محبوبا، جيون ساٿي ۽ موت
ڏک جو ٻج
چوڏهن سال دفن رهي ٿو
جڏهن ڦٽي ٿو
ويهين ورهه
اتي اچي ٿي
هڪ ماکيءَ جي مک
ٽيهن سالن ۾
گونچ ڪڍي ٿو
اندر وڍي ٿو
پوءِ ڪري ٿي دل جو ئي
هڪ ڀنڀوري
چاليهين سال
پاڻ روئي ٿو
ڏک جو ٻوٽو
ڳوڙها ڳوڙها
پاڻي پاڻي
سيراب ٿئي ٿو
سٺ سالن ۾ گل ڪڍي ٿو
وقت سان گڏ
پوءِ اچي ٿو
هڪ پوپٽ
•