گمان
پاڻ سان تعزيت ڪرڻ
تڏي تي پهتس ته
اڪيلو سامهون ويٺل هيس
مون تعزيت ڪئي ته
سامهون ويٺل نظم ٻڌايو
“مان پهاڙن پويان لهندڙ
اڌ نارنگي سج کي ڏسي
چيلهه تائين پورجي ويندو آهيان
رات ٿيندي آهي ته
چنڊ سان نڪرندو آهيان
افسوس ان رات چنڊ نه نڪتو
۽ ڌرتيءَ ۾ دفن ٿي ويس”
پوءِ دعا پڙهڻ قبر تي وياسين
هن وڇوڙي جو مرثيو پڙهيو
۽ مون بيوفائي جو نوحو
رواني ٿيڻ وقت
مون ڪنڌ ورائي سوچيو
اها قبر ڪنهن جي هئي؟