿيندا هئاسين، منهنجي ماسات ۽ سئوٽ طوطي جي ٻولي ٻڌڻ لاءِ روزانو اسان جي گهر اينديون هيون ۽ ڪڏهن ڪڏهن پاڻ سان گڏ طوطي لاءِ زيتون ۽ مرچ آڻينديون هيون. اها ڳالهه اُنهن کي وڻندي هئي ۽ ان جو سڀني کي اونو رهندو هو، ته طوطي کي ڪا تڪليف نه ٿئي ۽ وقت سر ان کي پنهنجو کاڌو مهيا ڪيو وڃي.
طوطي جي ٻولي ڪڏهن تيز ته ڪڏهن نرم لهجي ۾ ٻڌي، اسان ٻارَ خوش ٿيندا هئاسين ۽ اسان ٻارن کي خوش ڏسي، بابا سائين خوش ٿيندو هو!. بابا سائين مٺوءَ کي ڪيترائي لفظ سيکاريا هئا جيڪي اسان جي سڀاءَ ۽ ثقافت جي سڃاڻپ رهندا آيا آهن:
”ڀلي آئين ادا“، ”جيجل خوش هجين“، ”رحمت وسئي رب جي“. ”مٺو ماني کاءُ“، ”ادا پاڻي پيءُ“، ”بابا اچي ٿو”.
مٺوءَ جي هوندي، مجال آهي جو ڪا اوپري ٻلي به گهر ۾ اچي، اهڙو ته گوڙ ڪندو هو جو ڪن پيا ڦاٽندا هئا. هي مٺو ڄڻ ته، ڪو گهر جو چوڪيدار هجي!.
اسان طوطي جا اهڙا گفتا ٻڌي ڏاڍا خوش ٿيندا هئاسين. امان ۽ ادڙيون ته ٽهڪار مچائينديون هيون، ته مار! طوطو ڪيئن نه سهڻيون سهڻيون ٻوليون ٻولي ٿو. اسان جي گهر جي ٻلي طوطي جي دوست هئي ۽ ٻين اوپرين ٻلين کي ڊڪائي ڇڏيندي هئي؟ اهڙي طرح طوطي ۽ ٻليءَ جي دوستي وڌيڪ پڪي ٿيندي وئي.
هڪ رات مون پنهنجي سفيد ٻليءَ جي آزمائش وٺڻ لاءِ طوطي کي پڃري مان ڪڍي ٻليءَ جي ڀر ۾ ويهاريو ۽ وٽيءَ ۾ کير چانور به رکيا هئا. طوطو کير چانور کائي رهيو هو، ان کانپوءِ ٻلي جي مٿان کنڀ ڦيريندي، ان کي کير چانور کائڻ جي صلاح ڪئي ۽ ٻلي پنهنجي طوطي دوست جي چوڻ تي بچت کير چانور کائڻ لڳي ۽ پوءِ پڇ کي لوڏڻ به لڳي. مان ٻلي جي مٿي تي هٿ گهمائڻ لڳس ۽ طوطي کي چيم ته پنهنجي پڃري واري محفوظ گهر ۾ وڃي ويهه ۽ طوطو سمجهدار هو، ها ها ها ڪندو پڃري اندر هليو ويو ۽ پوءِ مون به کڻي اُن کي سنهي سيخ سان بند ڪري ڇڏيو مانس، ٿيو ائين جو اڄ رات سفيد ٻلي کي ننڊ اچي وئي. طوطي جون اکيون به ننڊ سبب بند هيون. پاڙي جو هڪ ٻلو ڀت کان لهي هيٺ آڳر ۾ آيو، سڌو وڃي طوطي جي پڃري کي رانڀوٽا پائڻ لڳو، طوطو سياڻو هو ۽ ٻولي به سکيل هو، وٺي زور سان شور مچائي چور چور ڪرڻ شروع ڪيائين، ته سڀ گهر جا ڀاتي جاڳي پيا. سفيد ٻلي به ڪچڙي ننڊ مان اُٿي، اهڙي طرح اسان جي پياري طوطي جي جان بچي وئي!
مون رات جي وقت ئي بابا سائين کي چيو، ته هاڻي اسان جي طوطي لاءِ مضبوط لوهه وارو ڪشادو پڃرو ٺهرائي ڏيو، جيئن اُن کي ڪنهن ڪُتي، ٻلي کان محفوظ بڻائي سگهجي. بابا مون کي ڀاڪر ۾ ڀريندي ۽ پيار ڏيندي چوڻ لڳو، ها پٽ! اوهين دلجاءِ ڪيو، سڀاڻي پنهنجي دوست روشن کان طوطي لاءِ مضبوط پڃرو ٺهرائي کڻي ايندس.
رات گذري ڏينهن ٿيو، زندگي معمول مطابق روان دوان هئي. بابا سائين صبح جي نيرن ڪري مارڪيٽ روانو ٿيو ۽ منجهند تائين لوهه وارو وڏو پڃرو وٺي آيو، جنهن ۾ طوطي لاءِ راند روند جو پڻ بندوبست ٿيل هو، جنهن ۾ هڪ پينگهه به لڳل هئي، مون اسڪول کان واپس موٽندي پنهنجي طوطي کي نئين پڃري ۾ وڃڻ لاءِ چيو، طوطو پڃري ۾ ويندي ئي خوش ٿيو ۽ ڀڙڪو ڏئي پينگهه تي وڃي ويٺو ۽ لڏڻ لڳو. لڏندي لڏندي چوڻ لڳو، بابا سائين، زنده آباد، ادو مٺو زنده آباد.
طوطي جو ن ٻوليون ٻڌي سڀ گهر جا ڀاتي کيرون کيرون ٿيڻ لڳا!.....