باک جنءِ رات مان ڦُٽي نڪتي،
جيت انءِ مات مان ڦُٽي نڪتي.
هُن سهيڙيو وجود منهنجي کي،
عمر سڪرات مان ڦُٽي نڪتي.
دل ۾ آهي جا درد جو تلخي،
وقت حالات مان ڦٽي نڪتي.
فاصلن جي وشال صحرا ۾،
تانگھه هُئي تات مان ڦُٽي نڪتي.
يار جي انتظار جي اذيت،
من جي محلات مان ڦُٽي نڪتي.
منهنجي فن جي سموري حسناڪي،
منهنجي فڪرات مان ڦٽي نڪتي.
ڏانءُ آڪاش جي هُيو وَسُ پر،
شاعري ڏات مان ڦُٽي نڪتي.