برسات جي مند
برسات جون ڪَڻيون،
تنهنجي جسم تي،
پونديون پئي ويون،
تئينءَ تئينءَ،
تنهنجو لباس،
تنهنجي بدن سان،
چنبڙندو پئي ويو،
۽ تون،
ڪنهن حَسين واديءَ جو،
ڪو حَسين ڏيک ڏئي رهي هُئينءَ،
۽ اڄ مون کي وري،
اُنهيءَ برسات جي مند جو،
بي صبريءَ سان انتظار آهي.