بيت
ڇا ٻڌندو ڪوئي، ’’دانهون منهنجي ديس جون‘‘.
’’دانهون منهنجي ديس جون‘‘، تلوارن جا تاءَ،
گهرا آهن گهاءَ، صدين جي تاريخ جا.
صدين جي تاريخ جا، ريٽا آهن رنگَ،
ڌرتيءَ جا اڄ دنگَ، اوڏهي کائي ٿي پئي.
اوڏهي کائي ٿي پئي، سنڌڙي جو سوداءُ،
جيجل منهنجي ماءُ، سورن ۾ آ ساٿيو.
سورن ۾ آ ساٿيو، ڪو به نه آ آگاھُ،
ساڻو منهنجو ساھُ، ٿر جي ڌرتيءَ وانگيان.
ٿر جي ڌرتيءَ وانگيان، هيسيل آهي هانءُ،
جيئڻ جو ئي ڏانءُ، وسري ويو آڪاش کان.