مذهب

خلاصہ تراويح

رمضان المبارڪ ۾ ئي قرآن نازل ٿيو ان ڪري ان جي هڪ رات کي اها فضيلت ۽ درجو مليو جو ان جي عبادت هزار مھينن کان وڌيڪ ٿي پئي. رب ڪريم هڪ ڀيرو اسان کي اهو موقعو ڏنو جو رمضان جي سعادت نصيب ٿي. ان مان برڪت ۽ سعادت حاصل ڪندي روزا رکي الله تعاليٰ جو حڪم مڃون ۽ رات جو تراويحون پڙهي نبي سائين جي سنت ادا ڪريون ۽ قرآن مجيد سان لئون لائي سچا مسلمان ٿيون. تراويح جي خلاصي کي سنڌي ۾ ترجمو ڪرڻ لاءِ نوجوان محمد يوسف دل کي اها سعادت ملي جو هن سولو سلوڻو ترجمو ڪيو. اوهان کي گذارش ڪجي ٿي هر رات تراويحن کان پوءِ هڪ خلاصو نمازين کي پڙهي ٻڌائيندا.

Title Cover of book خلاصہ تراويح

پهرين تراويح

اول نالو الله جو، جو برڪت بي شمار
سو ڏيهن جو ڏاتار، سو سٻاجهو سپرين

اڄ جو بيان پهرئين سوا سيپاري جي تلاوت تي ٻڌل آهي. يعني سوره فاتحھ ۽ سوره بقره جون 176 آيتون.
حقيقت ۾ سورة فاتحه هڪ دعا آهي، جيڪا الله تعاليٰ هر انهيءَ انسان کي سيکاري ٿو، جيڪو هن ڪتاب جو مطالعو شروع ڪري ٿو. باقي سڄو قرآن انهيءَ دعا جي جواب ۾ الله تعاليٰ جي طرفان، جڏهن بندو دعا ڪري ٿو تہ ”منهنجا رب! منهنجي رهنمائي فرماءِ. مان تنهنجو ئي ٻانهو آهيان ۽ تو کان ئي مدد گهران ٿو.“ منهنجو رب کيس ان دعا جي جواب ۾ هي پورو ڪتاب عطا ڪري ٿو. هيءَ آهي اُها هدايت، جنهن جي تو مون کان گهر ڪئي هئي.
سورت بقره: الله تعاليٰ جو ارشاد آهي: ”قرآن مجيد الله کان ڊڄڻ وارن جي رهنمائي ڪري ٿو.“ هيءَ هدايت انهن ماڻهن جي ڪم نٿي اچي، جن ۾ هدايت حاصل ڪرڻ جي صلاحيت نہ آهي. اُهي گونگن ۽ ٻوڙن وانگر محروم رهندا آهن. هن سورة ۾ غيب تي ايمان آڻڻ ۽ نماز قائم ڪرڻ جي هدايت ڪئي وئي آهي ۽ ايمان جو شرط ٻڌايو ويو آهي تہ قرآن سان گڏ ٻين الهامي ڪتابن تي ايمان آندو وڃي، آخرت تي يقين رکيو وڃي ۽ الله جي ڏنل رزق مان الله جي راهه ۾ خرچ ڪيو وڃي. منافقت کان روڪيو ويو آهي، جهنم جي عذاب کان ڊيڄاريو ويو آهي ۽ جنت جي خوشخبري ڏني وئي آهي.
ان کان پوءِ حضرت آدم ؑ جي پيدائش ۽ ان کي پنهنجو خليفو بنائڻ ۽ ان سلسلي ۾ فرشتن ۽ آدم ؑ جي امتحان جو ذڪر ڪيو ويو آهي. الله تعاليٰ جي حڪم سان فرشتن سيدنا آدم ؑ کي سجدو ڪيو، جڏهن تہ ابليس انڪار ڪيو ۽ هو تڙجي ويو. ابليس جي ڀلائڻ سان آدم وحواعليھ السلام الله تعاليٰ جي حڪم جي نافرماني ڪئي ۽ اُهي جنت مان زمين ڏانهن لاٿا ويا. ٻنهي جي توبه قبول ڪئي وئي.
ان کان پوءِ موسيٰ ؑ جو ذڪر آهي. هو ڪوهِ طور تي ويو تہ سندن غير موجودگي ۾ سندس قوم گابي کي پنهنجو معبود بڻائي ڇڏيو. پوءِ بہ الله تعاليٰ کين معاف فرمايو ۽ انهن جي لاءِ مَن سَلويٰ جي غذا عطا ڪئي ۽ انهن جي ٻارهن قبيلن جي لاءِ پاڻيءَ جا ٻارهن چشما معجزاڻي طور تي عطا ڪيا. پر سيدنا موسيٰ ؑ جي قوم يهود ناشڪري ۽ گهٽ ذهنيت وارا منافق ثابت ٿيا. نتيجًا عذاب ۾ وڪوڙيل رهيا.
هاڻي سيدنا ابراهيم ؑ جي عظمت جو ذڪر آهي. هُو پنهنجي رب جي هر آزمائش ۾ ڪامياب ٿيو. پوءِ الله تعاليٰ اُن کي ۽ اُن جي پٽ سيدنا اسماعيل ؑ جي هٿان خانه ڪعبه تعمير ڪرايو. هن مبارڪ موقعي تي سيدنا ابراهيم ؑ، الله تعاليٰ کان هيءَ دعا گهري: ”سندن جي قوم ۾ هڪ اهڙو نبي پيدا فرماءِ، جيڪو الله جي آيتن جي تلاوت ڪري، ساري دنيا کي هدايت ڪري.“ هيءَ (بشارت) هئي اسان جي پياري رسول ﷺ جي ظهورِ قدسي جي طرف. ان کان پوءِ قبلي جي مٽائڻ جو ذڪر آهي. بيت المقدس جي بجاءِ خانه ڪعبه جي طرف منهن ڪري نماز پڙهڻ جو حڪم مليو ۽ پوءِ نماز، زڪواة، حج ۽ قرباني جا احڪام نازل ٿيا. مردار رت ۽ سور جو گوشت حرام قرار ڏنو ويو ۽ غير الله جي نالي تي ڪيل سڀ شيون حرام ٿيون.
شال الله پاڪ اسان کي قرآن مجيد جي ڏسيل هر آيت تي عمل ڪرڻ جي توفيق عطا فرمائي. (آمين)